بزرگترین تهدید برای آمریکا در عصر بایدن

به گزارش اقتصادنیوز؛ نیکلاس کریستف، ستون نویس برجسته نیویورک‌تایمز در مطلبی با عنوان «بزرگترین تهدید برای آمریکا، خود آمریکاست»، نوشت:

 عبارت «آمریکا بازگشته است» به جمله تکرارشونده رئیس جمهور جو بایدن در سفر این ماه وی به اروپا تبدیل شد. و در معنای محدود اینگونه است.

ما دیگر یک دستیار کاخ سفید نداریم تا همانطور که در سال 2018 اتفاق افتاد، ناامیدانه بدنبال هشدار آتش‌سوزی یا هر بهانه‌ای باشد تا بتواند رئیس جمهور را در حالی‌که در یک کنفرانس بین‌المللی در حال تحقیر کشورمان مقابل رقیب دیرینه است، متوقف کند.

یک پیمایش موسسه معتبر پیو نشان می‌‌دهد ۷۵ درصد "به رئیس جمهور آمریکا برای انجام دادن کار درست اعتماد دارند" که در مقایسه با ۱۷ درصد سال گذشته چشمگیر است.

با این حال، در یک مفهوم گسترده‌تر، آمریکا برنگشته است.

از نظر رفاه در داخل و رقابت در خارج از کشور، واقعیت صریح این است که آمریکا عقب مانده و از برخی جهات، به سمت متوسط بودن کشیده می‌شود.

یونانی ها نرخ فارغ التحصیلی دبیرستان بالاتری را دارند. شیلیایی‌ها عمر طولانی‌تری دارند. کودکان پانزده ساله در روسیه، لهستان، لتونی و بسیاری از کشورهای دیگر در ریاضیات بهتر از همتایان آمریکایی خود هستند؛ شاید این‌ها معیاری برای تعیین جایگاه ملت‌ها در یک یا دو نسل آینده باشد.

نتایج مطالعه جدیدی نشان می‌دهد، یک پنجم کودکان 15 ساله آمریکایی نمی توانند در سطح مورد انتظار از یک کودک 10 ساله بخوانند. این میلیون‌ها آمریکایی چگونه می‌خواهند در یک اقتصاد جهانی رقابت کنند؟ آنطور که من می بینم، بزرگترین تهدید برای آینده آمریکا کمتر از آنکه چین در حال ظهور یا روسیه سرکش باشد، عملکرد درخشان ما در داخل است (با لحن کنایه آمیز).

ما آمریکایی‌ها تکرار می‌کنیم که "ما شماره یک هستیم"، حتی اگر در آخرین شاخص پیشرفت اجتماعی، که معیار سلامت، ایمنی و رفاه در سراسر جهان است، ایالات متحده در رتبه ۲۸ قرار گرفته باشد. یا حتی بدتر ، ایالات متحده در میان ۱۶۳ کشور، یکی از تنها سه کشوری بوده که طی دهه گذشته در حوزه رفاه عقبگرد داشته است.

در یک ارزیابی دیگر در این ماه که توسط آی.ام.دی صورت گرفته در رنکینگ جهانی رقابت‌پذیری در سال 2021 ، ایالات متحده در میان ۶۴ اقتصاد برتر در رتبه ۱۰ قرار دارد. یک مطالعه آینده‌پژوهی مشابه توسط بانک جهانی هم، ایالات متحده را در میان ۱۷۴ کشور، در رتبه ۳۵ جای داده است.

بنابراین بسیار خوب است که ما رئیس جمهور دیگری داریم که مورد احترام جهانیان است. اما ما "بازنگشته‌ایم" و باید با این واقعیت روبرو شویم که بزرگترین آسیب پذیری ما کاری نیست که کشورهای دیگر با ما می کنند بلکه کاری است که ما با خود انجام داده‌ایم. ایالات متحده نمی تواند به پتانسیل خود برسد زمانی‌که بسیاری از آمریکایی ها از دستیابی به پتانسیل‌های خود بازمی‌مانند.

ضعف مزمن در تبدیل قدرت اقتصادی به پیشرفت اجتماعی 

مایکل گرین ، مدیر اجرایی گروه منتشر کننده شاخص پیشرفت اجتماعی ، گفت: «عدم موفقیت مزمن آمریکا در تبدیل قدرت اقتصادی خود به پیشرفت اجتماعی، تأثیر بزرگی بر نفوذ آمریکا دارد. اروپایی ها ممکن است به پویایی شرکتی آمریکا غبطه بخورند، اما می‌توانند با خیال آسوده ببینند که در زمینه نتایج اجتماعی، اعم از آموزش و پرورش تا بهداشت و محیط زیست، عملکرد بسیار بهتری داشته اند».

وی افزود: «رقبایی مانند چین ممکن است فرسایش ساختار اجتماعی آمریکا را نشانه ضعف استراتژیک بدانند. اقتصادهای نوظهور که شهروندان آنها از کیفیت زندگی نزدیکتر به آمریکایی ها برخوردار می شوند، ممکن است تمایل کمتری برای بازخواست شدن از سوی دولت ایالات متحده داشته باشند».

طرح‌های پیشنهادی بایدن برای اعطای اعتبار قابل استرداد ملی برای کودکان پیش از سن مدرسه، مراقبت از کودک با قیمت مناسب و دسترسی بیشتر به اینترنت، به رفع نقاط ضعف استراتژیک آمریکا کمک می‌کند. قطعاً ارتقاء شرایط کودکان بازدهی بیشتری در جهت تقویت کشور خواهد داشت تا برنامه 1.2 تریلیون دلاری که توسط مقامات آمریکایی برای نوسازی زرادخانه هسته‌ای‌مان اختصاص یافته است. بزرگترین تهدیدهای امروز تهدیدهایی است که نمی‌توانیم نابود کنیم.

آمریکا هنوز دارای نقاط قوت عظیم است. بودجه نظامی آن بزرگتر از بودجه نظامی 10 کشور بعدی رده‌بندی است. دانشگاه‌های آمریکایی عالی هستند و بازتاب پویایی شرکت‌های ایالات متحده را می‌توان در استفاده گسترده مردم جهان از تلفن‌های آیفون برای ارسال کامنت در فیس‌بوک درباره آهنگ تیلور سوئیفت به وضوح مشاهده کرد. اما همه این‌ها همچنین با کامنت‌های بهت‌زده جهانیان در مواجهه با شورش کپیتول‌هیل با تحریک رئیس‌جمهور شکست‌خورده و تلاش جمهوری‌خواهان برای به زنجیر کشیدن دموکراسی آمریکایی از طریق اخلال در حق رأی‌دهندگان همراه بوده است.

دموکراسی آمریکایی هرگز آنچنان که دوست داشتیم فکر کنیم، الگوی درخشانی برای جهان نبود و مطمئناً اکنون اعتبارش هم لکه‌دار شده است. به همین ترتیب، «رویای آمریکایی» ترفیع به درجات بالاتر (که پدر پناهنده مرا در سال 1952 به این سواحل کشاند) به طور فزاینده‌ای واهی می‌شود. در یک مطالعه دانشگاه استنفورد نتیجه گیری شد: «رویای آمریکایی به احتمال زیاد در آن سوی اقیانوس اطلس، به ویژه در دانمارک، دیده می شود».

جروم پاول، رئیس فدرال رزرو ، روز سه‌شنبه گفت: «این موارد ما را به عنوان یک اقتصاد و یک کشور عقب نگه می‌دارد».

به طور گسترده تر ، ایالات متحده رهبری خود را در زمینه آموزش‌ عالی و محل امن سرمایه‌گذاری والدین برای کودکان را از دست داده است. پروژه سرمایه انسانی بانک جهانی تخمین می‌زند که کودکان آمریکایی امروزی تنها به 70 درصد از بهره‌وری بالقوه خود دست خواهند یافت. امری که در واقع شکوفایی پتانسیل‌های آن‌ها را با مشکل مواجه می‌کند و ناگزیر در سطح کلان به کشورمان آسیب می‌زند.

ما نمی توانیم کنترل کنیم که آیا چین ناوهای هواپیمابر بیشتری ساخته است یا خیر. ما نمی‌توانیم جلوی هر حمله سایبری روسی را بگیریم.

اما برای بازگشت واقعی آمریکا، باید کمتر در مورد آنچه دیگران انجام می‌دهند و بیشتر در مورد آنچه که خود انجام می‌دهیم، نگران باشیم.