خرج سالانه یک خانوار در دوره پس از کرونا

به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین ،مطابق آمار ارائه شده از سوی وزارت کار هزینه های سالانه بهداشت و درمان  با شیوع کرونا افزایش یافته است.

خلاصه یافته های پژوهش وزارت کار بیانگر این است:

متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار شهری با 16.1 درصد افزایش از 42,751 هزار ریال در سال 1397 به  49,649 هزار ریال در سال 1398 رسیده است. این درصد افزایش برای متوسط  هزینه های کل یک خانوار شهری 20.8 درصد می باشد.

متوسط هزینه سالانه بهداشت و درمان یک خانوار روستایی با 9.3 درصد افزایش از 24,120 هزار ریال در سال 1397 به  26,374 هزار ریال در سال 1398 رسیده است. این درصد افزایش برای متوسط  هزینه های کل یک خانوار روستایی 22.0 درصد می باشد. 

 متوسط  هزینه های  بیمه های اجتماعی و درمانی در یک خانوار شهری با 25.5 درصد افزایش از 12,992 هزار ریال در سال 1397 به  16,303 هزار ریال در سال 1398 و در یک خانوار روستایی با 22.1 درصد افزایش از 5,443 هزار ریال در سال 1397 به  6,645 هزار ریال در سال 1398 رسیده است که این درصد افزایش ها ناشی از افزایش  هزینه های بیمه تکمیلی می باشد. 

متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری بیشتر از یک خانوار روستایی  می باشد به طوریکه در سال 1398 متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری حدود 1.9 برابر بیشتر از متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار روستایی است. 

در سال 1398، 10.2 درصد از هزینه های کل یک خانوار شهری و 13.5 درصد از هزینه های غیرخوراکی یک خانوار شهری صرف هزینه بهداشت و درمان شده است که نسبت سال 1397 کاهش داشته اند.  

در سال 1398، 9.9 درصد از هزینه های کل یک خانوار روستایی و 16.2 درصد از هزینه های غیرخوراکی یک خانوار روستایی صرف هزینه بهداشت و درمان شده است که نسبت سال 1397 کاهش داشته اند. 

در سال 1398، متوسط هزینه بهداشت و درمان یک خانوار شهری و روستایی در رده چهارم متوسط  هزینه های کلی یک خانوار و رده سوم متوسط هزینه های غیر خوراکی یک خانوار قرار گرفته است. 

 در سال 1398، سهم  هزینه بهداشت و درمان سالانه  یک خانوار شهری به متوسط هزینه  کل در نقاط شهری 10.2 درصد است که این نسبت برای خانوارها در دهک  هزینه ای دهم با 11.8 و دهک   هزینه ای نهم با 10.5 درصد بیشتر از سهم کشوری (10.2 درصد) بوده و برای خانوارها در سایر دهک  هزینه ای کمتر می باشد. بیشترین سهم متوسط هزینه بهداشت و درمان سالانه یک خانوار شهری با 11.8 درصد مربوط به دهک دهم  هزینه ای و کمترین آن با 7.4 درصد مربوط به به دهک اول  هزینه ای  می باشد. 

در سال 1398، سهم متوسط  هزینه بهداشت و درمان سالانه  یک خانوار روستایی به متوسط هزینه  کل در نقاط روستایی برای خانوارها در دهک  هزینه ای دهم با 11.9 درصد و دهک  هزینه ای نهم با 10.9 درصد بیشتر از سهم کشوری (9.9 درصد) بوده و برای خانوارها در سایر دهک  هزینه ای  کمتر می باشد. بیشترین سهم  هزینه بهداشت و درمان سالانه  یک خانوار روستایی با 11.9 درصد مربوط به دهک دهم هزینه ای و کمترین آن با 6.2 درصد مربوط به به دهک اول  هزینه ای می باشد. 

در سال 1398، متوسط هزینه بهداشت و درمان خانوارهای شهری که در دهک دهم  هزینه ای قرار دارند، حدود 17 برابر خانوارهایی است که در دهک اول  هزینه ای قرار دارند. 

متوسط هزینه بهداشت و درمان خانوارهای روستایی که در دهک دهم  هزینه ای قرار دارند، حدود 25 برابر خانوارهایی است که در دهک اول هزینه ای قرار دارند.

بر اساس اطلاعات سازمان جهانی بهداشت (WHO)در سال 2017، درصد هزینه های پرداخت  شده از جیب از هزینه جاری سلامت برای جمهوری اسلامی ایران، 42.0 درصد بوده است. همچنین در بین 32 کشور منتخب ارائه شده، بیشترین درصد به ترتیب مربوط به کشورهای نیجریه (77.0 درصد)، افغانستان (75.0 درصد) و ونزوئلا (63.0 درصد) و کمترین درصد به ترتیب مربوط کشورهای اندونزی (3.0 درصد)، آفریقای جنوبی      (8.0 درصد) و فرانسه و قطر (9.0 درصد ) بوده است.