پس‌لرزه‌های جنگ غزه در حزب دموکرات؛ چپ‌ها علیه بایدن

به گزارش اقتصادنیوز  نیویورک‌تایمز در گزارشی از شکاف فزاینده میان سنتریست‌ها و مترقی‌های حزب دموکرات بر سر درگیری اخیر اسراییل و فلسطین خبر داده و نوشته است که جناح چپ حزب در حمایت از مردم فلسطین، در مقابل میانه‌روهای حزب از جمله جو بایدن و کاخ  سفید قرار گرفته اند.

نیویورک تایمز در این گزارش نوشته است:  هنگامی که جیمز زاگبی بنیان گذار "موسسه اعراب آمریکا " سال 1988 دموکرات ها را وادار کرد تا در خط مشی های خود به مسئله حق حاکمیت فلسطین اشاره کنند، رهبران حزب دموکرات اعلام کردند: «حتی اگر حرف اول کلمه فلسطین نیز در خط مشی حزب دموکرات وجود داشته باشد، اتفاق های ناخوشایندی روی می دهد.»

این موضوع بدون رای گیری کنار گذاشته شد تا جلوی وقوع رویارویی های خشمگینانه در حزب دموکرات گرفته شود.

شکستن تابوی اسرائیل در آمریکا

اکنون که خشونت در اراضی فلسطینی و اسرائیل موجب شده است تا مسئله فلسطین به کانون توجه در صحنه سیاست آمریکا برگردانده شود، میان کادر رهبری حزب دموکرات و فعالان سیاسی حزبی، اختلافاتی بوجود آمده است. در حالی که دولت بایدن این مناقشه فزاینده را یک چالش بسیار حساس دیپلماتیک مربوط به یک متحد دیرینه می داند، دیدگاه های چپ گرایانه، این وضعیت را یک مسئله عدالت نژادی می دانند که عمیقا با سیاست های آمریکا درهم آمیخته است.

از نظر این فعالان چپ، حقوق فلسطین و مناقشه چند دهه ای بر سر اراضی خاورمیانه با عللی مانند خشونت پلیس و شرایط مهاجران در مرز آمریکا و مکزیک مرتبط است. فعالان حزبی که برای برقراری عدالت نژادی فعالیت دارند، اکنون پیام هایی را بر علیه «مستعمره‌سازی فلسطین» تبلیغ می کنند. 

در حالی که جو بایدن رئیس جمهور آمریکا قدرت را در دست دارد، در خصوص حمایت آمریکا از اسرائیل از جنبه سیاست گذاری تردیدی وجود ندارد. وی در حدود 50 سال زندگی سیاسی اش، حمایت خود را از اسرائیل ابراز کرده است. با وجود این، مضمون این بحث در محافل حزب دموکرات در حال تغییر است. 

گروهی از اعضای سرشناس و ترقی خواه کنگره از روز پنجشنبه با فاصله گرفتن از مسئله وحدت حزبی، سخنرانی های تندی را در صحن مجلس نمایندگان ایراد و بایدن را به بی توجهی به رنج فلسطینی ها و «جانبداری از اشغالگری» متهم کردند.

هر دو حزب آمریکا به مدت چند دهه تقریباً بدون چون و چرا از اسرائیل پشتیبانی کردند و عباراتی مانند «اشغالگری» و «فلسطین» در بحث های رسمی قابل قبول نبود. اما دموکرات های چپ گرا دیگر از استفاده کردن از چنین اصطلاحاتی ابایی ندارند.

دولت‌های آپارتاید، دموکراتیک نیستند

الکساندریا اوکازیوکورتز، عضو دموکرات مجلس نمایندگان از نیویورک روز یکشنبه در واکنش به حمله هوایی اسراییل به ساختمان خبرگزاری‌های بین المللی در غزه ، در توئیتر خود نوشت : «این اتفاق با حمایت ایالات متحده رخ می‌دهد. من اهمیتی نمی دهم که چگونه سخنگویی ( در کاخ سفید) سعی در چرخاندن این موضوع داشته باشد. ایالات متحده درخواست آتش بس از سوی سازمان ملل را وتو کرد».

کورتز افزود: «اگر دولت بایدن نتواند در مقابل یک متحد بایستد، در مقابل چه کسی می تواند ایستادگی کند؟ چگونه آنها می توانند به طرز معتبری مدعی دفاع از حقوق بشر باشند».

وی در پایان نوشت: دولت‌های آپارتاید، دموکراتیک نیستند. این جمله کورتز توسط دو نماینده مترقی دیگر یعنی کوری بوش و رشیده طلیب فلسطینی‌تبار در توییتر بازنشر شد.

اکونومیست: شورش ضداسرائیل چپ‌های کنگره علیه کاخ سفید

نشریه هفتگی اکونومیست هم در مطلبی با عنوان «خیره شدن به صهیون» نوشت: دموکرات‌های آمریکا به‌طور فزاینده‌ای در مورد اسرائیل دچار اختلاف‌نظر شده‌اند. با بدتر شدن درگیری‌ها در غزه، اختلاف بین رئیس جمهور جو بایدن و چپ‌های هم‌حزبی او نیز بدتر می‌شود.

تا زمانی که خاورمیانه این هفته خود را درگیر دستورکار جنگی خود نکرد ، رئیس جمهور جو بایدن دلیل خوبی داشت تا از پیگیری برای صلح در آنجا که وقت بسیاری از اسلافش را اشغال کرده، جلوگیری کند: او نه تنها می خواهد بر روی چین تمرکز کند ، بلکه درگیری بین اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها همواره به مسئله‌ای در سیاست خارجی تبدیل شده که منجر به اختلاف نظر درون‌حزبی شده و این‌بار شدیدترین اختلاف را بین دموکراتها دست‌کم از زمان ورود بایدن به کاخ سفید ایجاد کزده است.

این اختلافات درون حزبی حالا با شدت گرفتن خشونت در منطقه، با باران موشک های حماس به شهرهای اسرائیلی، بمباران سنگین نوار غزه توسط نیروهای اسرائیلی و گسترش ناآرامی‌های عمومی در شهرهای اسرائیل و سرزمین‌های اشغالی، در حال تعمیق و آشکار شدن است. از زمان آغاز جنگ در 10 مه، حدود 150نفر ، عمدتا فلسطینی ، کشته شده اند. جناح مترقی دموکرات ها هیچ احساس وظیفه‌ای برای همراخی با بستر سنتی حزب در حمایت از اسرائیل ندارند، موضعی که مدت ها همراه آقای بایدن بود.

روز چهارشنبه کاخ سفید با انتشار بیانیه‌ای خلاصه تماس آقای بایدن و بنیامین نتانیاهو نخست وزیر اسرائیل را اعلام کرد. هر دو طرف در این گفت‌وگو بر "حق قانونی اسرائیل برای دفاع از خود" تأکید کردند. اینگونه بود که جناح چپ فوران کرد.

ایلهان عمر نماینده دموکرات و مسلمان کنگره  از مینه سوتا با معرفی کودکان فلسطینی که تا آن لحظه کشته شده بودند، ادعای آقای بایدن در مورد قرار دادن حقوق بشر در مرکز سیاست خارجی خود را به سخره گرفت. وی در توئیتی نوشت: «شما دنبال اولویت قرار دادن حقوق بشر نیستید. شما طرف یک اشغالگری ظالمانه هستید». 

در روزهای گذشته خانم عمر با ارسال توییتر اسرائیل را به "تروریسم" و "پاکسازی قومی" متهم کرد. اظهارات ایلهان عمر در حالی است که تا همین سال‌های اخیر واژه «اشغالگر» در توصیف اسرائیل یک تابو و گناهی نابخشودنی تلقی می‌شد. ایلهان عمر با استفاده از چنین واژه‌هایی درباره متحد پرنفوذ آمریکا، بسیاری را حیرت‌زده کرد.

به گفته فعالان شبکه‌های اجتماعی، چپ‌ها و دانشجویان آمریکایی در توییتر و دیگر پلتفرم‌های رایج میان فعالین سیاسی، فضایی به وجود آورده‌اند که حتی حامیان اسرائیل نیز در بروز حمایت خود با اکراه عمل می‌کنند.

سندرز: لاپوشانی اقدامات نتانیاهو را متوقف کنید

برنی سندرز، سناتور چپگرا و محبوب ورمانت و از صریح‌اللهجه ترین منتقدان سیاست‌خارجی آمریکا که خود یهودی است، در مقاله‌ای برای نیویورک‌تایمز، به تقبیح دهه‌ها سیاست جانبدارانه واشنگتن در قبال درگیری اسرائیلی‌ها و فلسطینی‌ها، به دولت بایدن توصیه کرد که به رویکرد توجیه‌گرانه در قبال اسرائیل و لاپوشانی اقدامات نتانیاهو پایان دهد.

برنی سندرز در یادداشت خود نوشته است: 

 «اسرائیل حق دفاع از خود را دارد». این‌ها کلماتی است که ما هر بار که اسرائیل با تجهیزات نظامی عظیم خود به حملات موشکی غزه پاسخ می دهد، از هر دو دولت دموکرات و جمهوریخواه می‌شنویم.

بگذارید شفاف باشیم. هیچ کس، هیچ بحثی درباره حق اسرائیل برای دفاع از خود یا محافظت از مردم خود ندارد. پس چرا این کلمات سال به سال، و جنگ پس از جنگ،  تکرار می شوند؟ و چرا این سوال تقریباً هرگز مطرح نشده است: «حقوق ملت فلسطین چیست؟». و چرا به نظر می‌رسد ما فقط در هنگام اصابت موشک به مناطق اسرائیلی متوجه خشونت میان اسرائیل و فلسطین شده ایم؟

در این لحظه بحران، ایالات متحده باید خواستار آتش بس فوری شود. همچنین اگرچه شلیک موشک به سوی مناطق و جوامع اسرائیلی توسط حماس کاملاً غیرقابل قبول است، اما لازم است درک کنیم که بحران کنونی و درگیری‌های امروز با این موشک‌ها آغاز نشد.

خانواده‌های فلسطینی در محله شیخ جراح در اورشلیم، سالهاست که در سایه تهدید به اخراج از خانه و ذیل یک سیستم قانونی که برای تسهیل آوارگی اجباری آنها طراحی شده است، زندگی می‌کنند. و طی هفته های گذشته، شهرک نشینان افراطی تلاش خود را برای اخراج آنها شدت بخشیده‌اند.

و به طرز غم انگیزی، این اخراج‌ها و آوارگی‌ها تنها بخشی از سیستم گسترده‌تر ظلم سیاسی و اقتصادی است که بر آن‌ها روا داشته شده است. سال‌هاست شاهد تعمیق و گسترش اشغالگری اسرائیل در کرانه باختری و قدس شرقی و محاصره مداوم غزه بوده‌ایم که زندگی را برای فلسطینیان به‌طور فزاینده‌ای غیر قابل تحمل کمی‌کند. در غزه که حدود دو میلیون نفر سکونت دارند ، 70 درصد جوانان بیکار هستند و امید چندانی به آینده ندارند.

بعلاوه ، ما شاهد اقدامات کابینه بنیامین نتانیاهو در راستای به حاشیه راندن فلسطینی‌ها و اهریمن‌تراشی از شهروندان عرب اسرائیل، پیگیری سیاست‌های تصفیه و کلنی‌سازی با هدف عدم امکان تحقق راه حل دو کشور، و نیز تصویب قوانینی هستیم که نابرابری سیستماتیک بین شهروندان یهودی و فلسطینی اسرائیل را ایجاد و تعمیق‌ می‌کند.

هیچ یک از این‌ها، عذر موجهی برای حملات حماس نیست. حملاتی که تلاشی برای بهره برداری از ناآرامی‌های اورشلیم یا ناکامی های تشکیلات فاسد و ناکارآمد فلسطین بود که اخیراً انتخابات دیرهنگام را به تعویق انداخته است. اما بهرحال واقعیت حائز اهمیت این است که اسرائیل به عنوان تنها مرجع حاکمیتی مستقر در سرزمین‌های اشغالی باقی مانده و به جای ترمیم و بهبود و آماده‌سازی زمینه‌ها برای صلح و عدالت، کنترل نابرابر و غیردموکراتیک خود را تحکیم و تثبیت  کرده است.

آقای نتانیاهو طی بیش از یک دهه از حاکمیت راستگرای خود در اسرائیل، نوعی از ناسیونالیسم نژادپرستانه که به طور فزاینده‌ای متعصبانه و استبدادی است ، پرورش داده است. آقای نتانیاهو در تلاش دیوانه وار خود برای ماندن در قدرت و ممانعت از پیگرد قانونی پرونده‌های فساد خود، با آوردن چنین نیروهای نژادپرستی از جمله «ایتامار بن گویر» و حزب افراطی «قدرت یهودی» به کابینه، به  آن‌ها مشروعیت بخشیده است. بسیار تکان دهنده و ناراحت کننده است که گروه‌های نژادپرستی که در خیابان‌های اورشلیم به فلسطینی‌ها حمله‌ور می‌شوند، اکنون در کنست نیز کرسی‌های نمایندگی دارند.

این روندهای خطرناک فقط مربوط به اسرائیل نیست. در سراسر جهان ، در اروپا، آسیا، آمریکای جنوبی و نیز اینجا در ایالات متحده، شاهد ظهور جنبش‌های ملی‌گرایانه استبدادی مشابهی هستیم. این جنبش ها از نفرت‌های قومی و اختلاف‌های نژادی سوءاستفاده می‌کنند تا قدرت را برای مشتی فاسد فراهم کنند و نه برای بهره‌مندی خیل جامعه از رفاه، عدالت و صلح. طی چهار سال گذشته، چنین جنبش‌هایی در کاخ سفید یک دوست خوب داشتند.

در همین زمان ، ما شاهد ظهور نسل جدیدی از فعالانی هستیم که می خواهند جوامع را بر اساس نیازهای انسانی و عدالت سیاسی بنا کنند. تابستان گذشته و در پی قتل جورج فلوید ، این فعالان را در خیابان های آمریکا دیدیم. ما آنها را در اسرائیل و سرزمین‌های فلسطینی هم می بینیم.

با یک رئیس جمهور جدید ، اکنون ایالات متحده این فرصت را دارد که رویکرد جدیدی را به جهان ارائه و آن را توسعه دهد؛ رویکردی مبتنی بر عدالت و دموکراسی.  این که آیا این رویکرد به کشورهای فقیر کمک ‌می‌کند تا واکسن‌های مورد نیاز خود را تهیه کنند، جهان را به سوی مبارزه با تغییرات آب و هوایی هدایت می‌نماید و یا برای ثبت و بسط دموکراسی و حقوق بشر در سراسر جهان می‌جنگد، بایسته رهبری ایالات متحده با ارتقاء همکاری بر سر منازعات است.

در خاورمیانه، جایی که ما سالانه نزدیک به 4 میلیارد دلار به اسرائیل کمک می‌کنیم، دیگر نمی‌توانیم توجیه‌گر دولت راستگرای نتانیاهو و رفتارهای غیردموکراتیک و نژادپرستانه آن باشیم. ما باید مسیر خود را تغییر دهیم و رویکردی بی‌طرفانه اتخاذ کنیم، به گونه‌ای‌ که جقوق بین‌المللی مبنی بر حمایت از غیرنظامیان را حفظ و تقویت کند. به همین ترتیب، قانون موجود ایالات متحده که معتقد است ارائه کمک‌های نظامی ایالات متحده نباید نقض حقوق بشر را امکان پذیر کند، باید در عمل به دقت پیاده و نظارت شود.

چنین رویکردی باید همانطور که حق مطلق اسرائیل برای زندگی در صلح و امنیت را به رسمیت می‌شناسد، چنین حقوقی برای فلسطینی‌ها قائل باشد. من عمیقاً باور دارم  که ایالات متحده نقشی اساسی در کمک به اسرائیلی‌ها و فلسطینی ها برای ساختن چنین آینده‌ای دارد. اما برای اینکه ایالات متحده صدایی معتبر و موثق در زمینه حقوق بشر در صحنه جهانی باشد، لازم است ما استانداردهای بین المللی حقوق بشر را به طور مداوم حفظ کنیم، حتی اگر حفظ آن‌ها از نظر سیاسی دشوار باشد. ما باید حقوق فلسطینی‌ها را مهم تلقی کنیم. جان فلسطینی‌ها اهمیت دارد.