10 ویژگی شهردار مطلوب تهران

1) با توجه به بحرانی بودن شرایط تهران و ضرورت نجات فوری آن، نخستین ویژگی مورد انتظار از شهردار آینده تهران، «استراتژیست» بودن اوست. تهران بیش از اینکه به «مدیر اجرایی» نیاز داشته باشد به شهرداری استراتژیست نیاز دارد که بتواند برای عبور از گردنه‏های سخت مالی تهران به ارائه نقشه راه مشخصی بپردازد. شهردار منتخب شورای پنجم باید درک عمیقی از مسائل تهران داشته باشد، راهبردها و سیاست‏های گذار از وضعیت بحرانی تهران را بشناسد و با اتکا به این نقشه راه، در مسیر نجات تهران حرکت کند.

2) معروف است که نهنگ را نمی‏توان در حوض نقره‏ای حیاط پرورش داد. نگاهی دیگر به این مساله نیز صادق است. دیگر نمی‏توان انتظار داشت که مدیریت اقیانوس توفانی مسائل تهران را به فرماندهی ماهی قرمز خوش‌خط و خال سپرد. مدیران کم‌تجربه که تهران را سکوی پرتاب خود بدانند به کار تهران نمی‏آیند. از این روست که شهردار تهران باید از مناصبی بالاتر به ساختمان بهشت پای گذارده باشد و با تقوای مدیریتی که در پیش می‏گیرد سودای کرسی‏های بالاتر مدیریتی از قبیل ریاست جمهوری را در سر نداشته باشد.

3) شهردار آینده تهران باید شخصیتی ملی بوده و توان هماهنگی (Coordination)، همکاری(Cooperation) و تشریک مساعی(Collaboration) گسترده‏ای با سطوح مختلف ملی و فروملی، برای تحول اساسی و برون‌رفت از مسائل توسعه شهری تهران داشته باشد.

4) شهردار آینده تهران باید عمیقا از طیف حامیان اصلاحات نهادی و ساختاری باشد، مفهوم اصلاحات در مدیریت شهری تهران را درک کند، به درک روشنی از ضرورت‏ها و راهکارهای بازسازی ساختاری نظام مدیریت شهری تهران و نیز اصلاحات نهادی و قانونی مورد نیاز این حوزه دست یافته باشد.

5) شهردار تهران باید به خرد جمعی، گردش مدیران و فسادزدایی از بستر فعالیت مدیریت شهری معتقد باشد. چنین شهرداری خود را مستقل از کنش مدنی و نظرات شهروندان نمی‏بیند. در این صورت شهرداری از یکسو به واسطه نظرات مشورتی و تخصصی شورای اسلامی شهر، مراکز علمی و دانشگاهی، سازمان‏های مردم‌نهاد(NGO’s) و اتاق‏های فکر مشورتی مدیریت شهری اداره خواهد شد.

6) شهردار تهران باید معتقد به برنامه‏ریزی باشد و مسیر را برای برنامه‌محور کردن تمامی اجزای مدیریت شهری تهران هموار کند. پایبندی به طرح جامع و تفصیلی تهران، پیگیری اصلاح انحرافات اجرایی این طرح‌ها، مدنظر قرار دادن برنامه‏های بازآفرینی شهری تهران و نهایتا مبنا قرار دادن برنامه‏های پنج ساله و عملیاتی شهر تهران برخی از این موضوعات است. روشن است که سامانه‏های نظارتی و کنترلی این برنامه‏ها باید در مشاوره و هماهنگی با شورای اسلامی شهر تهران شکل گیرد و خاطره خودمحوری «شهرداران مخالف برنامه‏ریزی» برای همیشه از تهران زدوده شود.

7) شهردار تهران باید به ساختمان شیشه‏ای مدیریت شهری معتقد باشد و دفتر کار او اتاق شیشه‏ای باشد که در تعامل گسترده با جامعه مدنی شکل می‏گیرد.از این روست که درهای ساختمان بهشت باید به روی یکایک شهروندان گشود باشد. بدین سان شهردار تهران با درک عمیق در حوزه اقتصاد سیاسی فضا، تنها خود را وابسته به یکایک شهروندان می‏بیند و در گذار از مفهوم شهرداری رانتی، از وابستگی نهاد تابعه خود به صاحبان سرمایه می‏کاهد.

8) شهردار تهران باید حوزه سیاست شهری(Urban Politics) را به خوبی برای ارتقا از مدیر شهر به جایگاه رهبری شهری داشته باشد. مدیری که نه فقط کلیددار شهر تهران بلکه نماینده منافع عامه در عرصه‏های تصمیم‌سازی و مدیریتی است.

9) شهردار آینده تهران باید درک کاملی از ضرورت توسعه دیپلماسی شهری تهران و ارتقای جایگاه فراملی شهر تهران در شبکه بین‏المللی شهرها داشته باشد. از این طریق است که شهردار آینده تهران یک دیپلمات شهری موفق و سفیر شهروندان تهران خواهد بود و می‏تواند به محرومیت‏ها و تحریم‏های خودخواسته مدیریت شهری تهران که ناشی از ضعف دانش و ناتوانی در حضور و نقش‌آفرینی در سطح جهانی است پایان دهد.

10) سرانجام شهردار تهران نباید خود را در قامت مدیری عمرانی تصور کند. شهردار آینده تهران باید تصویر جدیدی از تهران ارائه دهد که در عوض یک کارگاه بزرگ ساختمانی، پهنه شهری فعال و سرزنده‏ای برخوردار از شهروندانی سالم و اجتماعات محلی پرشور، شکوفا و پر رونق است. شهردار آینده تهران بدین سان، مسوول مدیریت حوزه‏های اجتماعی، زیست‌محیطی و اقتصاد شهری نیز خواهد بود و این موضوعات را به‏عنوان ماموریت‏های اصلی خود منظور خواهد کرد.