سرنوشت بازماندگان شمر در اندلس

نام او صمیل بن حاتم بن عمر بن جذع بن شمر بن ذی الجوشن ضبابی کلبی است. این شخص متوفای 142 هجری است و شرح حالش در الحلة السیراء (1/67) و «تاریخ افتتاح الاندلس» (ص 44 ـ 46، 51، 59 ـ 61) و منابع دیگر آمده است.
ابن الخطیب از کتاب «الخزائنی» در باره وی می گوید: جد او یکی از کشندگان حسین بن علی است، کسی که سر حسین علی را برای یزید بن معاویه آورد. وقتی مختار به خوانخواهی حسین برخاست، شمر گریخت، به شام آمد و در آنجا در جاه و جلال زیست!! این صمیل همراه کلثوم بن عیاض برای نبرد به مغرب رفت، وارد اندلس شد و در سپاه مقدمه همراه بلج بن بشر قشیری بود.

ابن الخطیب می افزاید: ابن حیان، مطالب کتاب «الخزائنی» را (در باره سرنوشت شمر) قبول ندارد، و در کتاب «بهجة الانفس و روضة الانس» نوشته است: صمیل بن حاتم، کسی است که جدش شمر از اهالی کوفه و قاتل حسین بود. مختار او را گرفت و کشت، خانه اش را منهدم کرد، و فرزندانش از کوفه رفتند. این صمیل در اندلس، شأنی داشت و در سخا و بزرگی بر همراهانش برتری یافت. آنگاه اخباری از وی نقل می کند، و این که پیش از روی کار آمدن عبدالرحمن بن معاویه اموی او وزارت یوسف بن عبدالرحمن فهری داشت.

مدتی هم میان او و عبدالرحمن بن معاویه (بنیانگذار دولت اموی در اندلس)، روابط خوب نبود، تا این که بار دیگر در قرطبه به وی پیوست، و هر جمعه به دیدار امیر اموی می شتافت. [عجالتا این خبری است که از یکی از اعقاب شمر داریم].