بررسی هولیگانیسم در فوتبال ایران
به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از طرفداری ، فصل فوتبالی ایران با تمام جنجال ها، حاشیه ها و اتفاقات خود چند هفته ای است که به پایان رسیده و 16 تیم حاضر در این رقابت ها که با اهداف گوناگون در مسابقات حضور داشتند در جایگاههای مختلف کار خود را به پایان رساندند؛ ولی در انتها تمام جام های ممکن در این فصل نصیب تیم پرسپولیس با هدایت برانکو ایوانکویچ شد. در ادامه این مطلب نگاهی متفاوت به موضوعات مهم فوتبال ایران در فصل که گذشت انداخته و سؤالاتی مطرح می گردد که دغدغه بسیاری از طرفداران و تیم ها مختلف است و امیدواریم تا پاسخ آن را زودتر توسط مسئولین محترم داده بشود، زیرا با اعمال این تغییرات می توان به جذابیت ها این ورزش پر مهیج اضافه نمود.
1. ورزشگاه های ایران
سخت افزار در فوتبال ایران معضل تمامی تیم های ورزشی است و در حال حاضر نیز به نظر می رسد راه حلی برای رفع آن با توجه به مشکلات اقتصادی موجود، وجود ندارد. اکثر باشگاه های ایران حتی زمین تمرین مناسب ندارند که به واقع جای سؤال دارد که چرا به این صورت است؟ آیا تهیه یک مجموع با امکانات حداقلی برای تیم های لیگ برتری این چنین کار دشواری است؟ بخشی از خریدهای میلیاردی تیم ها در هر فصل می تواند صرف این موارد شود و با جذب اسپانسر در این ضمینه در عرض چند سال مجموع موردنظر به بهره‌برداری برسد و حتی می توان از آن درآمدزایی نیز نمود. البته ذکر شود که با افتتاح چند ورزشگاه جدید ازجمله امام رضا (ع) و فولاد آرنا به جذابیت بازی ها اضافه شده است؛ ولی هنوز شهرهای مسجدسلیمان، جم و اکثر شهرهای ایران فاقد زیرساخت مناسب هستند و معلوم نیست کی این مشکلات برطرف می شود؟ تا کی باید در استادیوم هایی بازی برگزار شود که عمر آنها از نیم قرن نیز عبور کرده است. با این رویکرد موجود باید رؤیایی ورزشگاه اختصاصی هر تیم را حالا حالا به فراموشی سپرد، اما با توجه به شرایط موجود برگزاری بازی های لیگ برتر در یک زمین هموار و سبز حداقل خواسته تماشاچیان، مربیان و بازیکنان حاضر در مسابقات است، آیا این امر امکانپذیر نیست؟
2. پخش تلویزیونی
به هر دلیلی صداوسیما جمهوری اسلامی ایران چیزی به نام حق پخش فوتبال را نمی دهد و هیچ دلیل قانع‌کننده این نیز تا اکنون بر روی خبرگزاری ها مختلف یافت نشده است. از این موضوع که بگذریم باید به کیفیت پایین تصاویر که حتی در بعضی از موارد دوربین تلفن های همراه امروزی نیز بدتر است اشاره شود. همچنین پوشش نامناسب تلویزیونی و تصویربرداری با حداقل دوربینهای ممکن در ورزشگاه تا کی ادامه پیدا میکند معلوم نیست. مورد بعدی گزارشگران محترم هستند که بارها و بارها در همین سایت به آن پرداخته شد. تا کی باید تحمل کرد؛ باز هم مشخص نیست. آیا با نزدیک شدن به قرن جدید خورشیدی قرار بر این نیست بعضی از دوستان رسانهای بازنشسته شوند تا تماشاگران فوتبال در لحظه گل شدن توپ فقط عبارت توی دروازه را نشنوند. آیا فرصت دادن به جوان های که مرز 30 سال را رد نمودهاند، هنوز میسر نیست؟ موردی دیگر می توان به آن اشاره کرد عدم کارهای گرافیکی در ابتدای هر مسابقه و حضور کارشناسان تکراری که اغلب بار فنی ندارند در برنامهها مختلف اشاره کرد و موارد جزی دیگر که سالهای و سال ادامه دارد و تغییراتی ایجاد نشده است.
3. برگزاری منظم بازی ها
سؤالی که در اینجا مطرح می شود این است که آیا تقویم فوتبالی ایران از لیگ جزیره، شلوغتر و سنگین‌تر است؟ لیگ برتر انگلیس که با 20 تیم برگزار میشود علاوه بر 38 هفته رقابت، جام حذفی و جام خیره نیز صورت می پذیرد، مسابقات اروپایی و روزهای فیفا دی نیز به آن اضافه کنید، اما اکثر مسابقات در روزهای شنبه و یکشنبه در ساعتهای مشخص برگزار میگردد، ولی در لیگ فوتبال ایران بازیها با بی‌نظمی خاص در طول هفته انجام میشود. آیا برنامه ریزی اکثر بازیها در آخر هفته و در ساعت های مشخص این قدر کار دشواری است؟ بی‌شک انجام مسابقات در پایان هفته میتواند کمک شایانی به جذب تماشاگر بیشتر و جذابیت شود. فقط اگر بخواهیم گذرا از برنامه‌ریزی بد این فصل اشاره‌کنیم این است در یک بازه زمانی 100 روزه تیمهای حاضر در لیگ قهرمانان آسیا نزدیک به 20 بازی برگزار کردند که شاید برای این مطلب نمونه خارجی نیز وجود نداشته باشد. عدم برنامه‌ریزی مناسب، برگزاری مسابقات در یک روز مشخص یکی از حداقل خواسته هایی است که می توان بعد از نزدیک به 20 دوره از لیگ حرفه ای ایران از آن انتظار داشت.
4. هولیگانیسم برروی سکوها
شاید بیشترین حاشیه این فصل فوتبال ایران به درگیری، زد و خردهای تماشاگران برمی گشت. درگیری ها در سکوهای ورزشگاه های ایران یک موضوع جدی و مهم است و اگر چاره برای فصل آینده نشود به‌زودی فارغ نتیجه هر مسابقه باید خبر تعداد کشته های هر بازی را نیز پس از پایان آن بر روی خبرگزاری ها دنبال کرد. البته فدراسیون فوتبال و ارکان قضایی آن در این جو وحشتناک بی‌تقصیر نیستند. باید با اولین اتفاق که بر روی سکوها رخ میداد، چنان باشگاه و عوامل برگزاری برخورد می شد تا فردی جسارت تکرار آن را نداشته باشد. یادمان نرود که فوتبال انگلستان 5 سال از حضور در رقابت های اروپایی محروم شد، فقط به دلیل رفتار تماشاگران لیورپول در یک بازی اروپایی. دلایل جامع شناسی این اتفاقات در حوصله این مطلب نمی گنجد و از اساتید فن باید جویا شد، اما چرا بعد از گذشت 18 دوره رقابت ها لیگ برتر ایران برای دیدن یک بازی بزرگ تماشاگران باید ساعت ها قبل در گرما و سرما به ورزشگاه بروند؟ چرا در ورزشگاه ها امکانات مناسب وجود ندارد؟ چرا اکثر استادیوم ها شهرهای مختلف بافاصله‌ی زیاد در بیرون شهرها ساخته شده است؟ و هزاران چراهای دیگر و از همه مهم تر آیا شماره‌گذاری صندلی ها، فروش اینترنتی و هدایت تماشاگر به‌جای خود در ورزشگاه این قدر پیچیده و مشکل است؟ این یک مسئله بدیهی در تمام دنیا به شمار می رود ولی به نظر می رسد عزمی برای رفع آن نیست.
5. بعد فنی مسابقات
یکی از کم گل ترین فصلهای فوتبالی را 16 تیم لیگ برتری ایران در فصل که گذشت رقم زدند. استفاده از ضربات آزاد، پرتاب اوت و بازی مستقیم راهکار اکثر تیم ها ایرانی برای رسیدن به گل است. بازی های جذاب این فصل شاید از انگشتان دودست فراتر نرفت و برای رفع آن نیاز به تلاش زیاد است، اما سؤالی که مطرح است روی آوردن به مربیان باکیفیت خارجی و عدم استفاده از چرخه ثابت مربیگری، میتواند یک پاسخ مناسب برای این مشکل فوتبال ایران باشد. البته چند تیم بالای جدول آمار مناسبی را در مالکیت، درصد پاس صحیح و موارد دیگر به ثبت رسانند ولی به نظر کافی نیست و در یک مطلب جداگانه در روزهای آتی تحلیل فنی از تمامی تیم های شرکت‌کننده صورت و ارائه میگیرد.
6. اسپانسرینگ
درآمد و جریان مالی شفاف نیاز مبرم پیشرفت هر صنعت و رشد آن است و فوتبال نیز از این انگاره مستثنا نیست و نخواهد بود. در تمام دنیا همه افراد فعال در این صنعت بزرگ در تلاش اند که با جذب اسپانسرها به پیشرفت روزافزون آن بی افزایند؛ اما فوتبال ایران این مزیت به دور است. آیا کسی از رقم تبلیغات محیطی لیگ برتر ایران خبری دارد؟ مسئلهی که بارهای علی کریمی به آن اشاره‌کرده. این رقم چقدر است؟ چرا تیم ها حاضر در مسابقات دریافتی از این مبالغ ندارند و اگر دارند به چه میزان است. چرا قراردادهای مربوط به این موضوع انتشار نمی یابد؟ اگر کسی خطایی در آن انجام داده معرفی نمی شود؟ چرا نهادهای امنیتی به آن ورود نمی کند تا همه‌چیز مشخص شود و هزاران چرای دیگر که سال هاست بی‌پاسخ مانده و احتمالا بی پاسخ می ماند.
7. داوران
چند کلیشه ثابت در مورد قاضی های مسابقات فوتبال سال ها است که گفته می شود. اشتباه دواری جزی از بازی است. حقوق داوران کم و به‌درستی پرداخت نمی شود. سؤالی که مطرح می گردد این است که شاید دستمزد تمام داوران فوتبال اسپانیا به‌اندازه یک بازیکن متوسط تیم بارسلونا هم نباشد و این موضوع دلیل مناسبی برای توجیه این‌همه اشتباه می تواند باشد؟ بی‌شک جواب منفی است. ضعف در داوری در ایران وجود دارد و باید آن را پذیرفت. تمامی 16 تیم حاضر از این قشر زحمت‌کش طلب کار هستند و باید چاره‌اندیشی کرد. برگزاری کلاس و آموزش توسط فدراسیون فوتبال می تواند راهکار مناسب قلمداد شود و با این وضعیت سازوکار کمک‌داور ویدئویی هم به نظر مفید نیست و چه ضمانتی وجود دارد با این تکنولوژی داوران ما بازهم اشتباه نکنند. البته اشاره شود با توجه به مشکلات موجود راه‌اندازی کمک‌داور ویدئویی در فصل بعد هم کاری غیرعملی به نظر می رسد مگر معجزهای شکل بگیرد.
