ترامپ به‌دنبال جنگ با ایران نیست
دولت ترامپ قدم به قدم درحال افزایش فشارها علیه ایران است با این امید که دولت جمهوری اسلامی در نهایت به خواست واشنگتن تن دردهد. البته این بدان مفهوم نیست که تمام مشاوران ترامپ نیز همین دیدگاه را دارند؛ به‌عنوان مثال جان بولتون براساس سوابقی که داشته همواره امیدوار بوده که فشارها و سختگیری‌های آمریکا علیه ایران در نهایت به تغییر رژیم و فروپاشی نظام سیاسی مستقل در ایران منجر شود. افرادی مانند جان بولتون معتقد هستند که اصولا ایران نمی‌تواند تغییر رفتار دهد و اگر هم تغییر رفتاری صورت بگیرد موقتی خواهد بود و نتیجه مطلوب از آن به‌دست نمی‌آید.
البته درحال‌حاضر هنوز دیدگاه ترامپ برتری دارد و دیدگاه حامیان تغییر رژیم در حاشیه قرار دارد. چراکه تغییر رژیم در ایران مخاطرات بسیاری به همراه دارد و ممکن است هزینه‌های بسیار سنگینی را بر آمریکا تحمیل کند بنابراین ترامپ اصولا این روند را مورد تایید قرار نمی‌دهد.
اکنون این پرسش مطرح است که چرا به‌‌رغم هشدارهای وزارت دفاع و جامعه اطلاعاتی آمریکا درباره تروریستی اعلام کردن سپاه، ترامپ درنهایت به توصیه مشاورانش همچون بولتون و پمپئو عمل کرده و سپاه را در لیست تروریستی قرار می‌دهد؟
در این خصوص می‌توان گفت که ترامپ دو پیش‌فرض دارد؛ نخست آنکه قرار نیست این مجادله منجر به یک درگیری نظامی بینایران و آمریکا شود. یعنی بیانیه کاخ سفید درمورد این تصمیم بیشتر بر موارد اقتصادی متمرکز بود و تلاش دارند با این اقدام فشار اقتصادی را بر ایران افزایش دهند و الزاما به‌دنبال مجوز برخورد و درگیری با جمهوری اسلامی نیستند.
پیش‌فرض دوم آنها این است که ایران ابتکارعمل را در برخورد نظامی با آمریکا اتخاذ نخواهد کرد؛ اگرچه ایران نیز بلافاصله اعلام کرد که سنتکام را تروریستی می‌داند اما آمریکایی‌ها نزد خود این فرض را قطعی قلمداد می‌کنند که ایران حمله نخست را انجام نخواهد داد و چون آمریکایی‌ها هم نمی‌خواهند برخورد نظامی انجام دهند از نظر ترامپ جنگ رخ نخواهد داد.
با این وجود یک اشتباه یا یک حادثه می‌تواند منجر به‌درگیری در منطقه شود و آمریکا نیز به توان دفاعی ایران آگاه است و می‌داند که برای آمریکا و متحدان آن در منطقه هرگونه درگیری پرهزینه خواهد بود. به همین دلیل نیز آمریکا دائم بر این موضوع تاکید دارد که استراتژی نظامی‌شان تغییر نکرده و ایران را به‌عنوان یک تهدید فوری تلقی نمی‌کنند تا هم بتوانند تاحدودی به ایران به‌صورت غیرمستقیم اطمینان دهند و هم نوعی آرامش را در توفان به‌راه افتاده در منطقه ایجاد کنند.
