سید احمد خمینی :انتقادات وارد است عذرخواهی می‌کنم
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از روزنامه اعتماد ،روز گذشته انتشار یک تصویر از حضور سید احمد خمینی در مراسم عزاداری حضرت سید الشهدا سوژه کاربران فضای مجازی شد. در این تصویر حضور فرزند سید حسن خمینی در یک جایگاه شیشه‌ای که در میان اهالی ورزش به vip معروف است، حاشیه‌ساز شد؛ تا جایی که سیل انتقادات به حضور ویژه سید احمد خمینی در مراسم عزاداری خادم‌الرضا(ع) در شهر قم به اینستاگرام او هم رسید و کاربران با درج کامنت ذیل آخرین عکس احمد خمینی به این موضوع به‌شدت انتقاد کردند. برخی کاربران به استناد پایگاه‌های خبری محل برگزاری این هیات را به اشتباه جماران عنوان کرده بودند؛ درحالی که محل برگزاری این مراسم در شهر قم بود نه جماران. سیل انتقادات آنقدر زیاد شد که خمینی جوان تلاش کرد با یک کامنت کوتاه، پاسخ انتقادات را بدهد غافل از آنکه این کامنت موج دوم انتقادات را آغاز کرد. احمد خمینی در اینستاگرام نوشت: «سلام اگر واقعا براتون سواله پاسخ میدم برادر عزیزم که اینجا (محل برگزاری مراسم) قم هست مراسم خادم‌الرضا. پایین جلسه همه سینه می‌زنند و اون بالا معممین میشینن که لباسشون چون زیاده باعث گرمازدگی نشه و البته جایگاه ویژه هم هست و تمام روحانیون درجه یک و دو قم شرکت می‌کنند و اینجا جماران نیست (همون‌طور که در عکس هم هستند و در شب‌های دیگر بیشتر خواهند بود) اما قطعا کوچک‌تر از آنم که بخواهم اونجا بشینم. خلاصه مهم نیست که
حق‌الناس و تهمت است یا نه اما گفتم شاید مهم باشد.» اسکرین شات کامنت احمد خمینی به سرعت در شبکه‌های مجازی دست به دست شد و همین یعنی آغاز موج دوم انتقادات. استفاده از عبارت روحانیون درجه یک و دو سرمنشا انتقادات بود و برخی کاربران با انتشار توییت‌های مختلف با مضمون آنکه آیا روحانیت درجه‌بندی دارد، نسبت به این عبارت انتقاد کردند. هرچند پیش از این نیز تصاویری از حضور برخی مسوولان در این مراسم منتشر شده بود که آنها نیز مانند احمد خمینی در جایگاه vip نشسته و به عزاداری مشغول شده بودند اما هیچ کدام از آن تصاویر مانند حضور فرزند حسن خمینی حاشیه‌ساز نشده بود.
انتقاد از احمد خمینی مسبوق به سابقه است. چندی پیش زمانی که او مراسم عمامه‌گذاری خود را در جماران برگزار کرد، انتشار کلیپی از این مراسم برای او حاشیه‌ساز شد. عده‌ای او را به اشرافی‌گری متهم کردند و برخی دیگر که خود نیز معمم بودند، نسبت به سبک حضور خمینی جوان در این مراسم انتقاد داشتند. احمد خمینی در آن مراسم روی یک صندلی در کنار بزرگان نشسته بود و این درحالی است که طلاب اعتقاد داشتند برای عمامه‌گذاری، فردی که قرار است معمم شود باید روی زمین بنشیند. احمد خمینی نسبت به حواشی ایجاد شده در مراسم عمامه‌گذاری پاسخی به آن ارایه کرد و با آن پاسخ توانست کمی از موج انتقادی نسبت به خود را کاهش دهد اما این زخم بار دیگر پس از انتشار تصویر او در هیات خادم الرضا سر باز کرد. این اتفاقات بهانه گفت‌وگوی «اعتماد» با سید احمد خمینی است. خمینی جوان انتقادات وارده درباره نحوه حضور در مراسم عزاداری سید الشهدا (ع) از سوی مردم را وارد دانسته و عذرخواهی می‌کند. او تحلیل جالبی در خصوص چرایی سیل انتقادات به خود دارد. خمینی جوان معتقد است هدف از حمله به او، تخریب پدرش سید حسن خمینی است و او در این میان نقش واسطه دارد تا به وسیله او بیت حضرت امام و به ویژه سید حسن خمینی تحت فشار قرار گیرند. مشروح مصاحبه احمد خمینی را در زیر می‌خوانید.
روز گذشته عکسی از شما در فضای مجازی منتشر شد که حاشیه‌هایی به همراه داشت. یکی از اصلی‌ترین انتقادات حضور شما در جایگاه ویژه بود. چرا به جای حضور در میان مردم به جایگاه ویژه رفتید؟
عکس منتشر شده مربوط به حضور من در مراسم هیات خادم‌الرضا در ورزشگا شهید حیدریان شهر قم بود. من هرسالی که در ماه محرم در شهر قم حضور داشته باشم، به این هیات می‌روم و اتفاقا در سال‌های گذشته در کنار سایر مردم حاضر می‌شدم اما امسال به دلیل رعایت مسائل ایمنی دسترسی به سکوها مسدود شده و به همین دلیل در این جایگاه که امکان حضور همه مردم در آن فراهم است حاضر شدم. همان‌طور که در کامنتی در اینستاگرام توضیح دادم، دلیل حضور من در جایگاه ویژه لباس روحانیتی است که بر تن دارم. یکی دیگر از عوامل احتمال گرمازدگی بود. باید به این نکته اشاره کنم که مقصود من از جایگاه ویژه، نامی است که این قسمت از ورزشگاه دارد وگرنه همه می‌دانند که هیات جایگاه ویژه ندارد.
در بخشی از کامنت خود به درجه‌بندی روحانیون اشاره کردید که منجر به آغاز فاز دوم انتقادات شد. آیا روحانیت درجه‌بندی دارد؟
متاسفانه برخی کاربران شبکه‌های اجتماعی در این مورد منظور من را متوجه نشدند. بله روحانیت درجه‌بندی دارد. مقصود من از روحانیون درجه یک مراجع عظام تقلید، اساتید حوزه و علما بودند. من در برابر این بزرگواران روحانی درجه دو محسوب می‌شوم.
به نظر شما آیا جدا کردن روحانیون از مردم آن هم در مراسم‌های مذهی حامل پیامی منفی برای افکار عمومی نیست؟
متاسفانه در سال‌های اخیر رشته روحانیت از مردم فاصله بیشتری گرفته است. دلیل این اتفاق نیز عدم حضور و حرکت پا به پای روحانیون با مردم عادی بوده است. من قصد جسارت به هیات خادم‌الرضا را ندارم اما به هرحال این جایگاهی بود که مسوولان این هیات در نظر گرفته بودند و البته حق هم دارند زیرا این هیات، بسیار هیات بزرگی است. من اگر خطایی می‌کنم به عنوان یک طلبه خطا می‌کنم و این منجر به آسیب به طلاب می‌شود. ما طلاب باید بیشتر مراقب اعمال و رفتار خود باشیم زیرا هر اشتباهی از سوی ما منجر به ضربه زدن به لباس روحانیت می‌شود و در این باره من خودم را به عنوان اولین نفر مخاطب سخنان خودم قرار می‌دهم.
انتشار این تصویر تفکر فاصله روحانیت از مردم عادی را دامن می‌زند. بهتر نیست روحانیون و علما در این باره پیش‌قدم شده و نسبت به این اتفاقات هشدار‌های لازمرا دهند؟
پرواضح است که هیئات مذهبی قصد ایجاد فاصله میان مردم و روحانیت را ندارند و این موضوع بسیار مفصل‌تر از این حرف‌ها است و این بحث در این مقال نگنجد اما اگر بخواهم به صورت خلاصه به این موضوع اشاره کنم باید بگویم که برخلاف تصور بخشی از جامعه، طلبه‌های عادی زندگی خوبی ندارند و این دقیقا خلاف موضوعی است که رسانه‌های بیگانه سعی در تلقین آن دارند. لازم است که تاکید کنم منظورم از این گزاره خودم و امثال من نیست. طلبه‌های عادی که شرایط زندگی خوبی هم ندارند، به‌شدت از جامعه دور هستند. ممکن است برخی بگویند این همه روحانی که در جامعه حضور دارند چه کسانی هستند؟ واقعیت آن است طلابی که با جامعه در ارتباط هستند، از حداقل امکانات رفاهی بهره می‌برند درست عکس روحانیون ضعیف.
چرا افکار عمومی نسبت به شما تا این حد حساس است؟ پیش از این نیز به دلیل جشن عمامه‌گذاری مورد انتقاد قرار گرفتید.
پیش از پرداختن مفصل به دلایل چرایی هجمه انتقادات به من، با توجه به آنکه به مراسم عمامه‌گذاری اشاره کردید قصد دارم توضیحاتی درباره آن مراسم دهم. یکی از انتقاداتی که به آن برنامه وارد شد، آن بود که چرا 80نفر برای عمامه‌گذاری یک طلبه دور هم جمع شده‌اند؟ درپاسخ به این سوال باید بگویم این موضوع در حوزه قم یک رسم است. امروز هر طلبه عادی که در حوزه حضور دارد، نمی‌گویم طلبه آقازاده، پس از عمامه‌گذاری ولیمه می‌دهد. در آن جلسه نه آقای خاتمی حضور داشتند و نه چهره‌های سرشناس سیاسی. تمامی حاضرین یا از دوستان من بودند یا از دوستان نزدیک پدرم. در واقع مراسم عمامه‌گذاری من همان ولیمه‌ای بود که به آن اشاره کردم. در این برنامه من سیدعلی محقق استاد پدرم را به جماران دعوت کرده و مراسم عمامه‌گذاری توسط ایشان انجام شد. این برنامه نه‌تنها برای یک آقازاده بلکه برای یک طلبه عادی نیز خارج از عرف نبود.
اما درباره انتقادات و حاشیه‌هایی که در ماه‌های اخیر برای من ایجاد شده باید بگویم تمام تلاش من بر آن است که در مسیر امام قدم برداشته و باعث آبرو‌ریزی حضرت امام و بیت ایشان نشوم. موضوعاتی که در ماه‌های اخیر مطرح شده به دلیل کینه‌توزی جریانی خاص از حضرت امام(ره) است. واقعیت آن است که من بسیار کوچک‌تر از آن هستم که هدف تخریب باشم. هدف اصلی انتقادات و تخریب من، پدرم سید حسن خمینی است. جریانی که بیت امام را نشانه گرفته، قصد دارد بسیار آهسته و پیوسته به مردم القا کند که سید حسن خمینی و بیت حضرت امام زندگی اشرافی و در اصطلاح لاکچری دارد؛ درحالی که این از واقعیت به دور است. من هیچگاه به چیزی که نبودم، تظاهر نمی‌کنم. من همواره خودم هستم و همیشه پای اشتباهاتم ایستاده‌ام. من بسیار عیب نهفته، ایراد و اشکال دارم که نقد به آنها وارد است اما انتقاداتی که این روز‌ها مطرح می‌شود بسیار سطحی است زیرا من مشکلات بزرگ‌تری دارم که به واسطه ستارالعیوب بودن خداوند این عیوب تا این لحظه محفوظ مانده است. بازهم تاکید می‌کنم که هدف تخریب پدر من است و از من به عنوان واسطه استفاده می‌شود. من می‌دانم نقد‌هایی که مطرح می‌شود از سر دلسوزی است اما نباید از مهم غافل شد که عده‌ای در پوشش نقد به دنبال انتقام‌گیری سیاسی هستند. من همواره از نقد استقبال کرده و خواهم کرد. مهم نیست چه کسی انتقاد می‌کند، مهم آن است که ما نقد را دیده و بررسی کنیم و در صورتی که نقد وارد بود آن عیب خود را برطرف کنیم.
آیا می‌پذیرید که می‌شد به جای نشستن در جایگاه ویژه، در کنار مردم عادی نشسته و عزاداری کنید؟
قطعا می‌پذیرم. قطعا بالاتر دیدن خودم از سایر مردم امری اشتباه و غلط است هرچند در این باره من توضیحات دیگری دارم که ممکن است به عنوان توجیه قلمداد شود و به همین دلیل اکنون قصد توضیح بیشتر در این باره ندارم. نقد به حضور من در جایگاه ویژه وارد است و من از این بابت عذرخواهی می‌کنم. باید نقد را ببینیم، اگر درست بود بپذیریم و سپس عذرخواهی کنیم.
