جهانگیری: ایران چه جرمی انجام داده بود که با منابعش اینگونه برخورد شد؟
پدرم کارگر معدن بود. در دوران دانشجویی در کرمان هدف گلوله قرار گرفتم.در سال ۵۹ اولین مسئولیت حکومتی در جهاد سازندگی را گرفتم.
در دوره دوم و سوم مجلس از جیرفت برای نمایندگی مردم حضور داشتم. در دوران جنگ با یک میلیارد دلار کشور را اداره می‌کردیم. درآمد ارزی کشور هفت میلیارد دلار بود ، چهار میلیارد دلار را برای اداره جنگ اختصاص دادیم، دو میلیارد دلار را برای تأمین کالاهای اساسی و با یک میلیارد دلار کشور را اداره کردیم. عدد یک میلیارد را به خاطر بسپارید. باید به مدیرانی که در دوران جنگ گاه تنها با سالی هفت میلیارد دلار کشور را اداره کردند، دست‌مریزاد گفت.
در دوران سازندگی مهم‌ترین مسئله این بود که منابع برای ساخت زیربناها از کجا تهیه شود.پس از جنگ برخی استان‌ها ویران شده بود، در این حال مسئول برنامه توسعه اول کشور شدیم. آن موقع رهبری رئیس‌جمهور بودند. در آن مقطع اصولی برای توسعه کشور تدوین شد. ما به عنوان کمیسیون برنامه و بودجه مجلس محور اصلی تدوین برنامه توسعه اول کشور بودیم و اولین بار بود که در برنامه توسعه بحث استفاده از منابع خارجی مطرح شد؛ اما خیلی‌ها این مسئله برایشان باورکردنی نبود. فکر می‌کردند استفاده از منابع خارجی، ضدانقلاب و عبور از انقلاب است. من بحثی درباره مناطق آزاد در مجلس داشتم که بعضی از دوستان انقلابی چپ آن موقع که ما هم در آن طیف دسته‌بندی می‌شدیم، مواضعی گرفتند که این اقدامات بازگشت از خیلی مسائل است.
در یک مقطعی گفتند سرمایه خارجی برای نیروگاه خوب است؛ چون شب‌ها برق می‌رفت. ما به آنها می‌گفتیم جاهای دیگر هم خاموش شده که شما نمی‌بینید. کارخانه لاستیک، سیمان و فولاد هم خاموش شده. ما معتقد بودیم هیچ کشوری با منابع خودش نمی‌تواند این صنایع را ایجاد کند و باید از منابع خارجی استفاده کند و برای اولین بار بود که اجازه داده شد در قانون بودجه از فاینانس خارجی برای استقرار صنایع در کشور استفاده شود. به این ترتیب بود که زیربناهای کشور از جمله اتوبان‌ها به راه افتاد و رسیدگی به بنادر آغاز شد و ما پس از آن وارد دوره اصلاحات شدیم. من در دوره سازندگی و بعد از مجلس سوم استاندار اصفهان بودم و در اصفهان یاد گرفتم که چگونه می‌شود با گروه‌های مختلف سیاسی کار کرد و کار را پیش برد.
وقتی استاندار اصفهان بودم، آیت‌الله منتظری خواست به نجف‌آباد سفر کند. من رئیس شورای تأمین استان بودم. عده‌ای گفتند که برویم در مبادی خروجی شهر و اجازه ندهیم وارد شهر بشود. اما ما از حضور آیت‌الله منتظری در نجف‌آباد استقبال کردیم. سخنرانی آیت‌الله منتظری در نجف‌آباد بدون کوچک‌ترین حاشیه‌ای برگزار شد. در آن سخنرانی کوچک‌ترین تنشی برای نظام ایجاد نشد و ایشان از اسلام، اخلاق و ارادت به امام رضا سخن گفت. من در آن مقطع گفتم همه مسائل کشور را می‌توان اینگونه حل کرد. در حالی که خودمان مسائل را به بحران تبدیل می‌کنیم و بعد می‌گوییم که حل شدنی نیست.
در وزارت صنایع مهم‌ترین وظیفه‌ام شناسایی گلوگاه‌های فساد بود. مهر «عدم ساخت» را حذف کردم. ما واردات را با تعرفه انجام دادیم که از فساد جلوگیری شود.
در دوره اصلاحات گام‌های بلندی برداشته شد و کشور وارد دوره جدیدی از توسعه شد. برنامه سوم توسعه بهترین برنامه از نظر تدوین و عملکرد در قبل و بعد از انقلاب بود.
نویسنده این برنامه، مجموعه دولت سیدمحمد خاتمی و تصویب‌کننده آن، مجلسی است که رئیس آن ناطق‌نوری بود که پیش‌تر رقیب انتخاباتی بودند. این برنامه موفق‌ترین برنامه شد.
در دوره اصلاحات، فضای سیاسی کشور امیدوارکننده بود، هنرمندان احساس امنیت و آرامش می‌کردند، مردم و جوانان در مباحث مشارکت می‌کردند، دانشگاه‌ها سرزنده بودند و شکوفاترین بخش صنعت کشور در آن مقطع بود. پنج سال رشد صنعت دو رقمی بود. ارتباط خوبی با بخش خصوصی برقرار شده بود. حساب ذخیره ارزی ایجاد شد. ارز تک‌نرخی شد. رانت از بین رفت. گلوگاه‌های فساد اقتصاد شناسایی و برطرف شد و واردات براساس تعرفه انجام شد.
متأسفانه دوره جدیدی رخ داد، عوامل خارجی به محض این که می‌بینند کشوری در حال توسعه است، تلاش می‌کنند که چهره‌های اصلی توسعه را در کشور بدنام کنند. مسیر توسعه کشور منحرف شد، سرمایه‌های انسانی و مادی کشور نابود شد، ٧٠٠ میلیارد دلار درآمد کشور معلوم نیست چگونه هزینه شد. میدان مشترک گازی‌ای که ما با قطر در سال ۸۴ مساوی از آن برداشت می‌کردیم در سال ۹۲ دوبرابر ما قطری‌ها برداشت می‌کردند.
مگر مردم چه بدی کرده بودند؟ ایران چه جرمی مرتکب شده بود که با منابع و نیروی انسانی آن اینگونه برخورد شد؟ چه کسی فکر می‌کرد نیروهای انقلاب رودرروی هم قرار بگیرند؟ اتفاقات عجیبی است و گفتن آن تلخ و دردآور است و نگفتن آن هم باعث می‌شود که فکر کنند مردم آن دوره را فراموش کرده‌اند. مردم باید مراقب باشند و تاریخ را فراموش نکنند. مردم باید به هوش باشند. تاریخ نباید اینگونه تکرار شود.
مردم ایران تلاطم سال‌های ٩١ و ٩٢ را دیدند. دوستانی که الان به فکر اشتغال افتاده‌اند، در سال ٩٢ خالص ایجاد اشتغال صفر بود. در آن دوران ۲۲ میلیارد دلار را در ١٧ ماه، در بازار کشورهای حاشیه خلیج فارس فروختند که قیمت ارز را بیاورند پایین و فقط ۳۰ درصد آن را یک صرافی فروخت.
مردم در سال ٩٢ تلاطم ارز را دیدند. در سال ٨٤ سکه ٩٠ هزار تومان بود، در ٩٢ یک‌ونیم میلیون تومان شد. ما دلار ۸۰۰ تومان تحویل دادیم ۴۰۰۰ تحویل گرفتیم.
وقتی ما شروع کردیم، آواربرداری کردیم. پلاسکو آتش گرفت، با شهردار تماس گرفتم او در خارج از تهران بود، پلاسکو در عرض دو ساعت آتش گرفت و در عرض چند ثانیه فروریخت و در عرض چند روز آواربرداری شد؛ ساخت آن چقدر طول می‌کشد، وضعیت اقتصاد ایران هم اینگونه بود.
ماشین اقتصاد ایران از دره بیرون کشیده شد. در این دولت موفق شدیم تورم را از ٤٠ درصد به حدود شش درصد کاهش دهیم و به خاطر همین هم امروز کسی درباره تورم صحبت نمی‌کند.
رونق شروع شده و رشد اقتصادی بالا رفته، فضای بین‌المللی بهبود یافته و تیم قوی هسته‌ای شکل گرفت، ما ایران‌هراسی را به ایران‌دوستی تبدیل کردیم و ریسک‌های مهمی را از کشور دور کردیم، دنیا عاشق کارکردن با ایران شده‌اند.
به بهانه تحریم چه فسادها که در این کشور روی نداد.
چرا آمریکا اصرار دارد به ما هواپیما بدهد و مُصر هستند فروش بویینگ رسانه‌ای بشود. آنها جایگاه ایران را می‌دانند.
ایران متعلق به همه ایرانیان است. زنان مظلوم‌ترین قشر هستند. نه حرمتشان و نه حقوقشان رعایت می‌شود. در کجای دنیا نیمی از جامعه یعنی زنان در اقتصاد حضور ندارند؟ در این دولت سفیر و فرماندار زن داریم.
با شفافیت کامل مسئولین موافقم، اما خانه‌های همه مسئولین اعم از سران سه قوه و نیروهای مسلح باید نشان داده شود کجا زندگی می‌کنند.
از برنامه‌های دولت آینده این است که گردشگری و استارت‌آپ‌ها باید در ایران توسعه یابد. امنیت دانشگاه و حرمت دانشگاه و استقلال دانشگاه باید به صورت جدی رعایت شود. دنیا نوکر ما نیست، هر چه تولید کردیم از ما بخرد، نیاز به دیپلماسی فعال است. مردم خانواده ما هستند.
