ادعایی که درباره تصویب برجام در 20 دقیقه مرتب تکرار می‌شود صحت دارد؟
به گزارش اقتصادنیوز به نقل از خبرآنلاین، حسن بهشتی پور در یادداشتی نوشت، برای ارزیابی دقیق این ادعا لازم است ما به متن مصوبه مجلس دقت کنیم :
1- قانونی که مجلس محترم در 21 مهر ماه 1394 بصورت یک ماده واحده شامل 9 بند و 2 تبصره با 161 رأی موافق، 59 رأی مخالف و 13 رأی ممتنع از مجموع 250 نماینده حاضر تصویب کرد. به هیچ وجه تصویب برجام نبود.[1] بلکه دقیقا یک طرح هوشمندانه ارائه شده از سوی کمیسیون سیاست خارجی مجلس بود که خود نمایندگان آن را طراحی کرده بودند. یعنی لایحه دولت نبود و در ضمن مهمتر از آن ، این طرح هیچ اشاره ای به تصویب متن برجام ندارد . بلکه نکات اساسی و مهمی را که دولت باید در اجرای برجام به آنها توجه کند و به مورد اجرا بگذارد یادآور می شود.
2- درواقع نمایندگان مجلس دهم که ترکیبی از نمایندگان اصول گرا و اصلاح طلب و مستقل ها بودند با عنایت به اینکه نباید متن برجام را قبل از اجرای طرف مقابل به تائید نهایی برسانند تا دست آنها برای انجام اصلاحات بعدی باز باشد و همچنین به گردن نگرفتن مسئولیت تاریخی این تصمیم مهم و سرنوشت ساز، راه حل میانه را در پیش گرفتند زیرا می دانستند متن برجام جلسه‌ی ۶۳۴ مورخ 19/۵/94 به تائید شورای عالی امنیت ملی رسیده است بنابراین برای آنکه تا دی ماه بعد (دی ماه 1394) که قرار بود زمان اجرای تعهدات ایران و طرف مقابل باشد تعهدی را مجلس نپذیرد که از لحاظ بین المللی نیز ممکن بود مسئولیت آور باشد ، از تصویب متن برجام خردمندانه خودداری کرد و صرفا نکات مهمی را که دولت باید در نظر بگیرد در قانون مورد تاکید قرار داد.
3- از نظر بررسی کارشناسی و دقیق متن برجام نیز مجلس به هیچ وجه کوتاهی نکرد بلکه برعکس کمیسیون ویژه ای از طرف نمایندگان مجلس به ریاست علیرضا زاکانی تشکیل شد تا این متن نیز مورد مداقه قرار گرفته و از ابعاد مختلف حقوقی ،فنی ، سیاسی ، امنیتی ، نظامی و اقتصادی بررسی شود . در واقع مجلس بجای آنکه ساعت ها وقت همه نمایندگان را برای این کار مهم بگیرد با رای آنها این وظیفه را به کمیسیونی مورد اعتماد اکثریت مجلس محول کرد که نتایج گزارش آن در اختیار عموم مردم گذاشته شد.
در بند یک گزارش که آقای زاکانی نماینده اصولگرای مجلس آن را تهیه و به تصویب اعضای کمیسیون به عنوان جمع بندی نهایی جلسات کارشناسی رساند آمده است:
« طی بیش از 40 روز با برگزاری جلسات متعدد با تیمهای مذاکره کننده هسته‌ای، مقامهای مسئول عالی‌رتبه کشوری و لشگری، استادان دانشگاه و کارشناسان مختلف، به بررسی متن نهائی‌شده مذاکرات تحت عنوان برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) میان ایران و گروه ۱+۵ و قطعنامه ۲۲۳۱ پرداخت. این کمیسیون توفیق یافت ۱۷۰ ساعت جلسه کاری داشته باشد که ۵۶ ساعت آن با مسئولان تیم مذاکره‌کننده وزارت امور خارجه و سازمان انرژی اتمی، تأیید کنندگان و نقادان مرتبط و متخصصین و اندیشمندان کشور و ۵۰ ساعت نشست اعضای کمیسیون و ۹ ساعت جلسات هیأت رئیسه بود؛ ۱۵ جلسه کمیته¬های تخصصی خود را به میزان ۳۲ ساعت با وقت¬گذاری مناسب برای جلسات متعدد با کارشناسان و متخصصین امر و بررسی اسناد و نتایج آنها تشکیل دهد؛ ۲۳ ساعت بازدید میدانی از سایتهای غنی‌سازی شهید علی‌محمدی در فردو و شهید احمدی روشن در نطنز و راکتور تحقیقاتی و کارخانه تولید آب سنگین اراک داشته باشد و جلسات کارشناسی با عزیزان فعال و مسئولان آنها در کنار بررسی کارهای انجام‌شده توسط سایرمجموعه‌های مسئول و تخصصی در کشور برگزار نماید.»
بنابراین مشاهده می کنید بعد از همه بحث های کارشناسی و با در نظر گرفتن طرح هوشمندانه ای که کمیسیون سیاست خارجی مجلس با در نظر گرفتن همه ابعاد حقوقی، فنی و سیاسی موضوع رای گیری مجلس محترم در مورد جزئیات برجام نبود زیرا خود مجلس این وظیفه قانونی را به کمیسیون محول کرده بود علاوه بر آن طرح تصویبی که به قانون تبدیل شد متن برجام را تائید نمی کرد بلکه دستورالعمل اجرایی ان را برای دولت تعیین کرد. برای این طرح با توجه به نظرات مخالفان و موافقان که ساعتها در کمیسیون اعلام کرده بودند دیگر نیازی نبود که بیشتر این وقت گذاشته شود.
آنچه که نمایندگان مخالف مورد انتظارشان بود صحنه علنی مجلس به صحنه مجادله بین موافقان و مخالفان تبدیل شود و بازهم روزها و ساعتها در صحن مجلس در مورد متنی بحث شود که پیش از آن بحث های کارشناسی در باره آن شده بود. کاری که رئیس وقت مجلس آقای علی لاریجانی انجام داد دقیقا جلوگیری از اتلاف وقت در مورد موضوعی بود که قبلا هر نماینده که مایل بود نظرات کارشناسی خود را در کمیسیون مطرح کرده بود.
