تنها راه‌حل ایران تغییر رژیم است
به گزارش اقتصادنیوز، جوان آنلاین نوشت: جان بولتون در «اتاق حوادث» از جلسه‌ای در پنتاگون می‌گوید که در آن برای چندمین بار تأکید می‌کند فشار حداکثری هم مانع ایران نیست و فقط باید تغییر رژیم را دنبال کرد. او همچنین از انفعال ۴۰ساله امریکا در برابر حملات مستقیم و غیرمستقیم ایران به اهداف امریکا در خاورمیانه نوشته است و این را موجب پیشروی بیش از پیش ایران در ضربه به منافع امریکا دانسته است.
دانفور، رئیس ستاد مشترک، پرسید: «آیا واقعاً تصور می‌کنی سیاست فشار حداکثری باعث تغییر رفتار ایران خواهد شد؟» به او گفتم: «تقریباً در خصوص این رژیم باید بگویم این سیاست چندان جوابگو نیست و تنها تغییر رژیم است که می‌تواند مانع دستیابی ایرانی‌ها به سلاح اتمی شود.» ما به آخرین شانس خود رسیده بودیم و دانفور هم تأکید کرد که نظر او هم درباره سیاست فشار حداکثری همین است. او تصور داشت ایران این سیاست را جدی نگرفته است. نه در موضوع هسته‌ای و نه در دفاع سپاه قدس از خود در خلیج فارس، دریای سرخ، عراق و افغانستان.
در واقع ترس دانفور از این بود که تهران فکر می‌کرد می‌تواند سلاح هسته‌ای‌اش را توسعه دهد و حتی در منطقه بدون ترس از تلافی به ما حمله کند. فکر کردم شاید شاهان و دانفور از نظری که داده بودم تعجب کنند بنابراین گفتم: «این‌طور نیست که من سال‌ها نظراتم را در این باره پنهان کرده باشم.» آن‌ها با خنده حرفم را تأیید کردند. بحث خیلی مفیدی بود. برخلاف ماتیس، من فکر می‌کردم دانفور دنبال یک نتیجه مشخص نبود بلکه او فقط می‌خواست مطمئن شود که ما پیامد‌ها را درک کرده‌ایم که وقتی بحث تمام شد او به وضوح مطمئن شد من فهمیده‌ام. این حداقل بخشی از یک بحث بزرگ‌تر بود. دانفور خواستار مقابله با ایران بود...
عدم پاسخ یا پاسخ‌های ناکافی ما به حملات مستقیم و غیرمستقیم ایران به اهداف نظامی و غیرنظامی امریکا در خاورمیانه آن‌قدر زیاد شده بود که فکر کنم رکورد جهانی زدیم! این حملات از زمان تصرف سفارت ما در تهران در سال ۱۹۷۹ و سپس حمله ایرانی‌های تحریک شده در سال ۱۹۸۳ به پادگان‌های دریایی ما در بیروت (که موجب خروج نیرو‌های امریکایی، فرانسوی و ایتالیایی از لبنان شد) آغاز شده بود. ما حتی در سال ۲۰۱۸ که ایرانی‌ها از طریق گروه‌های شبه‌نظامی شیعه در عراق به سفارتمان در بغداد و کنسولگری‌مان در بصره حمله کردند، تلافی نکردیم. این رشته انفعال امریکا در برابر ایران تا امروز همچنان ادامه داشت و آن‌ها را قانع کرده بود که می‌توانند بدون واهمه هر کاری که می‌خواهند در منطقه بکنند. از آنجا که آخرین گفتگو درباره ایران در داخل دولت بود، نظر من این بود که پنتاگون آشکارا کار‌های زیادی را برای جبران بی‌علاقگی ماتیس، وزیر دفاع، در مقابله با تسلیحات هسته‌ای انجام دهد.
در همین دور از گفتگو‌های داخلی بود که خبرنگاری از ترامپ پرسید: «آیا از مشاوره‌های جان بولتون راضی هستید؟» ترامپ پاسخ داد: «بله؛ جان بسیار عالی است. او دیدگاه‌های عجیب و غریبی درباره مسائل دارد؛ با این حال خوب است. من معمولاً نظرات جان را معتدل می‌کنم. این خیلی جالب است؛ نه؟ هیچ‌کس فکر این را هم نمی‌کند! من کسی هستم که او را معتدل می‌کنم. اما مشکلی نیست! من طرف‌های مختلفی برای مشاوره دارم. منظورم این است که من علاوه بر جان بولتون افرادی را دارم که کمتر از او به مسائل بدبین هستند و در نهایت این من هستم که تصمیم می‌گیرم. خلاصه آنکه من جان را دوست دارم و مشورت‌های خوبی از او گرفته‌ام.» آیا می‌توانید تصور کنید رسانه‌ها از این حرف‌ها چه کلماتی را نقل کردند؟! مدیر ارتباطات کاخ سفید، لحن ترامپ را «مهربانانه» وصف کرد که من به او گفتم باز کمی من را خوشبین کردی!
