بحران ونزوئلا باید حل شود،اگر مهاجرت تاریخی، فقر و جنایت کافی نیست: این 3 دلیل

​کمبود مواد غذایی، دارو و شغل، افزایش جرم و خشونت، سقوط اقتصادی و ابرتورم مهارنشدنی راهی جز فرار به کشورهای همسایه از جمله کلمبیا برای مردم باقی نمی‌گذارد. فقر شدید درحال‌حاضر به بالای مرز ۶۰ درصدی (نسبت به جمعیت کل) رسیده و فقر عمومی نیز بالای ۸۵ درصد برآورد می‌شود. علاوه بر معضل فقر، وضعیت عمومی بهداشت و بیمه نیز از مرزهای بحرانی فراتر رفته‌اند. گزینه‌های سیاسی و اقتصادی زیادی از سوی کشورهای آمریکای لاتین، ایالات‌متحده و سازمان ملل متحد مطرح شده است؛ تشدید تحریم‌های اقتصادی (به‌خصوص بر صادرات نفتی)، تقویت گروه‌های اپوزیسیون و دخالت نظامی از جمله مواردی هستند که در سال‌های اخیر در دست بررسی قرار گرفته‌اند؛ اما هریک با عواقب ناخوشایندی همراه خواهند بود. همان‌طور که اعمال تحریم‌ها به‌عنوان چاشنی ناکارآمدی اقتصادی دولت «نیکولاس مادورو» منجر به افزایش فشار بر معیشت مردم این کشور شده و مهاجرت عظیم از مرزهای ونزوئلا را تشدید کرده است. رشد مهاجرتی که از فقر سرچشمه می‌گیرد، به معنای ورود پناهندگان به سایر کشورهای آمریکای لاتین خواهد بود و مشکلاتی برای همسایگان این کشور به‌وجود خواهد آورد. براساس ۳ دلیل مهم نیز به تغییرات جدی در ونزوئلا امری حیاتی است. اولین دلیل به مسوولیت درقبال دکترین پروژه (R۲P)سازمان ملل متحد که در سال ۲۰۰۵ میلادی پس از کشتار وحشیانه در رواندا تصویب شد بازمی‌گردد. مسوولیتی بین‌المللی که حالا با فقر، جنایت و فقدان بهداشت در ونزوئلا درحال تکرار است. دومین دلیل به شکست دولت‌ها در مبارزه با فقر، فساد و جنایت مربوط می‌شود. آمریکای لاتین تنها ۱۰ درصد از جمعیت کره خاکی را در خود جای داده؛ اما یک‌سوم از کل قتل‌ها در دنیا به نام این منطقه ثبت شده است. سومین دلیل، نیاز مبرم آمریکای لاتین به اصلاحات گسترده در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و... بازمی‌گردد که با توجه به وضعیت یکی از کشورهای مملو از منابع (نفتی) به‌وضوح مشخص است.