برای سالم ماندن قلب از ۲۰ تا ۴۰ سالگی این کارها را انجام دهید

۲۰ و ۳۰ سالگی: پایه‌ای برای سلامتی خوب بگذارید

استروژن به انعطاف‌پذیری عروق و پایین نگه داشتن سطح کلسترول خون کمک می‌کند. با این حال، اگر در طول بارداری دچار فشار خون بالا، پره اکلامپسی، یا دیابت بارداری شوید، یا اگر زایمان زودرس داشته باشید، در معرض خطر بیشتری برای بیماری‌های قلبی عروقی قرار دارید.

اگر موارد گفته شده را دارید پس از تولد نوزادتان به پزشک عمومی یا متخصص قلب و عروق مراجعه کنید. ایجاد عادات غذایی سالم در دهه بیست و سی سالگی می‌تواند به تمیز نگه داشتن عروق کمک کند. تناسب اندام نیز یکی از موارد توصیه شده است. علاوه بر اینها عادات مضر مانند سیگار کشیدن را کنار بگذارید.

۴۰ سالگی: معیارهای سلامتی خود را دنبال کنید

اگر در چهل سالگی وارد یائسگی نشوید، خطر ابتلا به بیماری قلبی به طور کلی در طول این دهه کم باقی می‌ماند. با این حال، اگر خانواده‌ای یا حتی والدینی دارید که باید از آنها مراقبت کنید و برنامه کاری پرمشغله‌ای دارید، به راحتی می‌توانید اجازه دهید که سلامتی شما کاهش یابد.

اگر خانواده شما سابقه بیماری قلبی داشته باشد، شانس شما برای ابتلا به همین بیماری بیشتر است.

چکاپ‌های سالانه را انجام دهید تا بتوانید اعداد مهمی مانند فشار خون، قند خون ناشتا، شاخص توده بدنی و کلسترول را ردیابی کنید. اگر کلسترول بد LDL، فشار خون، یا سایر عوامل خطر در جایی که باید باشد نیست، با پزشک خود برای بهبود آنها همکاری کنید.

به عنوان مثال رژیم غذایی خود را تغییر دهید، بیشتر ورزش کنید یا از داروهایی برای کاهش فشار خون یا کلسترول خود استفاده کنید.

دهه ۵۰: برنامه سلامتی خود را به سرعت بالا ببرید

پس از یائسگی، خطر بیماری قلبی افزایش می‌یابد. علائم شدید یائسگی ممکن است سرنخ‌هایی برای سلامت قلبی عروقی شما در آینده ارائه دهد.

هورمون درمانی را در نظر بگیرید. درمان جایگزین یائسگی بر اساس عوامل خطر و سطح شخصی شما است.

و خطر بیماری قلبی خود را ارزیابی کنید. حتی اگر احساس خوبی دارید، باز هم ممکن است بیماری قلبی داشته باشید که هنوز علائمی ایجاد نکرده است. درمان‌های خود را با دقت بیشتری دنبال کنید، یا در صورت نیاز، درمان‌های اضافی را انجام دهید.

۶۰ سال به بالا: به کار خوب خود ادامه دهید

خطر حمله قلبی در حال حاضر بیشتر است اما همچنان قدرت کاهش خطر حمله قلبی و سکته را دارید.

معاینات منظم پزشکی خود را انجام دهید. هر کاری می‌توانید انجام دهید تا در محدوده‌های ایده‌آل بمانید. به کار با پزشک خود ادامه دهید تا یک برنامه درمانی یا پیشگیری شخصی برای مدیریت عوامل خطر ایجاد کنید.