علی انصاریان درگذشت/انصاریان رفیق نیمه راه میناوند نشد
به گزارش اقتصادنیوز ، علی انصاریان که از صبح روز سه شنبه ،تحت تنفس مصنوعی قرار داشت و به اصطلاح پزشکی در کمای مصنوعی قرار داشت جا به جان آفرین تسلیم کرد .
این در حالی بود که در روزهای گذشته اخبار مثبتی از وضعیت وی منتشر می شد اما از دوشنبه شب حال انصاریان دگرگون شد به طوریکه تحت اقدام تهاجمی برای درمان قرار گرفت.پزشکان اعتقاد دارند به دلیل دیر مراجعه کردن انصاریان به بیمارستان ریه او به شدت درگیر شده بود و همین عامل موجب شد تنفس برای او سخت شود و اکسیژن خونش به شدت پایین آید. گفته می شود انصاریان و میناوند در روز دربی و حین ضبط ویژه برنامه ای برای این رویداد به کرونا مبتلا شده اند.
تجربه در سه ژانر برای انصاریان
علی انصاریان متولد ۱۴ تیر ۱۳۵۶ در تهران بود ، بازیکن پیشینفوتبال و بازیگرسینما و تلویزیون بود . وی هر سه حرفه پرطرفداران در ایران رو تجربه کرده، بتدا بازیکن فوتبال بود سپس خواننده شد و سپس ن وارد حرفه بازیگری و تهیه کنندگی و حتی کارگردانی شد .
علی انصاریان فوتبال خود را به صورت حرفه‌ایی در سال ۱۳۷۵ از تیم فوتبال فجرسپاسی شروع‌کرد و بعد از آن در سال ۱۳۷۷به تیم پرسپولیس رفت. وی سابقه بازی در تیم‌های دیگر چون باشگاه فوتبال شهرداری تبریز، سایپا، استقلال اهواز، شاهین بوشهر، استیل‌آذین وگسترش فولاد را نیز داراست. علی انصاریان در سال ۱۳۹۰ و در سن ۳۴ سالگی در تیم شاهین بوشهر از دنیای حرفه‌ای فوتبال در قامت بازیکن خداحافظی کرد.
او در خرداد ۱۳۹۰ آهنگی به نام «شدید» را به بازار موسیقی عرضه کرد که بعد از آن خوانندگی را ادامه نداد پس از آن وارد حرفه بازیگری شد و در چند سریال و فیلم سینمایی بازی کرد.
مادر از نگاه علی انصاریان ؟
یکی از زیباترین اخبار منتشر شده از او ، اخبار مربوط به رابطه با مادرش بود . به گفته او مادر شریف‌ترین و پاک‌ترین موجود است. به نظر من اگر خدا می‌خواست قدرت خود را به ما نشان دهد، با آفریدن مادر این کار را انجام داده است. تمام خوبی‌های خدا در مادر خلاصه شده است.
انصاریان در گفت و گویی در باره اینکه کدام شعارهواداران را برای خود بیش ازهمه دوست داشت، گفته بود: علی با تعصب از همه چیز برای من بهتر و لذت بخش تر بود. این لقب به خاطر این به انصاریان داده شده بود که در پست مدافع مقابل ضربه های حریفان اگر لازم بود سر می گذاشت و بارها به دلیل مصدومیت پزشکان ناچار به بخیه کردن سر و صورت او شده بودند.
در زیر یکی از گفتگوی های او را در خصوص زندگی کاری و شخصی اش می خوانید :
برای شروع مصاحبه به ما بگو بالاخره علی انصاریان پرسپولیسی است یا استقلالی؟
– پرسپولیسی که درسال های آخر فوتبالش با ناملایمات روبه‌رو شد و بعنوان یک بازیکن سرکش از تیم حریف سر درآورد و ترجیح داد فوتبالش را در عرصه دیگری دنبال کند.
پس انصاریان کماکان پرسپولیسی است، با وجود اینکه پیراهن استقلال را بر تن کرده.
– من شرایطی مشابه شاهرخ بیانی دارم. شاهرخ هم با این وجود که استقلالی بود با پیراهن پرسپولیس بازی کرد و حتی دو گل هم به استقلال زد اما حالا وقتی همه ی از بیانی یاد می‌کنند وی را یک استقلالی میدانند.
– اگر منظور شما این است که من هم یک پرسپولیسی معمولی هستم و بازیکن دو آتشه به حساب نمی‌آیم، باشد، حرف شما حساب است. شاید آن گونه باشد اما همین یک آتش برای پرسپولیسی شدن من کفایت میکرد. مثلاً اینجوری باشد چطور میشود؟
تفاوت فوتبالیست ها با مردم
ما با مردم هیچ فرقی نداشته و همان چیزی که آنها هستند ما هم هستیم و اگر فکر کنیم با مردم فاصله داریم بدترین اتفاق زندگی خود را رقم زده ایم.
ما از مردم جدا نیستیم و اگر آنها نباشند ما برای چه کسی فوتبال بازی کنیم و همین مردم هستند که ما را مطرح می کنند.
فکرش را می کردی وارد حیطه هنر شوی؟
– چرا که نه. به هرحال هر شخصی دریک زمان مشخص یک تصمیم سرنوشت ساز در زندگی اش می‌گیرد که من هم گرفتم و وارد حیطه هنر شدم.
تا قبل از اینکه وارد حیطه هنر شوی از جمله مخالفان حضور هنری ها در عرصه ورزش بودی.
– نه، کی گفته؟
یادمان می‌آید وقتی بعد از دربی دعوایی، فردوسی پور از داریوش ارجمند دعوت کرد به برنامه نود بیاید ودر مورد این قضیه نصیحت و ارشاد کند ناراحت شدی.
– بله. بحث آن فرق میکند. من گفتم ما در عالم فوتبال هم افراد صاحب اخلاق زیاد داریم، دلیلی ندارد داریوش ارجمند از عالم سینما که البته بزرگ همه ی ما هستند بیایند و بنشینند در مذمت بی اخلاقی در فوتبال صحبت کنند. شما آن گونه فکر نمی‌کنید؟
چرا ما هم همینجوری فکر می‌کنیم اما واقعیت مطلب این است که انتقاد کردی و خودت وارد هنر شدی .
– به هرحال همانطوری که میدانید این قضیه با یک کار نه چندان جدی مثل زیر آسمان شهر آغاز شد و رفته رفته شکل جدی تری بخود گرفت. من هم متوجه شدم می‌توانم دراین عرصه بیش از این ها فعالیت کنم و موفق تر از این ها باشم، پس ادامه دادم.
کسی که جوانی اش را در فوتبال گذاشته، در دوران میانسالی از هنر چه می خواهد؟
– چه چیزی میخواهم جز اینکه امیدوار باشم در بهترین شرایط قرار بگیرم و امیدوارم که عاقبت از کرده خودم پشیمان نشوم.
وقتی از داریوش ارجمند انتقاد کردی فکر می‌کردی به عرصه بازیگری وارد شوی؟
– البته انتقاد من از داریوش ارجمند دلیل داشت. گفتم که من شخصیت و سجایای اخلاقی ایشان را زیر سوال نبردم. فقط گفتم ما در ورزش هم امثال داریوش ارجمند داریم اما اینکه می‌گویید فکر می‌کردی یا نه؟ نه، اصلا فکر نمیکردم روزی خیلی جدی وارد عرصه سینما شوم.
کدام فیلم آغاز کار جدی ات در عالم سینما بود؟
– راستش با فیلم کلاف درسال ۱۳۹۲ وارد این عرصه شدم و حضور یکی دو اپیزودی در سریال هایی مثل چهارخونه و زیر آسمان شهر داشتم.
تا به حال چند فیلم کار کرده ای؟
– غیر از کلاف؛سوختن، هدیه، تا آخر خط و شروع یک پایان را تا به حال کار کرده ام. میشود برای ادامه گفتگو شما یک شرط بگذارم؟
عالم سینما هم مثل عالم ورزشی و به خصوص فوتبال حب و بغض زیاد دارد؟
– هر کجا آدمیزاد هست حب و بغض هم وجوددارد، منتهی باید یاد بگیری حب و بغض خودت را نظارت کنی و حب و بغض دیگران را تحمل کنی!
خیلی فلسفی صحبت میکنی. با انصاریان فوتبالیست فاصله گرفته ای!
– به هرحال عالم فوتبال آن گونه طلب میکرد، عالم هنر این مسئله را طلب میکند. من هم در طول این مدت سعی کرده ام با مطالعه بیشتر خودم را برای حضور در عرصه هنر بیش از پیش آماده کنم.
گیشه مهمتر است یا هنر؟
– این سوال همیشه من رابه یاد انشای علم بهتر است یا ثروت می اندازد و دقیقا عین همان حکایت هستند. اگر قرار باشد فیلم هنری بسازی که برای فیلم بعدی ات پول نداشته باشی همان فیلم نسازی بهتر است یا اگر قرار باشد فقط گیشه را مدنظر قرار دهی و فیلمی بسازی که کوچک ترین هنر و خلاقیتی در آن بکار نرفته باشد چه احساسی پیدا می‌کنید؟ قطعا احساس خوبی نخواهد بود. پس هم گیشه مهم است هم هنر و اگر هردو مکمل یک دیگر باشند مشکل حل خواهد شد.
کار پژمان و بقیه فوتبالست هایی که کم و بیش وارد عرصه هنر شده اند را چطور می بینی؟
– پژمان طبعا بازیگر با استعدادی است که حسابش از سایرین جداست ولی هنر هم درست مثل فوتبال است. همانطوری که شما در فوتبال اگر توپ برداری و بازی کنی کسی جلویت را نمیگیرد، در هنر هم اگر بروی و بخواهی از یک جایی شروع کن یکسی جلویت را نمیگیرد اما این به منزله انتخاب راه درست و رسیدن به سرمنزل مقصود نیست. همانطوری که در فوتبال باید استعداد داشته باشی تا فوتبالیست شوی در هنر هم خمیرمایه اینکار را می‌خواهد و اگر نداشته باشی چیزی نمی‌شوی.
به نظر خودت انصاریان خمیرمایه اینکار را دارد؟
– فکر میکنم داشته باشد. اگر نداشت که وقتم را دراین عرصه اتلاف نمیکردم.
با هنرپیشه های خارجی که مشکلی نداری؟
– نه، برای چی؟!
از کدام هنرپیشه خارجی خوشت می‌آید؟
– تام کروز و استایل بازی اش را دوست دارم.
در ایران چطور؟ مثلاً عزت الله انتظامی چی؟
– استاد عزت الله انتظامی یک استثناست که کسی نمیتواند در توانایی های او کوچک ترین تردیدی به دل راه دهد.
دوست نداری بقیه فوتبالیست ها را هم به این عرصه دعوت کنی؟
– چه بگویم. بگویم بیایید بیایید ببینید سینما چه کیفی میدهد؟ مگر به دعوت این و آن است که طرف بخواهد بازیگر شود یا نشود. باید استعدادش را داشته باشد. اگر داشته باشد با همه ی این مشکلات خود بخود راهش را پیدا میکند. باور کنید من نه در عالم فوتبال پارتی داشتم و نه در عالم سینما ولی در هردو عرصه تلاش کردم و به مراد دلم هم رسیدم. البته در سینما هنوز باقیمانده ولی در فوتبال تقریباً حقم را گرفتم.
چرا سینمای کشور ایران یک فیلم شبیه راکی با مضمون ورزشی ندارد؟
– سینمای کشور ایران گنجایش انجام چنین کاری را دارد، ظرفیتش هم موجود است اما یک راکی هم هست که وارد این حیطه شود و فیلمی مثل راکی یک و دو و… تولید کند؟ اگر می‌بینید فیلم موفق ورزشی نداشته ایم طبعا سناریوی موفق نداشته ایم یا بازیگری که بتواند این نقش را دربیاورد یا اصلا هر نقشی، نه فقط راکی، بازیگر باید بتواند حس ورزش و ورزشکار بودن رابه بیننده تلقین کند. اگر این اتفاق رخ دهد مشکل حل خواهد شد.
سریال هم بازی کرده ای؟
– بله، سریال هم بازی کرده ام که امیدوارم به دل دوستداران برنامه های تلویزیون بنشیند و از دیدن کارم دراین سریال لذت ببرند.
همین سریال کیمیا دیگر؟
– بله، منظورم همین سریال کیمیاست.
در فوتبال به علی بخیه و علی تی آن تی یا… مشهور بودی، دوست داری در سینما به چه لقبی صدایت کنند؟
– حالا چه اصراری دارید که برایم لقب بسازید!
میخواهیم معادل سازی کنیم.
– خب بنویس علی اپیزود.
چرا علی اپیزود؟
– یعنی علی که دریک اپیزود کار را در می آورد. این لقب خوبیه نه؟
حالا رسیدیم به قولی که داده بودید.
– کدام قول؟!
همین که گفتم باید برای نخستین بار برای خوانندگان ما بگویی.
– راستش توی فکر کارگردانی یک فیلم هنری هستم؛ هنری – ورزشی.
یعنی میخواهی راکی دوم شوی؟
– خدا را چه دیدید؛ شاید راکی سینمای کشور ایران هم من شدم. البته رویاهای هالیوودی ندارم اما بدم نمی‌آید دراین عرصه فعالیت کنم و سری توی سرها دربیاورم.
داستانش چیه؟
– نه، این دیگه بماند برای بعد. فقط همین قدر بدانید در فکر ساختن یک فیلم با تم ورزشی هستم و بس.
