شکست حزب مرکل، گردش به چپ ابرقدرت اروپا

به گزارش اقتصادنیوز ؛ آخرین نتایج انتخابات پارلمانی آلمان نشان می دهد که حزب سوسیال دموکرات با حاشیه برتری کمتر از ۲ درصد بر حزب حاکم دموکرات مسیحی غلبه کرده است و حالا قدرتمندترین اقتصاد اروپا پس از ۱۶ سال نه تنها با صدراعظمی آنگلا مرکل، بلکه با حکمرانی طولانی‌مدت محافظه‌کاران جناح راست میانه، خداحافظی می‌کند و سوسیال دموکرات‌ها به رهبری اولاف شولتز برای تشکیل دولت باید با احزاب دیگر همکاری کنند.

بر اساس گزارش نیویورک‌تایمز سوسیال دموکرات‌ها (SDP) با کسب 25.7 درصد از آرا ، دستاوردهای قابل توجهی کسب کرده‌اند، اما همچنان برای تشکیل دولت به حداقل یک شریک دیگر نیاز خواهند داشت. هر دو حزب سبزها (Greens) و دموکرات های آزاد (FDP) سهم خود را در پارلمان به ترتیب به 14.8 و 11.5 درصد افزایش دادند. در حالی که حزب دموکرات‌مسیحی (CDU) با از دست دادن نزدیک به ۹ واحد درصد تنها 24.1 درصد از آرا را به دست آورد.

معادله پیچیده تشکیل دولت

با این حال این نتیجه نزدیک به این معناست که سوسیال دموکرات ها باید با احزاب دیگر برای تشکیل دولت همکاری کنند. و در معادله پیچیده ای که برای تشکیل دولت در آلمان لازم است، این امکان وجود دارد که اگر حزب برنده نتواند دیگران را سوار  قطار ائتلاف کند، حزبی که در رتبه دوم قرار دارد می‌تواند در نهایت رهبری کشور را به دست بگیرد.

در اواسط اکتبر ، سازمان انتخابات نتایج نهایی رسمی را ارائه می دهد. اما بلافاصاه پس از رای گیری، تلاش برای ائتلاف آغاز می‌شود. هرچند تشکیل ائتلاف ممکن است هفته‌ها و حتی ماه‌ها طول بکشد، و بزرگترین دموکراسی اروپا را در دوره بحرانی این قاره که هنوز در حال تلاش برای بازیابی از پاندمی است به حالت تعلیق در آورد. این در حالی است که فرانسه نیز در بهار آینده با انتخابات تفرقه انگیز خود روبرو می‌شود.

بر اساس گزارش الجزیره، اولاف شولتز پس از مشخص شدن پیروزی حزبش در میان حامیان خود به صحنه رفت و اعلام کرد که دستاوردهای قابل توجه حزب خود در انتخابات را به عنوان حکمی از سوی رای دهندگان برای رهبری دولت بعدی در ائتلاف با دو حزب کوچکتر در نظر گرفته است. وی گفت: «رای دهندگان به وضوح صحبت کرده اند. آنها گفته‌اند که چه کسی باید دولت بعدی را با ائتلاف سه حزبی سوسیال دموکرات‌ها، سبزها و دموکرات‌های آزاد بسازد. این دستور مشخصی است که رأی دهندگان این کشور داده اند».

آقای شولتز در مقر حزب سوسیال دموکرات سخنرانی و اعلام کرد که این نتیجه به وضوح نشان داد که رای دهندگان می خواهند پس از 16 سال حضور دموکرات‌های مسیحی تحت رهبری صدراعظم آنگلا مرکل در قدرت، آن‌ها را در نقش اپوزیسیون ببینند.  شولتز گفت: «وظیفه ما این است که آنچه مردم می خواهند را انجام دهیم. رهبری یک دولت خوب که مسیر دهه آینده را تعیین کند، برای احترام بیشتر به جامعه، برای نوسازی بخش صنعتی ما و برای متوقف کردن تغییرات آب و هوایی ساخته دست بشر».

با این وجود ، آقای لاشت یک ساعت پس از نهایی شدن آرا، در مقر حزب خود ظاهر شد و نتیجه را "نامشخص" خواند و قول داد که برای تشکیل دولت تلاش می کند ، حتی اگر حزب او دوم شده باشد.

سبزها مترقی و دوستدار محیط زیست از زمان انتخابات 2017 رشد قابل توجهی داشته اند و این باعث می شود که سبزها و همچنین دموکرات های آزاد حامی تجارت به دولت بعدی بپیوندند. آنها بسته به اینکه با کدام یک از احزاب بزرگتر می‌خواهند ائتلاف کنند، نقش اساسی در تصمیم نهایی در مورد شکل گیری دولت بعدی آلمان ایفا خواهند کرد. در حاشیه بیرونی طیف سیاسی ، حمایت از جناح راست افراطی آلترناتیو برای آلمان یا AfD تقریباً بدون تغییر به نظر می رسد، در حالی که حزب چپ ظاهراً در رسیدن به 5 درصد مورد نیاز برای کسب کرسی های پارلمانی ناکام مانده است. علی‌رغم تحولات اخیر در افغانستان ، AfD ضد مهاجرت نتوانست از ترس ناشی از مهاجرت استفاده کند، برخلاف چهار سال پیش، هنگامی که برای اولین بار در بوندستاگ (پارلمان آلمان) کرسی کسب کرد.

ادامه مسیر مرکل یا گردش به چپ؟

نیویورک‌تایمز در گزارش دیگری درباره آلمان پسا مرکل نوشت که دستورکار آلمان برای خروج از پاندمی کروناویروس با تمرکز بر احیای اقتصاد، همچنان یکی از مبرم ترین موضوعات در زمینه داخلی است. سیاست های آب و هوایی که پس از سیل اخیر فوریت بیشتری پیدا کرده و سبز شدن بخش صنعتی کشور (کربن‌زدایی از صنایع) نیز در ذهن رای دهندگان است. دیجیتالی شدن و تضمین برابری و امنیت اجتماعی نیز در بحث ها مطرح شده است.

هر کسی که قدرت را در دست بگیرد ، تصمیم می گیرد که چقدر بر سیاست های خانم مرکل تکیه کند و چقدر کشور را در مسیر جدیدی قرار دهد. اگر حزب محافظه کار او همچنان در قدرت باقی بماند احتمالاً قوام بیشتری وجود خواهد داشت، هرچند بازگشت سوسیال دموکرات ها به قدرت، در ائتلاف با سبزهای محیط‌بان که ممکن است با تاریخ‌سازی برای اولین بار ریاست جمهوری را بر عهده بگیرند؛ یک نتیجه محتمل است.

در زمینه سیاست خارجی، هم محافظه کاران و هم سوسیال دموکرات ها به دنبال تداوم تجارت پررونق آلمان با چین و تحکیم موضع خود در قبال روسیه هستند (این شامل خط لوله Nord Stream 2 است که در اوایل سپتامبر تکمیل شد). مقامات آلمانی اکنون چهار ماه فرصت دارند تا این خط لوله را تأیید کنند تا بتواند مستقیماً از روسیه گاز طبیعی به آلمان را منتقل کند و اوکراین و دیگر کشورهای اروپای شرقی را دور بزند. سبزها مخالف خط لوله هستند.

همه احزاب سیاسی بجز جناح راست‌ افراطی آلترناتیو برای آلمان یا AfD، موافق هستند که آلمان با قدرت در اتحادیه اروپا بماند. حتی سبزها برای احیای بلندپروازانه‌تر پروژه اروپایی با اقدامات سختگیرانه‌تر علیه مجارستان و دیگر اعضا که اصول دموکراتیک را رعایت نمی کنند، تلاش می کنند.

سالهاست که رویکرد آلمان نسبت به چین "از طریق تجارت" تغییر کرده است، اما سرکوب مخالفان در داخل و بسط دست مداخله‌جوی چین در خارج ، این استراتژی را زیر سوال برده است. ایالات متحده متحدان بی رغبت خود را برای اتخاذ مواضع سخت تر در قبال چین تحت فشار قرار داده است، اما آلمان در دوران رهبری خانم مرکل تمایلی به ارائه این پیشنهاد نداشته است و انتظار نمی رود که در دولت تحت رهبری حزب او یا سوسیال دموکرات ها این وضعیت تغییر کند.

کاندیداهای صدراعظمی

به نوشته نیویورک‌تایمز برای اولین بار به کاندیدای سبزهای دوست‌دار محیط زیست به عنوان یک شانس واقعی در سمت ریاست جمهوری نگاه می شود. دو نامزد اصلی صدراعظمی عبارتند از اولاف شولتز از حزب چپ میانه «سوسیال دموکرات» (SPD)، و آرمین لاشت از راست میانه و رئیس حزب مرکل «اتحادیه دموکرات مسیحی» (CDU). حزب شولتز بخت نخست صدراعظمی پس از تشکیل ائتلاف است. اما پیچیدگی سیاست ممکن است وی را در تشکیل ائتلاف ناکام بگذارد و بار دیگر محافظه‌کاران به کرسی صدراعظمی تکیه بزنند.

۱) اولاف شولتز (63 ساله) - معاون صدراعظم و وزیر دارایی آلمان

وقتی اولاف شولتز از هم‌حزبی‌های سوسیال دموکرات خود خواست تا او را به عنوان کاندیدای صدر اعظم خود معرفی کنند ، برخی از اعضای اردوگاه وی به طور عمومی می‌گفتند که حزب نباید برای معرفی نامزد زحمت بکشد و چند ماهه باقیمانده فرقی نخواهد کرد. اما امروز، آقای شولتز و حزب سابقاً رو به افول او به طور غیر منتظره‌ای به گزینه‌های اصلی برای رهبری دولت بعدی تبدیل شده اند.

وزیر دارایی و معاون صدراعظم از سال 2018 ، با تجربه ترین این سه نفر محسوب می شود. وی سالها تجربه در سطح ایالتی در هامبورگ دارد و در دولت قبلی تحت رهبری خانم مرکل به عنوان وزیر کار فعالیت می کرد. از اواخر ماه آگوست ، آقای شولتز از نزدیکی خود به صدراعظم استفاده کرد و رای دهندگان را متقاعد کرد که علی‌رغم احزاب متفاوت آنها، او انتخابی است که می تواند دستی ثابت برای آلمان ها ارائه دهد. 

شولتز یک رویه تبلیغاتی را اجرا کرده که از نماد زن در واژه آلمانی صدراعظم استفاده شده تا نشان دهد که او می تواند مانند مرکل کشور را رهبری کند، حتی اگر یک مرد باشد. حزب او در نظرسنجی ها در اوایل سپتامبر از محافظه کاران حزب مرکل پیشی گرفت و از آن زمان همچنان پیشتاز بوده و او شانس قوی برای تشکیل دولت بعدی آلمان دارد.

۲) آرمین لاشچت (60 ساله) - رهبر اتحادیه دموکراتیک مسیحی و فرماندار ایالت نوردراین-وستفالن

آقای لاشت از سال 2017 نوردراین-وستفالن ، پرجمعیت ترین ایالت آلمان را اداره می کند، مدرکی که مدت هاست می گوید او را برای اداره کشور واجد شرایط می‌سازد. او به عنوان رهبر اتحادیه دموکراتیک مسیحی، حزب خانم مرکل، وارث طبیعی صدراعظم تلقی می‌شد. اما کمپین مستعد گاف او برای ایجاد جاذبه در بین آلمان‌ها هرچه تلاش کرد، کمتر جذابیت یافت. سیل سهمگین تابستان امسال در منطقه او نقایص جدی در سیاست‌های زیست محیطی و مدیریت بحران را عیان کرد. و او در یک مراسم رسمی بازدید از مناطق و سیل زدگان، در حال خندیدن توسط عکاس‌ها شکار و گرفتار شد.

از جمله مشخصه‌های مؤثر آقای لاشت، ایمان اوست. در زمانی که آلمان‌ها از کلیسای کاتولیک روم دور می‌شوند، آقای لاشت یکی از اعضای پرافتخار آن است. ویژگی دیگر وی مربوط به آخن، غربی ترین شهر آلمان و محل تولد و رشد او است. آقای لاشت که در شهری همجوار با بلژیک و هلند، بزرگ شده، همواره حامی ایده ادغام اروپایی که سپس اتحادیه اروپا نام گرفت بوده است.

* آنالنا بائربوک (40 ساله) - رهبر مشترک حزب سبزها

زمانی حزب سبزها و کاندیدای صدراعظمی آن، آنالنا بائربوک 40 ساله در راس نظرسنجی ها قرار داشتند. پس از یک شروع قوی، وی هدف مکرر تلاشهای ضداطلاعاتی قرار  گرفت و همچنین توسط رقبا متهم به سرقت ادبی و پر کردن رزومه خود شد، و محبوبیت خانم بائربوک کاهش یافت و سبزها به جایگاه سوم افول کردند. .با وجود این، تقریبا هیچ ترکیب قابل تصوری  از احزاب دولت ائتلافی بعدی وجود ندارد که شامل سبزها نشود. این باعث می شود خانم باربوک ، ایده های او و حزب او از اهمیت محوری برای آینده آلمان برخوردار شوند.

بائربوک بیش از بسیاری از اعضای حزب خود عمل گرا تلقی می شود، حزبی که ریشه در جنبش های اعتراضی محیط‌زیستی و دانشجویی قرن گذشته دارد. او در 40 سالگی جوانترین نامزد، تنها زن و تنها فردی است که قبلاً پست انتخابی نداشته است. خانم باربوک قصد دارد وضعیت موجود را متحول کند. او آلمان ها را به چالش می کشد تا با بحران هایی که خانم مرکل تا حد زیادی آنها را رها کرده است مقابله کند: کربن زدایی بخش قدرتمند خودرو، حذف زغال سنگ و تجدید نظر در روابط تجاری با رقبای استراتژیک مانند چین و روسیه.

خانم بائربوک تابستان امسال در جمع مردم در بوخوم ، شهری در غرب آلمان ، گفت: «این انتخابات فقط مربوط به آنچه در چهار سال آینده اتفاق می افتد نیست ، بلکه مربوط به آینده ما است. ما نیاز به تغییر داریم تا آنچه را که دوست داریم و گرامی می داریم حفظ کنیم. تغییر شجاعت می خواهد و تغییر در رای گیری در 26 سپتامبر است».

ائتلاف؛ چراغ راهنما یا پرچم جامائیکا

برای اولین بار از زمان تاسیس جمهوری فدرال در 72 سال پیش، به نظر می رسد به ۳ حزب برای تشکیل دولت باثبات نیاز است. حزب برنده، سوسیال‌دموکرات (SPD) از جناح چپ میانه اولین شانس را برای تشکیل این ائتلاف خواهد داشت ، اما در صورت عدم موفقیت شانس به حزب دوم یعمی دموکرات‌مسیحی (CDU) می رسد. کسانی که سیاست آلمان را از نزدیک دنبال می کنند، می‌دانند که چراغ راهنما، پرچم جامائیکا، نام مستعار ائتلاف‌های حکومتی بالقوه هستند. 

ائتلاف چراغ راهنما: این می‌تواند محتمل‌ترین ترکیب دولت ائتلافی باشد. نام آن نیز برگرفته از رنگ احزابی است که آن را شامل می‌شوند، سوسیال دموکرات‌ها SPD (قرمز) ، لیبرال‌دموکرات‌های حامی بازار آزاد FDP (زرد) و حزب سبزها Greens (سبز).

ائتلاف جامائیکا: اگر سوسیال‌دموکرات‌ها در تشکیل دولت شکست بخورند، حزب محافظه‌کار دموکراتیک مسیحی (سیاه) پیش قدم می‌شود و احتمالاً با سبز و زرد دو حزب سبزها و لیبرال‌دموکرات‌ها، ائتلاف پرچم جامائیکا را شکل می‌دهند.

کیوی و هندوانه: کیوی شامل ائتلاف دوگانه دموکرات‌های مسیحی و سبزها، و هندوانه ائتلاف دوگانه سوسیال‌دموکرات‌ها و دموکرات‌های مسیحی (و گاهی سه‌گانه همراه با سبزها) است که عملاً امکان‌پذیر نیست و یا نمی‌تواند به اکثریت برسد.

در پنج سال گذشته، دو حزب بزرگ CDU و SPD با هم در یک "ائتلاف بزرگ" آلمان را اداره می کردند، اما آنها نمی‌خواهند این اتحاد را ادامه دهند. سوسیال‌دموکرات‌ها و سبزها قبلاً آلمان را با هم اداره کرده اند (از سال 1997 تا 2005) که "ائتلاف قرمز-سبز" نامیده می شد و اکنون برای همکاری مجدد آماده هستند و چون این بار کرسی‌های لازم برای کسب اکثریت را به تنهایی به دست نمی‌آورند احتمالاً شولتز و بائربوک با کریستین لیندنر ائتلاف سه‌گانه چراغ راهنما را تشکیل می‌دهند.

اهمیت جهانی آلمان

بر اساس گزارش سی‌ان‌ان در اتحادیه اروپا ، آلمان اغلب به عنوان یک رهبر واقعی دیده می شود. این کشور هم بزرگترین اقتصاد و هم بیشترین جمعیت را دارد و همراه با فرانسه به عنوان موتور محرک سیاستگذاری و تصمیم گیری در نظر گرفته می شود. 

در زمان خانم مرکل ، که به یکی از بلندپایه ترین رهبران در بلوک 27 کشوری تبدیل شد، این نفوذ حتی بیشتر شد، اگرچه وی نتوانست در زمینه سیاست پناهندگی و جلوگیری از عقبگرد دموکراتیک مجارستان و لهستان بین کشورهای عضو اجماع ایجاد کند. خانم مرکل همچنین از وزن کشور خود به عنوان چهارمین اقتصاد بزرگ جهان و عضو گروه 7 کشور صنعتی را در راستای حمایت از سیاست جهانی آب و هوایی و اعمال تحریم های سختگیرانه علیه روسیه به دلیل الحاق کریمه به کار بست.

جانشین وی مسائل سختی را در مورد نحوه برخورد با قدرت فزاینده چین و فشار برخی از کشورهای اتحادیه اروپا که آماده احیای تجارت با مسکو هستند، به ارث خواهد برد. روابط اصلی با ایالات متحده پس از چهار سال بی‌ثبات‌کننده دولت ترامپ تازه شروع به یافتن جای خود می‌کرد که در چالش‌های تازه قرار گرفته است.

در طول چهار دوره ریاست جمهوری خانم مرکل ، 83 میلیون جمعیت این کشور دچار تغییرات نسلی شده و از نظر قومیتی متنوع تر شده، اما مسئله آنجاست که به طور قابل توجهی پیرتر شده است. بیش از نیمی از همه واجدین شرایط رای دهندگان 50 سال یا بیشتر هستند. هنجارهای اجتماعی با حقوق قانونی ازدواج همجنسگرایان آزادتر شده است. اما احیای راست افراطی و شکست گفتمان سیاسی در سطح محلی انسجام کشور را تهدید کرده است.

صدراعظم در دسامبر 2018 رهبری حزب خود را کنار گذاشت، اما تا تشکیل دولت جدید ، روندی که ممکن است چند هفته تا چند ماه به طول انجامد، خانم مرکل در سمت خود به عنوان سرپرست دولت باقی می ماند. تشکیل دولت بستگی به نحوه آرا و نحوه دستیابی به توافق حزب برنده برای ائتلاف با حامیان کوچکتر جهت ایجاد دولت دارد.