قوس کمر و دردسر های آن

در وضعیت عادی، زاویه‌ای که ستون مهره‌های کمر با استخوان خارجی ایجاد می‌کند، چیزی حدود 20 تا 40 درجه است. هر چند در برخی منابع حد نرمال گودی کمر تا 30 درجه تعیین شده است. اگر میزان گودی بیش از مقیاس‌های مذکور باشد، فرد با درد و سایر مشکلات قوس کمر مواجه می‌شود.

عوامل موثر در قوس کمر

وزن بالا، شکم بزرگ، ضعف عضلات داخلی شکم و ضعف عضلات لگنی در تشدید گودی کمر موثر هستند. هرچند کسانی که کوتاهی عضلات پشتی و عضلات چهارسر دارند نیز مستعد افزایش قوس کمر هستند.

همچنین در مواقعی قوس کمر علت ژنتیک و مادرزادی دارد. آسیب دیسک‌ها و مهر‌ه‌های کمر نیز در خروج کمر از وضعیت نرمال تاثیر دارد.

افزایش قوس کمر می‌تواند باعث ایجاد انحرافات جانبی ستون فقرات به سمت چپ یا راست شود. درمانگر در فرآیند درمان حتما باید به این انحرافات جانبی نیز توجه داشته باشد.

وقتی دیسک کمر بیرون می‌زند

گودی کمر در گروه‌های سنی مختلف، حتی کودکان نیز شایع است. قوس کمر کودکان در صورتی که به‌موقع درمان نشود، در بزرگسالی فرد را با مشکلاتی همچون بیرون‌زدگی دیسک کمر مواجه می‌کند.

همچنین درمان نشدن گودی کمر در بروز اسپاسم‌های عضلات کمر، دردهایی در ناحیه کمر، بدشکلی و بدفرمی بدن نیز موثر است.

روش‌های درمان گودی کمر

ساده‌ترین روش بررسی میزان استاندارد بودن گودی یک کمر، مشاهده مستقیم است. خط شاقولی، موس‌های لیزری و در مواقع لزوم تصویربرداری در تعیین وضعیت ستون فقرات و قوس کمر مورد توجه قرار می‌گیرد.

بهترین و موثرترین روش درمان گودی کمر، استفاده از ورزش‌های اصلاحی و طبی به همراه کاهش وزن است.

فرد مبتلا اگر بیرون‌زدگی شکم دارد، باید ورزش‌های تقویت‌کننده عضلات شکم و عضلات سرینی به همراه ورزش‌های کششی برای عضلات چهارسر، پشت کمر و ران نیز حتما باید انجام دهد.

البته در مواقعی که قوس کمر بیشتر باشد و ورزش‌های اصلاحی به تنهایی پاسخگو نباشد، از بریس‌های کمری به عنوان مکمل درمان استفاده می‌شود. در شرایط حادتر نیز فرد تحت عمل جراحی قرار می‌گیرد.

نکته مهمی که لازم است به آن اشاره کنیم، اقدام افرادی است که به جای مراجعه به پزشک یا انجام اصلاحی، بیشتر به مصرف مسکن و تسکین‌های موقتی درد روی می‌آورند.

مصرف مسکن حتما می‌تواند در کاهش یا تسکین درد موثر باشد اما به تأکید متخصصان مسکن هیچ‌گاه نمی‌تواند در از بین بردن پاتولوژی موثر باشد.

حرکات اصلاحی گودی‌کمر

کشش عضلات فلکسور لگن برای تقویت عضلات گلوتس: صاف بایستید و پاهای خود را به اندازه عرض شانه باز کنید. حالا پای راست خود را یک گام به جلو ببرید و زانوی پای چپ را روی زمین قرار دهید.

این حالت را برای ۱۵ ثانیه حفظ کنید و سپس به حالت اولیه بازگردید. حالا حرکت را برای پای مخالف نیز انجام دهید. برای هر پا، این حرکت را بین شش تا هشت بار تکرار کنید.

باز کردن عضله لگن در حالت خمیده به پشت: تمرکز اصلی این تمرین بر منقبض کردن عضلات باسن و انقباض جزیی عضلات پایین شکم است.

روی زمین دراز بکشید و کف هر دو پای خود را روی زمین قرار دهید. پای شما باید کمی از باسن شما فاصله داشته باشد. سپس باسن خود را منقبض کرده و آن را از روی زمین بلند کنید. قسمت پایینی و میانی کمر شما باید از زمین فاصله بگیرد. این حالت را ده ثانیه حفظ کنید.

دوباره به حالت اولیه بازگردید تا کمر شما دوباره روی زمین قرار گیرد. این حرکت را هشت تا ده بار تکرار کنید.

انقباض شکم

انجام مرتب این تمرین در بهبود و اصلاح گودی کمر بسیار موثر است. به پشت بخوابید. پاهای خود را بالا بگیرید. همچنین می‌توانید زانوهای خود را خم کنید و کف پایتان را روی زمین قرار دهید.

نفس خود را داخل بدهید و سعی کنید بین لگن و ناف خود را منقبض کنید به طوری که حالت کاسه‌مانند پیدا کند. این حالت را برای پنج ثانیه نگه دارید. نفس خود را بیرون بدهید و به آرامی به حالت اولیه بازگردید. این حرکت را پنج تا هفت بار تکرار کنید.