امیر جدید کویت انتخاب شد

به گزارش اقتصاد نیوز به نقل از خبرآنلاین، شیخ نواف الاحمد الجابر الصباح امیر کویت شد.

بر اساس این گزارش؛ دولت کویت در بیانیه ای اعلام کرد: امیر کویت در آمریکا در ساعت ۴ عصر به وقت کویت فوت کرد و طبق احکام قانون اساسی شیخ نواف الاحمد الجابر الصباح امیر جدید کویت است.

گفتنی است که دیوان امیری کویت ساعاتی قبل از درگذشت شیخ صباح الاحمد الجابر الصباح امیر این کشور خبر داد.

شیخ نواف از سال ۱۹۶۱ میلادی پست‌های متعددی گرفت. او ابتدا استاندار حولی و سپس وزیر کشور شد. در مرحله بعد به ریاست وزارت دفاع منصوب شد. بعد از آزادسازی کویت، وزیر کار و امور اجتماعی کویت شد و تا ۱۷ اکتبر سال ۱۹۹۲ میلادی این سمت را عهده دار بود.

در ۱۶ اکتبر سال ۱۹۹۴ میلادی جانشین گارد ملی کویت شد. در سیزدهم ژوئیه سال ۲۰۰۳ میلادی بود که به ریاست وزارت کشور رسید. وی در همان سال با فرمان امیر کویت معاون اول نخست وزیر با حفظ سمت شد.‎

تاریخچه خاندان الصباح در کویت

خاندان صباح در کویت از سال ۱۷۶۰ حکومت خود را بر این کشور آغاز کردند.

در اوایل قرن هجدهم سه خاندان مهم به نام‌های «آل صباح» و «آل خلیفه» و «آل جلاهم» بنا به دلایل اقتصادی وسیاسی در کویت اقامت کرده و در سال‌های ۱۷۱۶ تا ۱۷۵۶ برای حکومت بر کویت به صورت اشتراکی توافق کردند. اداره امور کویت به این صورت میان سه خاندان تقسیم شد که بر این اساس خانواده صباح مسئول امور سیاسی بود٬ آل خلیفه تجارت زمینی و آل جلاهم تجارت دریایی را عهده‌دار شدند. اما این حکومت اشتراکی نتوانست خیلی دوام بیاورد در سال ۱۷۵۶ از هم پاشید و خاندان صباح که مهم ترین بخش روند کویت یعنی سیاست را بر عهده داشت٬ به تنهایی حکومت خود را در این منطقه آغاز کرد.

اولین امیر کویت از خاندان الصباح به نام « صباح بم جابر» بود. از آن زمان تاکنون که «صباح احمد جابر صباح» که در ۲۹ ژانویه ۲۰۰۶ در کویت به قدرت رسید٬ ۱۴ امیر بر این کشور حکمرانی کرده‌اند.

در زمان حکومت « شیخ مبارک» فرزند صباح دوم و پنجمین شیخ کویت نظام حکومت این سرزمین شکل تازه ای به خود گرفت؛ زیرا وی حکومت را در تیرة دو فرزند خود موروثی کرد.

در زمان حکومت همین شیخ ، معاهدة ۲۳ ژانویه ۱۸۹۹میلادی مبنی بر حمایت انگلستان از کویت میان دو کشور منعقد شد و به این ترتیب کویت به صورت تحت الحمایه انگلیس درآمد. این معاهده حاوی چند موضوع اساسی از جمله ممنوعیت واگذاری سرزمین و ممنوعیت برقراری ارتباط کویت با کشورهای خارجی بود. در سال ۱۹۶۱ در دوران حکومت «عبدالله سالم الصباح » کویت که به موجب معاهده ۱۸۹۹ به صورت تحت الحمایه انگلیس در آمده بود ، اعلام استقلال کرد. پس از شیخ عبدالله السالم الصباح که مورد علاقه و احترام ملت کویت بود و تا سال ۱۹۶۵ امیر این کشور بود، برادرش «شیخ صباح السالم الصباح» به حکومت رسید. این شیخ نیز در ۳۱ دسامبر ۱۹۷۷ فوت کرد و شیخ جابر الاحمد الجابر الصباح عهده‌دار امور کویت شد.

پس از درگذشت جابر الاحمد الجابر در ژانویه ۲۰۰۶ ٬ «صباح احمد جابر صباح» به حکومت رسید.

با وجود حاکمیت خاندان آل صباح در دو قرن گذشته، کویت در بین کشورهای خلیج فارس تنها کشوری است که از آغاز استقلال در سال ۱۹۶۱، دارای قانون اساسی بوده و تفکیک قوای سه گانه پارلمان مستقل، آزادی های سیاسی و آزادی مطبوعات در آن تضمین شده است و به نظر می رسد حاکمیت این کشور کوچک خلیج فارس تاکنون به این اصول مهم قانون اساسی تا حد زیادی پایبند بوده است. گرچه امیر کویت طبق قانون اساسی حق دارد در شرایط خاص پارلمان را منحل کند، اما انتخابات در آن کشور به صورت آزاد برگزار می شود و با اصلاحاتی که در قانون انجام شده است کلیه شهروندان کویت اعم از زن و مرد از حق انتخاب شدن و انتخاب کردن برخوردارند.

سیاست‌های امیر ۹۱ ساله کویت اغلب در راستای ثبات و کاهش تنش‌های منطقه‌ای بود. او بارها تجاوزات مستمر عربستان به خاک یمن را محکوم و نیز بر لزوم حمایت از مسئله فلسطین تاکید می‌کرد.