شرط بندی کرملین بر بازگشت ترامپ/ پوتین برای اوکراین چه خوابی دیده است؟

به گزارش اقتصادنیوز، در این مورد، او ممکن است در باب قدرت روسیه  اغراق کند و قدرت ماندگاری اوکراین را دست کم بگیرد. اگر حمایت غرب بتواند ثابت بماند، پوتین ممکن است همچنان متوجه شود که جنگ در سومین سالگردش به همان اندازه غیرقابل پیروزی است که اکنون در دومین سالگردش به نظر می رسد.

دو سال پس از حمله روسیه به اوکراین، پیامدهای این جنگ بیشتر انتظارات را زیر پا گذاشته است. در هفته‌های پس از 24 فوریه 2022، زمانی که نیروهای روسی بر فراز مرز اوکراین حمله کردند، این کشور، جهان و احتمالاً خودش را غافلگیر کرد، زیرا به شکل موثیر مقاومت کرد و به سرعت به محاصره کی یف پایان داد. سپس، پس از انتقال جنگ به جنوب و شرق، اوکراین دوباره ناظران را با کمپین برق آسای خود جهت بیرون راندن نیروهای روسی از استان خارکف در اوایل سپتامبر 2022 غافلگیر کرد. اما علاوه بر این نتایج خیره کننده، ناامیدی هایی نیز وجود داشت. به‌عنوان مثال، حمله به خارکف به‌جای اینکه نشان‌دهنده تغییر بزرگ‌تری در شتاب باشد، خطوط مقدم را شکننده کرد تا جایی که به‌جز عقب‌نشینی دیرهنگام روسیه از موقعیت غیرقابل دفاع در خرسون، در ماه‌های بعد حرکت چندانی نکرد.شاید مهمتر از همه، پس از برانگیختن امیدها در میان بسیاری از تحلیلگران و سیاستمداران غربی، حمله متقابل مورد انتظار اوکراین در سال 2023 نتوانست به یک پیشرفت قاطع دست یابد. چند هفته نگذشته بود که فرماندهان اوکراین مجبور شدند بپذیرند که نیروهایشان برای مانورهای عملیاتی در مقیاس بزرگ مناسب نیستند.در باب جنگ اوکراین، فارن افرز یادداشتی را منتشر کرده و تلاش داشته تا با بررسی رویکرد رهبران اوکراین و روسیه، وضعیت جنگ را ارزیابی کند. اقتصاد نیوز این یادداشت را در سه بخش ترجمه کرده، بخش نخست تحت عنوان«چرا پوتین نتوانست اوکراین را شکست دهد؟» منتشر، بخش دوم با عنوان «ایالات متحده گل به خودی زد/ اوکراین قربانی آمریکا می شود؟» ترجمه شد و در ادامه بخش سوم و نهایی آمده است.

وقتی اولویت ها عوض می شود

زلنسکی در موقعیت خود امن است. کی یف تصریح کرده که در زمان جنگ و حکومت نظامی هیچ انتخاباتی برگزار نخواهد شد، زیرا تعداد زیادی از مردم آواره شده اند و بسیاری از اراضی اوکراین تحت اشغال است. زلنسکی همچنان محبوب است، اگرچه نه به اندازه قبل. برای رهبران سیاسی غیرمعمول نیست، او بیشتر به دایره‌ای از مشاوران معتمد وابسته شده است. تصمیم او برای جایگزینی والری زالوژنی، با الکساندر سیسرسکی مسن تر و تحت نفوذ شوروی، در اوکراین، به ویژه در میان سربازان، مورد استقبال قرار نگرفت. برخی نگرانی‌های خود را مطرح کرده‌اند که زلنسکی به‌جای توصیه‌هایی که نیاز دارد، به دنبال توصیه‌های نظامی است که می‌خواهد بشنود. اگرچه این اقدام به حسادت رئیس جمهور اوکراین نسبت به محبوبیت زالوژنی نسبت داده شد، اما محتمل ترین دلیل آن ناامیدی زلنسکی از عدم پیشرفت اوکراین در آزادسازی قلمرویش و همچنین تمایل او برای متزلزل کردن شیوه های فرماندهی و مدیریت است.

اوکراین و حامیانش سرمایه گذاری زیادی – بیش از حد – در ضد حمله تابستان گذشته انجام دادند. اکنون، با کمبود مهمات و نیروی انسانی، انتخاب های اوکراین سخت تر شده است. اولویت اصلی دولت تنظیم روند بسیج برای تولید نیروهای بزرگتر و تازه تر و بالا بردن کیفیت فرماندهان کوچکتر است. اولین تصمیم بزرگ سیسرسکی خروج از آودیوکا بود. این عاقلانه بود، اگرچه تخلیه باید زودتر انجام می شد و برخی از نیروهای اوکراینی به دام افتادند. این اقدام به وضوح نشان داد که در مرحله کنونی نبرد، اوکراین باید از هدر دادن منابع ارزشمند انسانی و مادی صرفاً برای دفاع از این اصل که هیچ قطعه ای از سرزمین بدون جنگ تسلیم نمی شود، اجتناب کند.

بازی انکار

فرسودگی در یک جنگ طولانی عوارض خود را بر اوکراین به جای گذاشته است. اما اوکراینی ها نشان داده اند که می توانند به مبارزه ادامه دهند. تلاش غرب برای پایان دادن به مشکلات اوکراین و دشواری تعیین دقیق آنچه در مسکو می گذرد، به این فرضیه ها منجر شده که روسیه می تواند بدون نشان دادن فرسودگی به جنگ ادامه دهد. در واقع، با وجود تمام منابعی که پوتین برای این جنگ از دست داده، نتایج از هفته های آغازین آن، زمانی که روسیه بخش اعظم سرزمینی را که در حال حاضر اشغال کرده به دست آورد، ناچیز بوده است. روسیه می تواند نیروی انسانی اولیه بیشتری پیدا کند، اما برای جایگزینی افسران جوان از دست رفته و تجهیزات مدرن کار بسیار سخت تری پیش روی دارد.حتی اگر اوکراین نتواند به یک مزیت بزرگ دست یابد، می تواند به سادگی با بالا نگه داشتن تلفات روسیه و انکار بردهای آسان، کارهای بزرگی انجام دهد. اختلالات مکرر این کشور در فرایند تدارکات روسیه و ضربه های آن به کارخانه ها، پالایشگاه های نفت و حتی کشتی هایی که در محدوده هواپیماهای بدون سرنشین قرار دارند، محتمل ترین تقویت کننده روحیه نیروهایش خواهد بود. توانایی اوکراین برای ادامه صادرات غلات از طریق دریا و تهدید به قطع ارتباط کریمه از روسیه زمینه ساز پیروزی کی یف نمی شود، اما کرملین را شرمنده می‌کند.

جنگ اکنون در مرحله حساسی قرار دارد. اوکراین به جنگ ادامه خواهد داد، اما اگر حمایت واشنگتن کاهش یابد، باید به موضع دفاعی تری تن دهد. اگر بسته کمکی ایالات متحده ارسال شود، پیروزی برای اوکراین آسان تر است. علاوه بر این تغییر استراتژی این کشور برای بلندمدت راحت تر خواهد بود. این اولویت همچنین مستلزم تجدید نظر واشنگتن در رویکرد خود است. سال گذشته مشخص شد که چه باید انجام شود تا نیروهای اوکراینی برای حملات زمینی آینده آماده شوند، اما این گزاره هم مشخص شد که با حملات دوربرد فراتر از خطوط مقدم چقدر می‌توان به نتیجه رسید. دولت بایدن در مورد حمایت از چنین حملاتی مردد بوده است اما اوضاع به قدری پیشرفت کرده و استراتژی روسیه آنقدر چالش برانگیز است که ایالات متحده باید در این باره تصمیم سازی کند.پوتین ممکن است به فکر ابتکارات دیپلماتیک پس از انتخابات ریاست‌جمهوری 17 مارس باشد، اگرچه بعید است پیشنهادهایش معتبر باشند. شاید او امیدوار است که اگر ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده شود، کی یف در اختیارش قرار خواهد گرفت. در این مورد، او ممکن است در باب قدرت روسیه  اغراق کند و قدرت ماندگاری اوکراین را دست کم بگیرد. اگر حمایت غرب بتواند ثابت بماند، پوتین ممکن است همچنان متوجه شود که جنگ در سومین سالگردش به همان اندازه غیرقابل پیروزی است که اکنون در دومین سالگردش به نظر می رسد.