اشتباه بزرگی که کشورهای عربی مرتکب شدند
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، بنیامین نتانیاهو در نوعی «عطش» سیاسی به سرمی برد. این مسئله در افزایش فشار و تلاشش برای سفر به چند پایتخت عربی پیش از برگزاری انتخابات پارلمانی «اسرائیل» کاملا هویداست تا بتواند بار دیگر به زیان و علیه عرب‌ها به قدرت برسد؛ عرب‌هایی که هیچ کس در جهان مانند نتانیاهو به آن‌ها و آرمانشان بدی و اهانت نکرد که از جمله آن می‌توان به کشتار‌ها در نوار غزه، سیاست‌های الحاق، شهرک‌سازی و تبعیض نژادی علیه آن‌ها اشاره کرد.
بر اساس گزارش روزنامه اینترنتی رای الیوم، نتانیاهو اکنون بر تلاش‌ها و تکیه به چهار پایتخت کشورهای عربی متمرکز شده است و می‌خواهد به شهر‌های قاهره، رباط، ابوظبی و منامه سفر کند. اما تا زمان نگارش این مقاله تلاش‌هایش هیچ نتیجه خاصی به دنبال نداشته است. شاه مراکش با «ابراز بی‌تمایلی» به دعوت برای سفر به قدس اشغالی پاسخ رد داد. عبدالفتاح سیسی، رئیس‌جمهور مصر، هم به شکل غیرمستقیم به اطلاع وی رساند که سفر به قاهره به رایگان نخواهد بود و باید در زمینه مسئله فلسطین امتیاز بزرگی مانند به رسمیت شناختن راه حل دو کشوری بدهد. هنوز نمی‌دانیم علت‌های غافلگیرکننده‌ای که به تأخیر در سفر وی به ابوظبی و شاید لغو آن منجر شد، چیست. آن هم در حالی که قرار بود سفر نتانیاهو به ابوظبی هفته آینده انجام شود.
برخی منابع اسرائیل پنجشنبه فاش کردند علت به تعویق افتادن سفر نتانیاهو به امارات، نگرانی وی از این بود که با انتقاد‌های گسترده‌ای مواجه شود، زیرا به علت کنترل شدید مرز‌ها و محدودیت‌های کرونایی، هنوز بسیاری از شهروندان نمی‌توانند سفر کنند.
دفتر نتانیاهو با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرد «از دعوت شیخ عبدالله بن زاید وزیر خارجه امارات و شیخ حمد بن عیسی، شاه بحرین، و صلح تاریخی بین ما به گرمی تشکر و قدردانی می‌کنیم.» این بیانیه علت تأخیر سفر نتانیاهو را «بسته شدن حریم هوایی» دانست.
آنچه موجب می‌شود در این نوع «توجیهات» شک و تردید کنیم، این است که سفر وی به برخی کشورهای حاشیه خلیج (فارس) سه بار به تعویق افتاد. حتی مدت زمان آن به جای سه روز به سه ساعت کاهش یافت. پس از آن، قرار شد نتانیاهو فقط به ابوظبی سفر کند و بحرین و دبی از برنامه سفر وی حذف شود.
باید علت‌هایی «اساسی» برای به تعویق افتادن این سفر یا حتی لغو آن وجود داشته باشد. نکته قابل توجه این است که بر اساس بیانیه رسمی، دعوت از نتانیاهو برای سفر به ابوظبی از جانب خلیفه بن زاید، رئیس امارات، نبوده است. بلکه عبدالله بن زاید، وزیر خارجه، از نتانیاهو برای سفر به ابوظبی دعوت کرده است. این اقدام به منزله زیر پا گذاشتن اصول و پروتکل هاست. حتی اگر محمد بن زاید، ولیعهد ابوظبی، و حاکم امارات از وی دعوت کرده بود، شاهد بودیم که بن زاید تاکنون با نتانیاهو دیدار نکرده است و وظیفه امضای «توافق صلح» در واشنگتن را به برادرش وزیر خارجه واگذار کرد.
منابع رأی الیوم در کشورهای حاشیه خلیج (فارس) اظهار نظر‌های متعددی درباره علت به تعویق افتادن یا لغو سفر نتانیاهو داشتند. نخست اینکه در این کشور‌ها به ویژه عربستان به سبب درز خبر دیدار سه جانبه نتانیاهو، بن سلمان و پمپئو در شهر نئوم، در رسانه‌های اسرائیلی، از شخص نتانیاهو نارضایتی وجود دارد. به طوری که درز این خبر ولیعهد سعودی را در محدودیت قرار داد.
دومین اظهار نظر بر این اساس است که دولت جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا، قرار داد فروش هواپیما‌های بسیار پیشرفته «اف ۳۵» به امارات را به حالت تعویق درآورد. سومین اظهار نظر مبتنی بر تلاش کشورهای امضا کننده «توافق‌های آبراهام» برای کاستن از شدت روند عادی‌سازی روابط با رژیم اشغالگر به سبب انتقاد‌ها از این کشور‌ها و خشم داخلی ایجاد شده در قبال آن‌ها است.
به ویژه که طرف اسرائیلی در این توافق‌ها سود بیشتری کسب می‌کرد و دولت دونالد ترامپ طرف ناظر بر این توافق‌ها یا طرفی که برای تحقق آن‌ها اعمال فشار می‌کرد، کنار رفت و دولت دموکرات آمریکایی روی کار آمد که برنامه‌های غیردوستانه‌ای با برخی کشورهای حاشیه خلیج (فارس) دارد که در جنگ در یمن دست دارند. این دولت جنگ در یمن را عامل ایجاد بزرگ‌ترین فاجعه بشری جهان می‌داند و حمایت از این جنگ از جمله قرارداد‌های تسلیحاتی را متوقف کرد.
حدود سه هفته از روی کار آمدن جو بایدن می‌گذرد، وی هنوز با نتانیاهو تماس نگرفته و با وی گفتگو نکرده است و این اتفاق در روابط اسرائیل و آمریکا بی‌سابقه است و معانی سیاسی زیادی دارد. با توجه به این اوضاع، آیا خردمندانه است که کشورهای عربی از نتانیاهو استقبال کنند، در برابر سیاست‌های باج‌خواهانه وی تسلیم شوند و نظریه «دوشیدن» سیاسی را که برخی کشورهای عربی به خوبی به آن پایبند هستند، اجرا و فرش قرمز برای او پهن کنند؟
در انتهای این مطلب آمده است: برخی کشورهای عربی با دل بستن به ترامپ و ارائه خدمات مفت و مجانی به وی با امضای توافق‌های «رایگان» عادی‌سازی روابط برای کمک به ترامپ به منظور پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری، مرتکب اشتباه بزرگ سیاسی و اخلاقی شدند. این کشور‌ها چیزی جز ناامیدی و خشم بخش گسترده‌ای از ملت‌های خود به دست نیاوردند، زیرا دل بستن به ترامپ کار درستی نبود، با ساده‌ترین اصول سیاسی مغایرت داشت و بازتاب‌دهنده ارزیابی نادرست این کشور‌ها بود. به همین سبب به نظر می‌رسد برخی از این کشور‌ها کمی عبرت گرفتند. اکنون کشور‌ها با احتیاط بیشتری رفتار می‌کنند و نمی‌خواهند دو بار از یک سوراخ گزیده شوند. اما این اتفاق پس از آن روی داد که کار از کار گذشت.
