تغییری در بدن که باید جدی گرفته شود

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از مهر، علل مختلف تعریق شبانه از طریق آزمون‌های مختلف و بررسی تاریخچه پزشکی قابل تشخیص است. برخی از شرایط شناخته شده مرتبط با تعریق شبانه از این قرارند:

سرطان

عرق کردن شبانه یکی از علائم برخی از سرطان‌ها است. رایج‌ترین انواع سرطان، عبارتند از سرطان لنفوم. البته در این افراد همراه با تعریق، کاهش وزن غیر قابل توضیح و تب نیز رخ می‌دهد.

عفونت

سل عفونت بسیار شایع مرتبط با تعریق شبانه است. اما عفونت‌های باکتریایی مانند اندوکاردیت یا التهاب دریچه‌های قلب، استئومیلیت یا التهاب در استخوان‌ها و آبسه باعث تعریق شبانه می‌شوند. تعریق شبانه همچنین می‌تواند یکی از نشانه‌های ابتلا به اچ آی وی باشد.

داروها

مصرف برخی از داروها با تعریق شبانه در ارتباط است. داروهای ضد افسردگی یک نوع رایج هستند. ۸ تا ۲۲ درصد از مصرف کنندگان این داروها گزارش داده اند که دچار تعریق شبانه می‌شوند. داروهای کاهنده تب مانند آسپرین و استامینوفن نیز می‌توانند باعث این علامت همراه با گر گرفتگی شوند.

یائسگی

گرگرفتگی در دوران یائسگی می‌تواند همراه با تعریق شبانه خود را نشان دهد و البته این یک علت بسیار شایع در زنان است.

تعریق ایدیوپاتیک

وضعیتی است که بدن در آن بدون هیچ علت پزشکی قابل شناسایی تعریق می‌کند. تعریق بیشتر در کف دست‌ها، کف پاها، زیر بغل، پوست سر و صورت رخ می‌دهد. در بعضی افراد، این مشکل در بین اعضای خانواده مشترک است و به همین دلیل احتمالا عامل ژنتیک نیز دخیل است.

تعریق بیش از حد معمولا برای اولین بار در سن کمتر از ۲۵ سالگی خود را نشان می‌دهد، ولی در عین حال ممکن است در هر سنی علایم آن بروز کند. مردان و زنان معمولا به یک نسبت مبتلا می‌شوند. این اختلال، شایع بوده و ۳ نفر از هر ۱۰۰ نفر را مبتلا می‌کند.

هیپوگلیسمی

افت قند خون نیز منجر به عرق کردن در شب می‌شود. افرادی که در حال استفاده از انسولین هستند و یا داروهای دیابت را دریافت می‌کنند، با بروز هیپوگلیسمی دچار عرق می‌شوند.

اختلالات هورمونی

تعریق و گرفتگی را می‌تواند با چند اختلال هورمونی مانند فئوکروموسیتوم (توموری که معمولا در مرکز غدد فوق کلیوی ایجاد می‌شود)، سندرم کارسینوئید (مجموعه علائم به دنبال برخی از تومورهای کارسینوئید منتشر شده در آپاندیس، رکتوم، ریه و ...) و پرکاری تیروئید مرتبط دانست.

شرایط عصبی

به طور غیر متداول، شرایط عصبی از جمله اتونومیک دیس رفلکسی (در اثر یک تحریک در پائین سطح ضایعه نخاعی)، اختلال استرس پس از سانحه، سکته مغزی و نوروپاتی اعصاب اتونوم ممکن است باعث افزایش تعریق در شب شود.