تصاویر آنفلوانزای ۱۹۱۸ چه چیزی در مورد کرونا به ما می آموزد؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از انتخاب، نشریه آنلاین هایپرالرژیک نوشت، تصاویری که از ماسک تا بیمارستان‌های صحرایی را شامل می‌شوند. در سال ۱۹۱۸، همه گیری آنفولانزا در سراسر جهان شایع شد و یک سوم از جمعیت جهان را آلوده کرد و بیش از ۵۰ میلیون نفر را کشت. این آنفولانزا معروف به آنفولانزای اسپانیایی است که امروز به نام H۱N۱ شناخته می‌شود و بر اساس ژن‌هایی از منشأ پرندگان ایجاد شده است. این بیماری را می‌توان بدترین دوره شیوع آنفلوآنزا در تاریخ دانست چرا که بالاترین میزان مرگ و میر را در افراد سالم ثبت کرده است. این شواهد دقیقاً مانند همه گیری کرونایروس در ماه‌های اخیر است که جهان را درگیر کرده است. 
این تصاویر زندگی در آن دوران که آنفولانزا، جهان را ویران می‌کرد، نشان می‌دهند. تصاویر جمع آوری شده از ارشیوهای منطقه‌ای در سراسر کشور، شباهت‌های چشمگیری با همه گیری فعلی COVID-۱۹ دارند و در مورد چگونگی مهار آن درس‌های ارزشمندی ارائه می‌دهند.
در ایالات متحده، ویروس برای اولین بار در بهار سال ۱۹۱۸ در پرسنل ارتش شناسایی شد. در آن مرحله اولیه، تعداد کمی مرگ گزارش شد و افراد مبتلا به ویروس پس از چند روز بهبود یافتند. اما بعدا در پاییز، آنفولانزا بازگشت و به سرعت در مقیاس همه گیری قرار گرفت و بیش از ۲۵ ٪ از جمعیت کشور را آلوده کرد و حدود ۶۷۵ هزار نفر را کشت. در یک سال میانگین امید به زندگی در کشور ۱۲ سال کاهش یافت.
تصاویر بایگانی شده نشان می‌دهد، راهکار‌های ایالات متحده در مبارزه با همه گیری فعلی مشابه با همه گیری کرونا است: قرنطینه اجباری. بیمارستان‌های صحرایی، استخدام گسترده کارکنان مراقبت‌های بهداشتی و غیر نظامیان مجهز به ماسک و کارگران. همچنین به نظر می‌رسد که فشار امروز بر بیمارستان‌ها با آن چه که در سال ۱۹۱۸ بود تفاوت زیادی ندارد. یکی از این تصاویر قدیمی، یک بیمارستان چادری فوریت‌های پزشکی در بروکلین، ماساچوست، را نشان می دهد که قادر به بستری کردن تعداد زیاد بیماران آنفلوانزا نیست، امری که منجر به بستری برخی از بیماران در هوای آزاد شده است. نسخه امروزی این عکس‌ها را می‌توان در بیمارستانی دید که به تازگی در پارک مرکزی در منهتن احداث شده است، آن هم در حالی که برخی از بیمارستان‌های نیویورک نیز با تکمیل ظرفیت رو به رو شده اند.
دقیقاً مانند امروز، ماسک‌ها ابزار محافظتی ابتدایی بودند که طی بیماری آنفولانزا به شدت استفاده می‌شدند، اما با یک تفاوت عمده: ایالات متحده آمریکا استفاده از ماسک را در بسیاری از مناطق کشور اجباری می‌کرد. با کمبود مشابه ماسک‌های جراحی، در آن زمان شهروندان توصیه می‌شدند تا از ماسک‌های ساخته شده در خانه استفاده کنند. کلیسا‌ها، سازمان‌های وابسته به اجتماع و صلیب سرخ با برگزاری جلسات ماسک سازی در این تلاش نقش داشتند.
فاصله گذاری اجتماعی نیز به کار گرفته شد و شهر‌هایی مانند مینیاپولیس و لس آنجلس ممنوعیت اجتماعات عمومی و تعطیل کردن کلیه مدارس و مشاغل را اجرایی کردند. براساس مقاله‌ای که اخیراً توسط امیل ورن، اقتصاددان موسسه فناوری ماساچوست به همراه سرجیو کورریا و استفان لاک از صندوق ذخیره فدرال رزرو تدوین شده است، این اقدامات نه تنها بیماری همه گیر را کاهش داده بلکه به تسریع در بهبود اقتصادی مناطق آسیب دیده کمک کرده است.
اقتصاددانان در مقاله خود می‌نویسند: «شهر‌هایی که زودتر در جامعه مداخله کرده اند و تهاجمی‌تر عمل می‌کنند، عملکرد بدتری ندارند، بنابراین، یافته‌های ما نشان می‌دهد که NPIها (مداخلات غیر دارویی) نه تنها مرگ و میر را کاهش می‌دهند، بلکه عواقب نامطلوب اقتصادی همه گیری را نیز کاهش می‌دهند»
عکس‌ها همچنین می‌توانند به ما بیاموزند که چه اقداماتی در مهار بیماری موثرتر بود. در یک تصویر، گروهی از سربازان به منظور پیشگیری از بیماری، آب نمک غرغره می‌کنند. اگرچه از آن زمان دارو‌هایی جدید مورد استفاده قرار گرفته است، اما مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری (CDC) هنوز هم غرغره کردن آب نمک را به عنوان راهی برای تسکین گلو درد توصیه می‌کند.
اگرچه چندین درس مفید از آنفلوانزای همه گیر در سال ۱۹۱۸ آموخته شده است، اما آرشیو ملی معتقد است که هرگز در طول تاریخ آمریکا به آن ها توجه نشده است. آرشیو ملی در وب سایت خود می‌گوید: «این یک نکته عجیب تاریخ است که همه گیری آنفولانزای ۱۹۱۸ در کتاب های تاریخ آمریکا نادیده گرفته شده است. ... مستندات بیماری بسیار گسترده است و نمایش این اسناد به اپیدمی کمک می‌کند تا جایگاه مناسب خود را به عنوان یک فاجعه بزرگ در تاریخ جهانی بدست آورد.»
