بریتانیا آمریکایی می‌شود
جانسون پیش‌تر بر سر اختلاف با می پیرامون برگزیت از کابینه استعفا کرد. او از سال‌های جوانی و زمانی که یک نماینده جوان در پارلمان عوام بریتانیا به شمار می‌آمد همواره با سیاست‌ها و اقداماتی که در چارچوب این اتحادیه انجام می‌گرفت، مخالف بود؛ چراکه این دست از مقررات برای بریتانیا که برای چند قرن ابرقدرت جهانی بود، دست و پا گیر به حساب می‌آمدند. از این رو با توجه به فضای ضد اروپایی که در میان اعضای حزب محافظه‌کار ملموس‌تر است، به نظر می‌رسد که گرایش محافظه‌کاران به جانسون بیشتر خواهد بود.
بریتانیا بدون شک از اتحادیه اروپا خارج خواهد شد و حتی در صورت لزوم حاضر به پرداخت غرامت چند ۱۰ میلیارد یورویی نیز خواهند بود. بریتانیا دیگر حاضر نیست که مقررات مصوب در اتحادیه اروپا برای کشورهای عضو آن را اجرا کند.
اگرچه در تلاش است تا مقررات جدیدی خارج از چارچوب‌های گذشته و به‌عنوان نوعی همکاری مشترک نظیر آنچه نروژ انجام داده است، با این اتحادیه به امضا برساند تا منافع بریتانیا پس از برگزیت نیز حفظ شود. با این حال تمایلی به ادامه فعالیت با اصول دست و پاگیر اتحادیه ندارد. از موضوعات مهمی که بریتانیا درباره آن با اتحادیه اروپا اختلاف نظر دارد، بیشترشان در مورد مهاجرت است؛ چراکه سیاست درهای باز اتحادیه اروپا برای مهاجران را تهدیدی برای ترکیب جمعیتی و بازار اشتغال خود می‌داند.
از طرف دیگر این دو نامزد معتقد هستند که منافع بریتانیا مستلزم تقویت روابط با واشنگتن است و هنوز هم که به‌عنوان نخست‌وزیر انتخاب نشده‌اند، این سیاست در کلام آنها نمود یافته است. یکی از دلایلی که بریتانیا خواستار خروج از اتحادیه است به آن دلیل است که حس می‌کند قدرتش در اروپا با فرانسه و آلمان به توازن رسیده است؛ به نحوی که در عرصه بین‌المللی نیز نام بریتانیا همواره به همراه آلمان و فرانسه مطرح می‌شود. باتوجه به آنکه بریتانیا یک ابرقدرت بوده و مستعمرات گسترده‌ای نیز داشته است، مقامات آن تمایل ندارند که نقش بریتانیا کمرنگ شود، لذا انگلیسی‌ها بر این باور هستند که باید از قید و بند اروپا خارج شوند. درواقع این نوع نگاه تاثیرات بسزایی در رفتارهای اخیر بریتانیا از جمله توقیف نفتکش ایران در تنگه جبل‌الطارق داشته است، چراکه بریتانیا در آستانه خروج از اتحادیه اروپا دیگر خود را عضوی از آن نمی‌داند و مجبور به اجرای مقررات آن نیست؛ درصورتی که اگر بحث برگزیت مطرح نبود ابتدا باید با کشورهای اروپایی برای چنین اقدامی مشورت می‌کرد و سپس با توافق قدرت‌های اروپایی این حرکت انجام می‌شد.
بریتانیا پس از برگزیت دست بازتری برای نقش‌آفرینی بین‌المللی خواهد داشت و در فعالیت‌های نظامی، سیاسی و اقتصادی نگاه خود را معطوف به آمریکا خواهد کرد. اما زمانی که بریتانیا عضوی از اتحادیه اروپا باشد باید برای هرگونه اقدامی توافق قدرت‌های دیگر را نیز کسب کند. از این رو باید انتظار داشته باشیم که بریتانیا همکاری بیشتری را حتی علیه ایران با ایالات‌متحده انجام دهد.
