پاداش قهرمانی‌ام را به ارز تبدیل کردم شد 1300یورو،1700تا هم خودم گذاشتم، طلب مربی‌ام را دادم!
به گزارش اقتصادنیوز او در مصاحبه با اعتماد در باره حضورش در عالم ورزش مطالبی را مطرح کرده است.
سالی که گذشت با افتخارآفرینی شما برای دو و میدانی کشورمان همراه بود . هنوز هم یادآوری آن قهرمانی برای شما جذابیت دارد! این‌طور نیست؟
بله، قطعا. سال گذشته فقط و فقط در زمینه ورزشی برای من خوشایند بود و متاسفانه در بقیه زمینه‌ها فکر کنم برای کمتر کسی خوب بوده باشد. در هر صورت مدال‌هایی به دست آمد که بخشی از آن برای اولین بار در تاریخ ورزش ایران بود و با وجود همه سختی‌هایی که در مسیر بود، اما فکر کردن به آن خوشایند است.
تمرینات خود در سال جدید را از چه زمانی شروع کردید؟ کمی از مسابقات پیش‌رو برای‌مان بگویید.
من فکر می‌کنم این کار برای من زیاد سخت نیست، چون راهش را یک‌بار یاد گرفتم . برنامه‌هایی که ریختم هم همگی برای کسب سهمیه است و از اول امسال شروع کردم، اما واقعا کسب سهمیه المپیک و موفقیت در این عرصه بیش از اینکه یک دغدغه فردی باشد باید یک دغدغه دستگاهی باشد. شاید من در این وضعیت هم بتوانم سهمیه بگیرم اما قطعا اگر عزم این موضوع در دستگاه تصمیم‌گیری باشد هم کسب سهمیه راحت‌تر می‌شود و هم تعدادش بیشتر خواهد بود.
سهمیه گرفتن دو و میدانی‌کاران برای المپیک پاریس کار سختی است و شما آن را با تمام وجود لمس کردید .
خب، دوومیدانی مادر همه ورزش‌هاست و در دنیا هم یک جایگاه ویژه‌ای دارد. خیلی آزرده می‌شوم وقتی این ورزش را در ایران این‌طور می‌بینم و این بی‌توجهی‌ها من را اذیت می‌کند. به نظرم شما اگر می‌خواهید ببینید ورزش یک کشور در چه سطحی است باید ببینید دوومیدانی ورزش آن کشور کجای دنیا و قاره است.
به لحاظ امکانات به یاد نداریم شرایط دوومیدانی مساعد باشد! وضعیت چطور است؟
در کل شما اگر می‌خواهید ببینید امکانات ورزشی در ایران چطور است باید بروید و بودجه ورزش را چک و بررسی کنید سالانه چند پیست افتتاح می‌شود؟ من به شما می‌گویم، این عدد صفر است ! البته امسال برای اولین بار در تاریخ، بودجه ورزش ۲۰ درصد کاهش داشته است. خب در این صورت واژه امکانات ورزشی فقط یک شوخی است!
شما یک قهرمانی خیلی مهم در آسیا به دست آوردید که بازتاب زیادی در آسیا و حتی جهان داشت و باعث شادی و نشاط بسیاری از مردم شد. فدراسیون چقدر به شما پاداش داد؟
من تمام پاداشی که از فدراسیون دوومیدانی گرفتم، پنجاه میلیون تومان بود! و ۳۰ میلیون کمیته ملی المپیک پاداش داد که مجموعا شد ۸۰ میلیون تومان که اتفاقا همین امروز با این پول یورو خریدم، شد ۱۳۰۰ یورو و ۱۷۰۰ یورو هم خودم گذاشتم روی این پول و با ۳ هزار یورو بخشی از طلب دستمزد مربی خودم را پرداخت کردم!
در مصاحبه‌ای گفته بودید که رقبای شما از چین و قزاقستان هستند و کشور بحرین که دونده نیجریه‌ای خریده. شرایط آنها را پیگیری می‌کنید؟ وضعیت آنها چطور است؟
بله پیگیری می‌کنم. تقریبا الان همگی آنها در امریکا هستند فقط یکی از رقبا به بلغارستان رفته است. واقعا کار برای همه جدی است به خصوص برای بازی‌های آسیایی اما برای ما نه. به همین خاطر می‌گویم موفقیت باید دغدغه جمعی باشد تا فردی. قطعا هیچ کدام از آنها پول پاداش خود را نگذاشتند تا پول مربی خود را بدهند یا قطعا هیچ کدام با هزینه خودشان به امریکا نرفتند.
از کار کردن با مربی قبلی و فعلی خود برای‌مان بگویید.
الان بیشترین مسوولیت فنی کارهایم را همسرم به عهده دارد و آن شخصی که قبلا مربی دایمی من بود بیشتر نقش مشاور را برای من دارد. ایشان یک انسان بزرگ و کامل از نظر فنی و انسانی بود که من همیشه می‌گویم ایشان معجزه زندگی ورزشی من بود. از جایی به بعد کار دایم با ایشان از توان مالی‌‌ام خارج شد و الان با هزینه کمتری کار را محول کردم به همسرم.
کار حرفه‌ای با همسرتان در زندگی شخصی‌تان خللی ایجاد نمی‌کند؟
خیر، ایشان یکی از اصلی‌ترین ارکان ورزش حرفه‌ای من است که موفقیت‌های من بخشی‌اش به دلیل حضور امیر در کنارم است.
