تغییر جهت نرخ بهره فدرال رزرو
به گزارش اقتصادنیوز، «مایکل مکنزی»، پژوهشگر اقتصادی سیاست بانکهای مرکزی یک دهه بعد از اجرای برنامه تسهیل مقداری را بررسی کرده است.
چرخش رفتار بانکهای مرکزی و موسسههای پولی و مالی بزرگ دنیا در چند ماه اخیر نشان داده است که این نهادها توجه ویژهای را معطوف فلز گرانبها کردهاند. ریسکگریزی زمانی که از سوی بانکهای مرکزی و نهادهای قدرتمندی مانند صندوق بینالمللی پول به استراتژی آینده تبدیل میشود.
فدرالرزرو آمریکا قصد دارد ترازنامه اوراق خود را با حجم بیشتری نسبت به دوران پیشابحران مالی دهه گذشته حفظ کند. یک ماه قبل نیز سیاستگذاران پولی کمیته بازار آزاد از کاهش شتاب تعدیل ترازنامه این نهاد خبر داده بودند. سومین اقدامی که در همین راستا روی میز فدرالرزرو قرار دارد، افت شتاب رشد نرخ بهره هدف و توقف محدود این فرآیند است. با این اوصاف، دیدگاه جدیدی بر فدرالرزرو حاکم شده است که لحن «باز»ی (Hawkish) خود را به لحن «کبوتری» (Dovish) تغییر داده است. چرخشی که تا پایان سال ۲۰۱۸ میلادی خبری از آن نبود، اما با سقوط شدید والاستریت در ماه پایانی این سال و بازنگری محتمل سیاستگذاران پولی در استراتژیهای آتی خود، تغییر رویه در فضای پولی آمریکا محقق شد. درگزارش ۶ ماهه فدرالرزرو به کنگره، «جی پاول» نیز لحن محتاطتری داشت و دلیل سیاست جدید هیات پولی را به جلو بودن از برنامه پیشین نرمالسازی در دوران پسابحران نسبت داد. بانکهای تجاری هنگام بروز بحران مالی به حفظ ذخایر قانونی مازاد خود، که نیروی محرکه نقدی آنها برای احیا هستند، نیاز خواهند داشت. در این گزارش رسمی درخصوص حدود تغییر حجم تراز اوراق نوشته شده است: «حجم ترازنامه فدرالرزرو نسبت به دوره پیش از بحران دهه گذشته بهاندازه قابلتوجهی رشد خواهد داشت.» براساس گزارش ۶ ماهه، باوجودعقبگرد نسبی فدرالرزرو از روند انقباض پولی ۳ سال اخیر خود، نسبت بدهیهای فدرالرزرو به تولید ناخالص داخلی آمریکا در مقایسه با بانک ژاپن، بانک انگلستان و بانک مرکزی اروپا کمتر باقی میماند. به این ترتیب ریسک بدهیهای فزاینده و غیرقابل کنترل وجود نخواهد داشت و انتظارات تورمی خاصی نیز مانند ۳ دوره (QE (Quantitative easing یا تسهیل مقداری پیشین بهوجود نخواهد آمد.