مَردِ چای

فرناندو یک فرد معمولی است که کار خود را با تواضع و فروتنی آغاز کرد. مردی که بعد از گذشت نزدیک به سه دهه از تاسیس شرکتش به طور رسمی در سال 1988، هنوز اشتیاق و نگرش خود را به چای از دست نداده است. وقتی در ابتدا مریل فرناندو می‌خواست برند خود را بازاریابی کند، شرکت‌های بزرگ بین‌المللی بازار را قبضه کرده بودند و از طریق ابزار قیمت، اجازه نمی‌دادند دیگران وارد بازار شوند.

اما چای دیلما آنقدر باکیفیت بود که قیمت پایین، دیگر به عنوان یک مزیت رقابتی به شمار نمی‌آمد و مریل فرناندو توانست، سریلانکا را نه‌تنها به عنوان تولیدکننده چای، بلکه به عنوان عرضه‌کننده مرغوب‌ترین چای به دنیا معرفی کند و صفر تا صد تولید تا عرضه را در داخل سریلانکا انجام دهد. به طوری که حتی یک درصد از عایدی چای سریلانکا، از کشور خارج نشود.

آن چیزی که باعث می‌شود دیلما، یک برند چای منحصربه‌فرد باشد، این است که مریل فرناندو داستان واقعی خودش را برای تبلیغ و بازاریابی محصول خود در نظر گرفت و به جای استخدام متخصصان بازاریابی و پرداخت هزینه‌های گزاف به سوپراستارها برای تبلیغات، خودش پشت برندش قرار گرفت.

در کنار طعم و عطر متفاوت و منحصربه‌فرد چای دیلما، این شرکت یک ویژگی خاص دارد که کمتر شرکتی در دنیا توانسته تا این اندازه به آن دست یابد. آن هم مساله مسوولیت‌های اجتماعی است. شرکت دیلما یک بنیاد خیریه به نام MJF (برگرفته از نام Merrill Joseph Fernando) تاسیس کرده است که با هدف کمک به نیازمندان، بیماران سندرم داون، دانش‌آموزان نیازمند به کمک‌های مالی برای تحصیل و مادران کم‌درآمد و با تامین مالی مستقیم از سود شرکت دیلما، اداره می‌شود.

مریل فرناندو معتقد است که فلسفه او، از فلسفه تاجران متفاوت است و برعکس بسیاری از آنها که سودمحور هستند، دیلما بر پایه تسهیم سود و مسوولیت‌های اجتماعی بنا نهاده شده است. اما نکته‌ای که باید به آن توجه داشت این است که این خود مریل فرناندو بوده که تصمیم گرفته تا این اندازه به مردم اهمیت دهد و تا این اندازه برای آینده کشورش نگران باشد. در واقع اجباری از سوی دولت برای کمک به نیازمندان و آموزش فقرا تحمیل نشده است و هر آنچه آقای فرناندو به آن معتقد است، از اندیشه‌های خود او نشات می‌گیرد.

همین امر باعث می‌شود که اگر در دیلما پولی برای کمک به فقرا صرف می‌شود، با بیشترین کارایی همراه باشد؛ زیرا مسوولان این شرکت خودشان تصمیم به این کار گرفته‌اند. در واقع با مطالعه داستان مریل فرناندو دیلما، برخلاف نقدهای غیرمنصفانه‌ای که به سرمایه‌داری و فردگرایی می‌شود، می‌توان به آن بخش از روح نظام سرمایه‌داری، آزادی و اصالت فرد که زیبایی‌های معنوی را در پس خود دارد پی برد. اینکه این خود افراد هستند که باید تصمیم بگیرند به نیازمندان کمک کنند یا نکنند.