سیاست‌گذاری و همراهی اجتماعی

حال بعد از گذشت حدود دو سال سازمانی مالیاتی قصد دارد از پیش‌فروش سکه مالیات اخذ کند. اما اجرای یکباره این سیاست بدون اطلاع اولیه با اعتماد مردم به سیاست‌گذار چه می‌کند؟ سوال این است که تا چه حدی باید به اعتبار دولت ضربه زد؟ سیاست‌گذار هم‌اکنون نیز با مساله اعتماد روبه‌رو است. اخذ سیاست‌های خلق‌الساعه هرچند دارای اصول درست باشد، منجر به شکست آن می‌شود. یک سیاست درست را باید همزمان با جلب و همراهی مردم اجرا کرد، نه آنکه با غافلگیری کردن مردم زمینه‌ساز کاهش اعتماد به سیاست‌گذار شویم. تاکید می‌شود مساله ابدا مالیات گرفتن نیست، چرا که دولت می‌تواند از همین داده‌های پیش‌خرید سکه برای سد کردن فرار مالیاتی افراد استفاده کند و هیچ انتقادی به آن نخواهد بود. مساله این است که سخنی به مردم گفته می‌شود و وقتی آنان به دولت اعتماد می‌کنند، کار دیگری انجام می‌دهیم. از منظر بسیاری، گویی دولت برای مردم تله جاسازی کرده است و شاید این بار دولت از آن بهره ببرد، اما در بسیاری از تحولات دیگر که برای به نتیجه رسیدن سیاست‌گذاری نیاز به اعتبار است، دیگر مردم حرف دولت را نمی‌خوانند. مشخص است که موضوع ابدا مالیات بر عایدی نیست، بلکه فشار بر منابع ریالی دولت باعث شده تا از هر جایی که می‌تواند، کسب درآمد کند، اما آیا به قیمت ضربه زدن به اعتماد و اعتبار دولت باید کسب درآمد کرد؟ اگر اعتماد میان فعالان اقتصادی و دولت از بین برود آیا دیگر سنگ روی سنگ‌ بند می‌شود؟