علت منفعل بودن سه کشور اروپایی حاضر در مذاکرات وین چیست؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از نورنیوز، در حالی که همه طرفهای گفتگوکننده در وین مواضع خود را در مورد گفتگوهای اخیر به روشنی اعلام کردهاند، اما سه کشور فرانسه، انگلیس و آلمان که نمایندگان آنها در مذاکرات حاضر نبودند تاکنون هیچ واکنشی در این خصوص نداشتهاند.
روز گذشته دوشنبه ۱۷ مردادماه و پس از پایان مذاکرات میان هیئتهای حاضر در وین اعلام شد که «انریکه مورا» معاون هماهنگکننده اتحادیه اروپایی ایدههایی را به طرفهای مذاکرهکننده در وین ارائه کرده و لازم است این ایدهها در پایتختها مورد بررسی دقیقتر قرار بگیرد.
بر این اساس اعلام شد که هیئتهای مذاکرهکننده وین را ترک کرده و به پایتختها باز میگردند تا پس از جمعبندی نظرات پیرامون ایدههای طرح شده رایزنیها را ادامه دهند.
شب گذشته و بلافاصله پس از پایان یافتن گفتگوها، «جوزف بورل» هماهنگکننده اتحادیه اروپایی در تماس با وزیر امور خارجه کشورمان ضمن مثبت ارزیابی کردن دور اخیر مذاکرات در وین، خاطرنشان کرد که در گفتگوها پیشرفت نسبی حاصل شده است.
حسین امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه کشورمان نیز در این گفتگو با تاکید بر اراده و جدیت ایران برای دستیابی به توافق قوی و قابل اتکاء اظهار داشت: توافق نهایی باید تأمینکننده حقوق و منافع ملت ایران بوده و رفع پایدار موثر تحریمها را تضمین نماید.
او با اظهار امیدواری در مورد اجتناب سایر طرفها بهویژه آمریکا از اتخاذ مواضع غیرسازنده گفت: انتظار میرود همه طرفها برای دستیابی به متن نهایی توافق از خود اراده و جدیت نشان دهند.
ایالات متحده آمریکا نیز با فاصله کوتاهی پس از اتمام گفتگوهای وین در اظهارنظری از قول یک سخنگوی وزارت خارجه این کشور اعلام کرد: آمریکا آماده توافق سریع بر اساس متن پیشنهادی اتحادیه اروپا است.
در حالی که نماینده روسیه نیز با اتخاذ موضعی روشن ضمن مثبت ارزیابی کردن گفتگوها نسبت به دستیابی طرفین مذاکرات به توافق نهایی ابراز امیدواری کرد اما سه کشور فرانسه، انگلیس و آلمان که نمایندگان آنها در مذاکرات حاضر نبودند تاکنون هیچ واکنشی نیز در این خصوص نداشتهاند.
به صورت طبیعی تنها زمانی امکان دستیابی به متن نهایی توافق وجود دارد که همه طرفهای حاضر در مذاکرات از جمله سه کشور اروپایی ذکر شده آن را تایید کنند اما مشخص نیست که چرا این کشورها که در میانه مذاکرات اقدام به صدور بیانیهای یکطرفه کردند که آشکارا حمایت از زیادهخواهیهای آمریکا بود، اکنون مسیر سکوت را برگزیدهاند؟
اگرچه با توجه به سوابق رفتارهای قبلی انگلیس، فرانسه و آلمان در مذاکرات برجام و پس از آن، میتوان گمانههایی را در تحلیل چرایی سکوت سه کشور اروپایی مطرح کرد اما به طور قطع طی روزهای آینده و با ارائه جمعبندی نظرات کشورهای حاضر در مذاکرات پیرامون ایدههای مطرح شده از سوی انریکه مورا، نمایه دقیقتری در این خصوص بهدست خواهد آمد.