پیوند ترامپیسم و صهیونیسم

به گزارش اقتصادنیوز؛ الجزیره در مقاله‌ای به قلم هیثم قسمی، نویسنده و استاد دانشگاه تونسی با عنوان «شهرک‌نشینان اسرائیلی؛ جلوه امپریالیسم آمریکا در خاورمیانه» به بررسی شباهت‌های بنیادین میان آنچه «اشغال‌گری صهیونیستی اسرائیل» و «استعمار امپریالیستی آمریکا» توصیف شده، پرداخته است. وی بر این باور است که صهیونیسم و به تبع آن استعمارگری شهرک‌نشینان* اسرائیلی -و نه یهودیت- در امتداد امپریالیسم آمریکاست. نویسنده تونسی در در این مقاله آمده است:

«مرگ بر اعراب!»، «ممکن است روستای شما هم بسوزد!»، «دومین [روز] نکبة** در راه است!» این شعارهایی بود که شهرک نشینان اسرائیلی هنگام رژه پرچم*** از میانه شهر قدیم اشغال شده قدس شرقی در 15 ژوئن سردادند.

رژه‌های نژادپرستانه از اورشلیم تا شارلوتسویل

راهپیمایی ملی گرایان صهیونیست به مناسبت سالگرد اشغال‌گری اسرائیل در بیت المقدس شرقی، شباهت های وهم انگیزی نه تنها با تجمع‌های نازی‌های قرن گذشته در اروپا‌، بلکه همچنین با نمونه های اخیر نفرت نژادی که در آن سوی اقیانوس اطلس، در ایالات متحده دیده‌ایم، دارد.

به عنوان مثال، با تماشای به اصطلاح "راهپیمایی پرچم" در بیت المقدس، یادآوری راهپیمایی سفید پوستان سال 2017 در شارلوتسویل، ویرجینیا دشوار نبود، جایی که ملی گرایان سفیدپوست آمریکایی با مشعل‌هایی در دست شعارهایی مانند "شما جایگزین ما نخواهید شد" و "جنوب دوباره برمی خیزد " سر می‌دادند.

 شاید تنها تفاوت این دو اعلامیه عمومیِ نفرت نژادی و اعلان قصد نسل‌کشی در این واقعیت باشد که نژادپرستان اسرائیلی برخلاف همتایان آمریکایی خود،  با هیچ واکنش و مجازاتی روبرو نمی شوند.

در حقیقت ، در حالی که شعارهای نسل کشی خیابان‌های بیت المقدس اشغالی را پر کرده بود، پلیس اسرائیل از هرگونه تلاشی برای کنترل شهرک‌نشینان خودداری کرد، اما در عوض 17 فلسطینی معترض را به اتهام "تحریک آشکار" برای "برهم زدن آرامش"  دستگیر کرد.4

جلوه‌های برتری‌طلبان سفیدپوست آمریکایی در اسرائیل

شباهت های برتری طلبان سفیدپوست در آمریکا و شهرک نشینان صهیونیست در اسرائیل اتفاقی نیست. ارتباط بین این دو گروه بسیار عمیق تر از یک «بیزاری مشترک نسبت به دیگری» است. در واقع، شهرک نشینان اسرائیلی نمونه هایی از ایده‌آل‌ها و سیاست‌های امپریالیسم ایالات متحده در منطقه خاورمیانه هستند.

در ماه مه 2021 مونا الکرد، زن جوان فلسطینی ، یک شهرک نشین اسرائیلی به نام یعقوب را به سرقت منزل خانوادگی خود در محله شیخ جراح در قدس شرقی متهم کرد.

وی به انگلیسی به او گفت: «یعقوب (جیکوب)، تو می‌دانی که اینجا خانه تو نیست». شهرک نشین با لهجه غلیظ آمریکایی پاسخ داد: «بله ، اما اگر من بروم، شما به اینجا برنخواهی گشت، پس مشکل چیست؟ چرا سرم داد می زنی؟»

مونا گفت: «تو داری خانه مرا می‌دزدی». و شهرک‌نشین با گستاخی می‌گوید: «بله، اما اگر من ندزدم، فرد دیگری آن را می‌دزدد.».

جیکوب ، که پس از وایرال شدن ویدئوی این تعامل شهرت بدنام جهانی یافت ، بعدا مشخص شد که یاکوو فائوچی است؛ یکی از طرفداران ترامپ از نیویورک که به سازمان مهاجران مستقر در ایالات متحده «نهالات شیمون» وابسته است.

البته هیچ کس تعجب نکرد از اینکه متوجه شد پسری که نماد جدید استعمار شهرک‌نشینان زورگو در فلسطین است، یک آمریکایی اسرائیلی است و رابطه آشکاری با سیاست‌های برتری‌طلبانه سفیدپوستان در آمریکا دارد.

شهرک نشینان آمریکایی اسرائیلی مدت‌هاست با حمایت دادگاه عالی اسرائیل و دولت اسرائیل تلاش برای سلب مالکیت فلسطینیان از خانه و سرزمین خود را بر عهده دارند.

و استدلال هایی که شهرک نشینان برای توجیه خشونت خود استفاده می‌کنند -اینکه آنها صاحبان حق سرزمینی هستند، از لحاظ فرهنگی از مردم بومی برتری دارند، و آنها فقط دارند «از خود دفاع می‌کنند»- تقریباً مشابه توجیه‌هایی است که توسط سفیدپوستان برتری‌طلب در ایالات متحده استفاده می شود.

بنت، نماد پیوند امپریالیسم و صهیونیسم

بهترین مکان برای فهمیدن توازن آشکار بین اهداف و روش های اشغالگران اسرائیلی و برتری طلبان سفیدپوست آمریکایی، شاید زندگی و سیاست نفتالی بنت، نخست وزیر جدید اسرائیل باشد.

بنت متولد پدر و مادر آمریکایی است که پس از جنگ شش روزه 1967 از سانفرانسیسکو به اسرائیل مهاجرت کرده اند. زمانی که رئیس شورای یشای شهرک نشینان بود، گفت هدف او «حفاظت از وسعت استراتژیک اسرائیل بین رود اردن و دریای مدیترانه» است. او فعالیت سیاسی خود را به عنوان شاگرد بنیامین نتانیاهو بنا نهاد و حتی جناح راستی‌تر از استاد جنگ طلب خود و نخست وزیر جنگ افروز شد.

وی تا به امروز از طرفداران سرسخت راه حل یک کشور و الحاق کرانه باختری به اسرائیل بوده است. او یک بار اظهار داشت: «من در زندگی خود بسیاری از اعراب را کشته‌‌ام و مشکلی از این بابت وجود ندارد».

بنت مانند برتری طلبان سفیدپوست در ایالات متحده قاطع است که ساکنان بومیِ سرزمین‌هایی که مردمش سعی می‌کنند برای خود ادعایی کنند، تا حدودی کمتر انسان محسوب می‌شوند و او برای رسیدن به اهدافش حاضر است آنها را زندانی کند، مورد سوءاستفاده قرار دهد و حتی بکشد. داستان بنت، روایت یک قومیت ملی است که با خون فلسطینی‌ها و خاک دزدیده شده، بنا شده است.

شهرک‌نشینان اسرائیلی ، از نفتالی بنت گرفته تا یاکوو فائوچی، بدون شک تجسم واقعی قومیت گرایی قاهرانه و برتری ‌طلبی سفیدپوستان آمریکایی در اسرائیل هستند. اما آنها خیلی بیشتر از این هم هستند.

امروزه شهرک نشینان اسرائیلی «چهره یهودی» امپریالیسم ایالات متحده در منطقه خاورمیانه هستند.

 «چهره یهودی» امپریالیسم آمریکا

ادوارد سعید، منتقد و روشنفکر ادبی فلسطینی-آمریکایی ، به طور واضح درباره ارتباط امپریالیسم و صهیونیسم صحبت کرد.

وی در مقاله خود در 1979 «صهیونیسم از دیدگاه قربانیانش» نوشت: «لازم به یادآوری است که صهیونیسم در پیوستن به اشتیاق عمومی غربی ها برای دستیابی به اراضی خارج از کشور ، هرگز از خود به عنوان یک جنبش آزادی یهودی یاد نکرد، بلکه به عنوان یک جنبش یهودی برای استقرار استعمار در مشرق زمین صحبت کرد».

از نظر سعید روشن بود که همان سیاست‌های جدایی نژادی و کشتار جمعی علیه بومیان و فرهنگهای بومی که بر اساس آنها ایده های ملی گرایی و امپریالیسم ایالات متحده بنا شده است ، اساس و بنیانی هستند که صهیونیست ها بر آن مبانی، تصرف و نابودی فلسطینیان را تصور و اجرا کرده اند.

امروز ، با توجه به سلطه جهانی ایالات متحده، شکی نیست که صهیونیسم و در نتیجه استعمار مهاجران اسرائیل ، امتداد امپریالیسم آمریکا است. و نه تنها فلسطینی‌ها ، بلکه خود یهودیان سراسر کره زمین نیز قربانیان آن هستند.

یهودیان به مثابه"عوامل میانی" سرکوب امپریالیستی

خانم آپریل روزنبلوم، فعال یهودی ، در رساله مشهور خود در سال 2007، «گذشته به جایی نرسید»، استدلال کرد که «اساس سرکوب ضد یهودی، قرار دادن یک چهره یهودی در جلو [خود] است، به گونه‌ای که به جای طبقات حاکم، یهودیان هدف خشم مردم قرار می‌گیرند».

وی توضیح می‌دهد که چگونه طبقات حاکم قرن‌ها از یهودیان در مشاغل "واسطه‌گری" استفاده می‌کردند «که آنها را در تماس مستقیم با دهقانان استثمار شده و ناراضی قرار می‌دادند تا از گزند واکنش‌ها به سیاست‌های ناعادلانه‌شان در امان بمانند».

و امروز ، امپریالیست‌ها و صهیونیست‌های ایالات متحده از یهودیان به عنوان یک «عامل میانی»، سپر یا ضربه‌گیر استفاده می کنند تا از خود در برابر هرگونه واکنش علیه جاه‌طلبی‌های امپریالیستی و قومی-ملی گرایانه‌شان در خاورمیانه محافظت کنند.

فلسطینیان و یهودیان، قربانیان صهیونیسم و امپریالیسم

در واقع، برای قرن ها، طبقات حاکم در اروپا و فراتر از آن اجازه داده بودند که یهودستیزی خشمگین شود و یهودیان به عنوان قربانی اقدامات و سیاست‌های ظالمانه آن‌ها مورد هجوم قرار گیرند.

و امروز نیز مشابه همان کار را به روش دیگر انجام می‌دهد؛ آنها با فشار سیاسی و فرهنگی سعی دارند این باور را القاء ‌کنند که استعمار مسکونی خشن اسرائیل، همه یهودیان را نمایندگی می‌کند، و ضدیت با صهیونیسم در واقع یهودستیزی است.

قوانین ضد BDS آمریکا که تحت دولت بایدن همچنان بطور مؤثر ادامه دارد ، بسیاری از تصمیمات سیاسی و نهادی در جهان غرب را علیه هرگونه انتقاد از صهیونیسم هدایت کرده است.

همچنین، رسانه‌های جریان اصلی در غرب به طور مرتب روایت‌های ضد‌یهودی را در کنار استدلال‌هایی در حمایت از اسرائیل و استعمار مسکونی قاهرانه آن‌ها پرورش می‌دهند. آنها بارها و بارها دولت اسرائیل را به طور کلی با یهودیان برابر می‌دانند و یکبار دیگر زمینه را برای قربانی شدن یهودیان به خاطر قتل‌عام های افراطی و اقدامات ناشایست قدرت های خشن امپریالیسم -این بار ایالات متحده و متحدان صهیونیستی آن- فراهم می کنند.

اشغال‌گران اسرائیل، پیاده‌نظام امپریالیسم در خاورمیانه

در مجموع ایالات متحده علیرغم تعهد خود در حمایت از یهودیان در اسرائیل، آنچه به واقع سعی در محافظت از آن در اسرائیل دارد منافع و جاه طلبی های امپریالیستی خود است.

شهرک‌نشینان اشغالگر اسرائیلی، نسخه‌های کاربنی برتری‌طلبان سفیدپوست وطنی آمریکا، در نقش سربازان پیاده‌نظام امپریالیسم عمل می کنند.

امروز ، همچنان که هجمه نژادپرستانه شهرک نشینان اسرائیلی به خروش خود ادامه می‌دهد، زمان آن فرا رسیده است که برای رضایت خاطر یهودیان و فلسطینیان، با اذعان به تلاش‌های مجدانه امپریالیست‌ها و صهیونیست‌های ایالات متحده برای پوشاندن "نقاب یهودی" بر کشتارها و سرکوب‌ها و نسل کشی‌ها و خلع ید ملت فلسطین، ، آنها را بی‌اعتبار کنیم.

* شهرک‌های اسرائیلی یا یهودی‌نشین، شهرک‌هایی هستند که پس از جنگ شش روزه اسرائیل و اعراب در تابستان ۱۹۶۷ توسط اسرائیلی‌ها در شبه‌جزیره سینا، بخش شرقی اورشلیم، نوار غزه، کرانه باختری رود اردن و بلندی‌های جولان ساخته شده‌است. یکی از شش چالش اصلی صلح، میان فلسطینی‌ها و اسرائیل، مسئله شهرک‌های یهودی‌نشین است. کنوانسیون چهارم ژنو، اسکان اتباع غیرنظامی کشورهای فاتح را در سرزمین‌های تصرف شده منع می‌کند، البته اسرائیل در توجیه اسکان غیرنظامیان یهودی در سرزمین‌های فلسطینی، وضعیت حقوقی این سرزمین‌ها را منطبق با مقررات کنوانسیون ژنو نمی‌دانند و مدعی‌اند که این سرزمین‌ها پیش از جنگ شش روزه، از حاکمیت به رسمیت شناخته شده‌ای برخوردار نبوده‌اند و بنابراین، رعایت مقررات کنوانسیون ژنو دربارهٔ آن‌ها الزامی نیست. هم‌چنین سازمان ملل متحد، استان یهودا و شومرون و شهرک‌های اسرائیلی مستقر در آن منطقه که به «کرانه باختری رود اردن» مشهور است را به رسمیت نمی‌شناسد. هرچند اسرائیل با چنین تفسیری مخالف است.

**روز نکبت (یوم النکبه/ Nakba) روز ۱۵ مه که بر اساس تقویم میلادی روز قبل آن، روز به اصطلاح استقلال اسرائیل است و اشاره به سالگرد پایان جنگ فلسطین در سال ۱۹۴۸ و بیرون راندن حدود ۷۰۰ هزار فلسطینی از شهر و روستای خود دارد. آواره گان فلسطینی و فرزندانشان چندین میلیون نفر بودند که در مناطقی چون اردن، لبنان، سوریه، کرانه باختری، نوار غزه و همچنین مناطق اسرائیلی نشین تقسیم شدند. این جابجایی و پراکندگی مردم فلسطین با عنوان النکبة (در عربی به معنی فاجعه) شناخته شد.

*** رژه پرچم مراسم سالانه راهپیمایی در ۲۶ می به مناسبت سالگردپایان جنگ شش روزه سال ۱۹۶۸ که اغلب با حضور یهودیان افراطی و راستگرایان اسرائیلی برگزار می‌شود.