در هر سیاره منظومه شمسی چقدر زنده می‌مانیم؟

به گزارش اقتصاد نیوز و به نقل از برترین ها،بیایید فرض کنیم که یاد گرفتیم چطور بدون تجهیزات مخصوص در فضا نفس بکشیم و راه رسیدن به هر یک از سیارات منظومه شمسی را پیدا کردیم. با وجود این که این اطلاعات احتمالا در آینده نزدیک عملی نیستند، بیایید ببینیم بدون دستگاه‌های حفاظتی روی هر سیاره منظومه شمسی چه احساسی خواهیم داشت. هرچند با توجه به برنامه‌های بلندپروازانه ایلان ماسک، چه کسی می‌داند، شاید زودتر از آن چیزی که فکرش را می‌کنیم بتوانیم به فضا سفر کنیم.

عطارد

اگر خواستید به این سیاره سفر کرده و از عواقب ناخوشایند آن اجتناب کنید، به یک تایمر نیاز دارید. نوسانات دما روی عطارد بسیار شدید است، روز‌ها دما به ۴۲۵ درجه سانتیگراد و شب‌ها به ۱۸۰- درجه سانتیگراد می‌رسد. عطارد تقریبا آهسته می‌چرخد، بنابراین فقط در زمان تغییر دمای روز به شب می‌توانید زنده بمانید، یعنی جایی بین ۴۲۵ تا ۱۸۰- درجه سانتیگراد؛ بنابراین فقط حدود ۹۰ ثانیه وقت دارید.

زهره

اگر فرصت این را پیدا کردید که روی زهره قدم بگذارید، فقط یک ثانیه فرصت دارید از آن لذت ببرید! البته استفاده از کلمه «لذت» کمی مسخره است، چون یک ثانیه بعد می‌میرید. ۹۸درصد از اتمسفر این سیاره از کربن‌دی‌اکسید تشکیل شده و فشار آن ۹۰ برابر بیشتر از زمین است. علاوه بر این، کل سطح سیاره را یک لایه ابر ضخیم می‌پوشاند که باران سولفوریک اسید می‌بارد. همچنین بسیار داغ است، میانگین دمای آن ۴۲۵ درجه سانتیگراد است.

مریخ

اگرچه مریخ اولین گزینه مهاجرت به فضاست، اما بیشترین زمانی که می‌توانید روی آن بمانید ۸۰ ثانیه است. ۹۵درصد از اتمسفر آن از کربن‌دی‌اکسید تشکیل شده است. مریخ بسیار سرد است و میانگین دمای آن ۶۲- درجه سانتیگراد است.

مشتری

فقط یک ثانیه روی بزرگترین سیاره منظومه شمسی دوام می‌آورید، بعد از آن باد‌های و طوفانهای شدید شما را شوکه می‌کند که بدن انسان نمی‌تواند به آسانی در برابر آن مقاومت کند. این سیاره با گازهای هیدروژن و هلیم احاطه شده است. علاوه بر این، یک گرداب شدید، توده گازهای داغ را بالا می‌برد و کریستال‌هایی از برف آمونیاک تشکیل می‌دهد که مقاومت در برابر آن غیرممکن است.

زحل

زحل کمتر از یک ثانیه به شما فرصت می‌دهد روی آن بمانید. علاوه بر ابر‌های گازی، زحل باد‌های دائمی شدید دارد که سرعتشان به ۱۸۰۰ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. زحل گردبادهای دیوانهواری دارد که به هیچ موجود زنده‌ای حتی فرصت پلک زدن نمی‌دهد و آن را به غبار کیهانی تبدیل می‌کند.

اورانوس

این سیاره با مخلوط داغی از آب، آمونیاک و متان پوشیده شده است. درواقع نمی‌توانیم بگوییم چقدر می‌توانید روی این سیاره بمانیمد چون حتی فرصت فرود روی آن را ندارید و فورا در این مخلوط ترسناک حل می‌شوید؛ بنابراین هیچ فرصتی برای زنده ماندن روی این سیاره نیست؛ همچنین اورانیوم سطح سختی ندارد که بتوانید روی آن فرود بیایید.

نپتون

فرصت انسان روی این سیاره کمتر از یک ثانیه است. شرایط وحشتناک آن هر جسمی را از بین می‌برد، سرعت باد‌های وحشتناک نپتون حتی از سرعت صوت هم بیشتر است. فکر می‌کنیم به توضیح بیشتری نیاز نیست.

اگر روزی دانشمندان راهی برای سفر به سیاره‌های منظومه شمسی پیدا کنند و همه شگفتی‌ها، گاز‌های سمی، باد‌های شدید و دما‌های وحشتناک را تحت کنترل خود درآورند، به کجا می‌روید؟ چه کسی می‌داند، شاید یک روز این اتفاق بیفتد، همین چند سال پیش بود که حتی سفر به مریخ را هم نمی‌توانستیم تصور کنیم و این روز‌ها مثل یک امکان بسیار واقعی در آینده به نظر می‌رسد. پس شاید نباید بگوییم غیرممکن است، شاید فقط هنوز ممکن نیست.