مسعود پزشکیان منجی می‌شود؟/ توصیه مهم به رییس‌جمهور منتخب: نظام سلامت را از دست سیاست نجات بده؛ دانشگاه‌های علوم پزشکی را از امنیتی بودن!
به گزارش اقتصادنیوز روزنامه اعتماد نوشت: در سال‌های اخیر نیز خودکشی منجر به فوت تعداد زیادی از همکاران جوان جامعه پزشکی، نظام سلامت را شوکه کرده و شاخص دیگری برای انبوه مشکلات انباشت شده در این حوزه است.
حال که در ایامی هستیم که دفتر رییس‌جمهور منتخب در حال بررسی برنامه‌های مختلف جهت ساماندهی به وضع آشفته نظام سلامت است لازم دیدم موضوعی که به نظر مغفول واقع شده است را یادآوری کنم؛ سیاست‌زدایی از حوزه سلامت.
رودلف ویرشو پزشک آلمانی و یکی از پیشگامان حوزه پزشکی اجتماعی بیش از یکصد سال پیش گفت: همه بیماری‌ها دو علت دارند: پزشکی و سیاسی.
سال گذشته مقاله‌ای در مجله BMC Medicine که از مجلات معتبر پزشکی دنیاست چاپ شد که در آن برنامه واکسیناسیون کرونای چند کشور منطقه مقایسه شده بود.
پژوهشگران با استفاده از روش‌های موثق علمی نشان دادند که اگر ایران الگوی واکسیناسیون بحرین را پیش می‌گرفت از مرگ حدود 75,000 نفر و اگر الگوی ترکیه را اتخاذ می‌کرد از مرگ 50,000 نفر اجتناب می‌شد.
نیازی به توضیح نیست زیرا همگی شاهد بودیم که چگونه سیاسی شدن موضوع تهیه واکسن بر مرگ و بیماری هموطنان اولویت پیدا کرد و بعضی پوپولیست‌ها که دچار توهم دانایی بودند، در حالی که وعده‌های بزرگی جهت تثبیت جایگاه سیاسی‌شان می‌دادند چه عملکرد فاجعه‌آمیزی داشتند.
به عنوان مثال، سه سال پیش بود که وزیر بهداشت، رییس سازمان نظام پزشکی، رییس کمیسیون بهداشت مجلس و رییس فرهنگستان علوم پزشکی به عنوان چهار رکن اصلی نظام سلامت در نامه مشترکی از رییس‌جمهور وقت درخواست کردند که طرح افزایش ظرفیت پذیرش دانشجوی پزشکی در کنکور سراسری از دستورکار شورای عالی انقلاب فرهنگی خارج شود؛خواسته‌ای که به آن اعتنایی نشد و در نهایت طرح مزبور مصوب گردید و هم اکنون شاهد عوارض ناگوار آن هستیم.
همچنین، وزارت بهداشت و دانشگاه‌های علوم پزشکی در این چند ساله و به ویژه پس از جنبش مهسا با روند فزاینده امنیتی شدن و ترویج یک ایدئولوژی تنگ‌نظرانه خاص مواجه بوده که به برخی از پیامدهای آن بر اساتید، پزشکان و دانشجویان غیر همسو به صورت زیر می‌توان اشاره کرد:
اعمال محدودیت به اشکال مختلف (بازنشستگی زودرس، عدم تمدید قرارداد، جلوگیری از تبدیل و ارتقای وضعیت استخدامی، جابه‌جایی به مناطق دور دست)، غیر دموکراتیک شدن مناصب علمی (انتصابی شدن مدیران گروه، حذف اساتید پیشکسوت از بوردهای تخصصی و سلب اختیار گروه‌ها برای انتخاب اعضای هیات علمی جدید)، نیاز به احراز صلاحیت‌های سخت امنیتی جهت تصدی مسوولیت در تشکل‌های علمی و صنفی و همچنین سیاست مشت آهنین در قبال دانشجویان (ضرب و شتم، تعلیق و تبعید آنها و تغییر آیین‌نامه انضباطی دانشجویان به آیین‌نامه تهدید و تعزیر).
کافی است تا پس از مدتی به یکی از دانشگاه‌های علوم پزشکی سر بزنید و خود شاهد باشید که چگونه ساختمان‌های حراست در جلوی ورودی دانشگاه‌ها گسترش یافته، کارکنان آن دوچندان شده، از ورود افراد غیر آن دانشگاه جلوگیری می‌کنند و پیوسته در حال درگیری با دختران دانشجو بر سر مساله حجاب هستند.
افزون بر اینها مگر می‌شود بدون مشارکت آحاد جامعه پزشکی این سرزمین سوخته را احیا کرد. به یاد داشته باشیم که نیمی از واجدان شرایط در انتخابات شرکت نکردند، از آن نیم دیگر هم برخی اگر به دنبال تشکیل دولت سایه نباشند ممکن است تمایلی به همکاری نداشته باشند و از سوی دیگر برخی از اطرافیان رییس‌جمهور، محتملا به طمع پست و مقام آمده‌اند. لذا پزشکیان و وزیر بهداشت آینده با مشکل مقبولیت نیز مواجه‌اند.
جان کلام آنکه، سلامت را نباید سیاسی کرد. علم تنها راه نجات ما در حوزه سلامت است.خطر پوپولیسم در این حوزه جدی است و فرصتی برای تکرار تجربه‌های تلخ و سیاه گذشته نیست. همچنین ضروری است تا با موضوع انسداد سیاسی در حوزه پزشکی مقابله نموده و در سیاست‌گذاری‌ها و در زمان اختلاف آرا فقط به مجامع علمی ذی‌ربط توجه نمود.
پزشکیان در حوزه سلامت با بحران‌های متعدد روبروست. پیشنهاد می‌کنم در اولین گام‌ها، روند جاری امنیتی را ملغی و جلوی ترویج ایدئولوژی خاص گرفته شود. در این چارچوب، تشکیل کمیته‌ای ویژه جهت رسیدگی مجدد به پرونده‌ها و اعاده حقوق اساتید، پزشکان و دانشجویان بی‌گناه می‌تواند بحران مقبولیت کابینه جدید را ترمیم کند.
