۷ نشانه‌ای که از هوش هیجانی بالا در کودکان شما خبر می‌دهند
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، بسیاری از والدین بیش از آنکه بر هوش هیجانی فرزندشان تمرکز کنند، روی دستاورد‌های تحصیلی او تمرکز دارند. درحالی که برخی تحقیقات نشان داده‌اند کودکانی که از هوش هیجانی بالایی برخوردارند روابط بهتری دارند و نمرات بهتری هم می‌گیرند. آدمها در بزرگسالی نیز با هوش هیجانی بالاتر روابط با کیفیت‌تر و سلامت روان بالاتری دارند و از احساسات مثبت بیشتری نسبت به شغل‌شان برخوردارند.
آن‌ها از واژه‌ها برای بیان احساسات‌شان استفاده می‌کنند
کودکان با هوش هیجانی بالا در شناخت و برچسب زدن کلامی احساسات خود فراتر از «خوب یا بدِ صرف» مهارت دارند. به عنوان مثال، ممکن است این جملات را از آن‌ها بشنوید که ” من ناراحتم که نمی‌توانم با دوستانم معاشرت داشته باشم» یا ” من خیلی هیجان‌زده‌ام که یک اسباب‌بازی جدید گرفتم. “
آن‌ها همین احساسات را در دیگران نیز تشخیص می‌دهند
کودکان با هوش هیجانی بالا غالبا از طریق نشانه‌های غیرکلامی می‌توانند احساس دیگران را به درستی درک کنند.
آن‌ها چیز‌ها را از نقطه نظر دیگران نیز می‌بینند
کودکانی که می‌توانند دیدگاه دیگران را درک کنند، احساس همدلی با آدمها دارند، درگیری‌ها را مسالمت‌آمیز مدیریت و کمتر قضاوت می‌کنند و باکسانی که قربانی شده‌اند، صحبت می‌کنند و به شیوه‌های مفید، دلگرم‌کننده و حامیانه با دیگران رفتار می‌کنند.
برای کمک به دیگران پیش‌قدم می‌شوند
کودکان با هوش هیجانی بالا مراقب دیگران و به دنبال روش‌هایی برای کمک به آدمها هستند، خواه کمک کردن در انجام کار‌های خانه باشد و خواه دوست شدن با شاگرد جدید کلاس‌شان!
کودکان با هوش هیجانی بالا از ابزار‌هایی برای کنترل احساسات‌شان استفاده می‌کنند
کودکان با راهنمایی، آموزش و تمرین، یاد می‌گیرند که از ابزار‌های سلامتی عاطفی استفاده کنند. برخی از این ابزار‌ها می‌توانند کشیدن نفس عمیق و دور شدن از موقعیت‌ها تحریک‌کننده باشند. این کودکان می‌دانند که چطور از کلمات به جای داد زدن در هنگام عصبانیت استفاده کنند.
برای دادن پاسخ «نه» مشکلی ندارند
کودکان با هوش هیجانی بالا توانایی تعیین و اجرای مرز‌های شخصی را دارند. مثلا اگر نمی‌خواهند با یک شخص رابطه برقرار کنند، می‌توانند به روشی قاطعانه و مهربانانه احساس خود را ابراز کنند.
کودکان با هوش هیجانی بالا قدردان هستند
این کودکان یاد می‌گیرند که به خاطر داشته‌هایشان سپاسگزار باشند. آن‌ها فقط کلمه متشکرم را از روی ادب تکرار نمی‌کنند، بلکه می‌دانند برای چه چیزی و چرا قدردان هستند.
