تفاوت رویکرد صداوسیما نسبت به دولت‌های پس از انقلاب
به گزارش اقتصادنیوز؛ روزنامه شرق نوشت: «رئیس‌جمهوری در دیدار با وزیر و مدیران وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، فرصت را مناسب دید تا انحصار در صداوسیما را مورد طعنه قرار دهد و بگوید: «امروزه شاهد آن هستیم که استفاده از موبایل در ایران نسبت به خیلی از کشورهای دیگر بیشتر است و یک دلیل مهم آن این است که در کشور رسانه آزاد نداریم، فقط یک صداوسیمای دولتی داریم و مردم برای دسترسی آزادانه‌تر به اطلاعات به استفاده از موبایل و دسترسی به فضای مجازی از طریق آن، هجوم آورده‌اند و لذا شاهد بروز تورم در استفاده از موبایل و فضای مجازی هستیم. اگر گروه‌ها و دسته‌های مختلف در کشور رادیو و تلویزیون داشتند، بخشی از حرف و سخن خود را از آن طریق بیان می‌کردند و آن وقت به طور طبیعی این تورم در زمینه استفاده از موبایل و فضای مجازی به وجود نمی‌آمد.»
این سخنان حسن روحانی در انتقاد از یک‌سویه‌نگری صداوسیما، بارها در دوران ریاست‌جمهوری او تکرار شده و دولتی‌ها همیشه از این رسانه که لقب ملی را یدک می‌کشد گلایه داشته‌اند اما رویکرد رادیو و تلویزیون با رؤسای دولت‌های بعد انقلاب چگونه بود؟ از پیروزی انقلاب در بهمن سال ۵۷ تا اواسط سال ۶۰ که میرحسین موسوی دولت را در دست گرفت، در حدود سه سال، سه دولت در ایران آمدند و رفتند. صداوسیما نیز تا سال ۶۳ که محمد هاشمی، برادر مرحوم آیت‌الله هاشمی‌رفسنجانی، به ریاست صداوسیما منصوب شد، با فرازوفرودهایی همراه بود و به جز مقطعی که صادق قطب‌زاده، مدیرعامل این رسانه بود با شورای سرپرستی اداره می‌شد. در آن زمان تنها دو شبکه تلویزیونی فعال بود و با توجه به ساعات کمی که این شبکه‌ها برنامه داشتند. امام خمینی (ره) صداوسیما را دانشگاه خوانده بود و همچنین در درگیری ایران در جنگ با عراق خیلی این فرصت وجود نداشت تا صداوسیما رویکردی منفی نسبت به دولت‌ها داشته باشد.
دولت سازندگی
سال ۶۸، دولت مرحوم هاشمی رفسنجانی بر سر کار آمد و برادرش همچنان ریاست سازمان صداوسیما را بر عهده داشت. دولت او نیز بیشتر به مسائل اقتصادی می‌پرداخت و انتقادات بیشتر در رسانه‌های مکتوب مثل روزنامه سلام و رسالت صورت می‌گرفت. در سال ۷۳، پس از محمد هاشمی، علی لاریجانی که در دولت هاشمی وزیر ارشاد بود، به ریاست صداوسیما منصوب شد و همچنان به جز در برخی مسائل اقتصادی، انتقاد تندی به مرحوم هاشمی نشد. مهدی کلهر که زمانی عضو شورای سیاست‌گذاری صداوسیما بود، درباره رفتار صداوسیما با دولت هاشمی گفته بود: «در آن زمان در حد خبر به اقدام‌های دولت پرداخته می‌شد.» هر چند رابطه مرحوم هاشمی رفسنجانی در دوران ریاست‌جمهوری با این رسانه خوب بود اما در سال‌های اخیر و قبل از فوت ایشان بارها از سوی صداوسیما مورد حمله قرار گرفت.
دولت اصلاحات
محمد خاتمی در حالی دولت را در سال ۷۶ تحویل گرفت که مشخص بود صداوسیما انتظار رئیس‌جمهور دیگری را می‌کشید. در زمان ریاست علی لاریجانی کم‌کم تعداد شبکه‌ها و ساعات پخش برنامه‌ها افزایش یافت. فضای جامعه هم سیاسی شده بود، همین باعث شد تا صداوسیما در اخبار و برنامه‌های خود رویکرد انتقادی به دولت اصلاحات بگیرد. برنامه «چراغ» که از شبکه اول پخش می‌شد و قتل‌های زنجیره‌ای را به اصلاح‌طلبان نسبت داد، از برنامه‌هایی بود که دولت را نشانه گرفته بود. رویکرد این رسانه به اتفاقات کوی دانشگاه و کنفرانس برلین از مواردی بود که نشان می‌داد صداوسیمای لاریجانی با دولت و اصلاح‌طلبان میانه خوبی ندارد. صداوسیما حتی از کنار تحصن نمایندگان مجلس ششم هم گذشت. علی لاریجانی سال ۸۳ از صداوسیما رفت و جای خود را به عزت‌الله ضرغامی داد؛ در زمانی که محمود احمدی‌نژاد، شهردار تهران شده بود و صداوسیما برای او کم نمی‌گذاشت. همان زمان نقل شده بود که اخبار تلویزیون افتتاح پل هوایی میدان هفتم‌تیر توسط احمدی‌نژاد را بالاتر از اخبار دولت پخش کرد.
دولت احمدی‌نژاد
وقتی احمدی‌نژاد دولت را تحویل گرفت، صداوسیما برای او کم نگذاشت. با این حال اطرافیان او توقع بیشتری داشتند و مدعی بودند: «صداوسیما در دوره آقای احمدی‌نژاد از مجموعه سوژه‌های خبرساز در بخش عمرانی، اقتصادی و سیاسی دولت عقب می‌افتاد.» رابطه چنان خوب بود که رئیس دولت یک روز را در سازمان صداوسیما گذراند. سفرهای استانی احمدی‌نژاد نیز با آب‌وتاب پوشش داده می‌شد. در مناظره‌های سال ۸۸ نیز به او ۲۰ دقیقه وقت اضافه داده شد که صدای رقبای انتخاباتی احمدی‌نژاد را درآورد. وقتی فاصله سیاسی رئیس دولت دهم با اصولگرایان بیشتر شد، صداوسیما نیز از دولت فاصله گرفت و نگاه این رسانه به دولت احمدی‌نژاد به سمت انتقاد رفت. تمام دوران ریاست ضرغامی با دولت احمدی‌نژاد هم‌زمان بود.
دولت اعتدال
حسن روحانی اما از همان ابتدا با نگاه انتقادی به صداوسیما وارد کارزار انتخابات ریاست‌جمهوری شد. او بارها گفت که نباید صداوسیما تک‌صدایی باشد و در جایی به طعنه رسانه ملی را رسانه میلی خوانده بود. روحانی یک بار در نشست خبری به سانسور سخنانش در صداوسیما انتقاد کرد و به کنایه گفت: «صداوسیما وقتی می‌خواهد خلاصه کند زیادی خلاصه می‌کند، آن وقت جمله ناقص درمی‌آید. صداوسیما می‌خواهد خلاصه کند تا وقت بینندگان تلف نشود. (باخنده!)» در همان اوایل شروع به کار دولت روحانی نیز یک بار بر سر انتخاب مجری برای گفت‌وگوی زنده روحانی با صداوسیما به مشکل برخوردند که این برنامه با تأخیر پخش شد.
سال پیش و در کارزار انتخابات هم روحانی صداوسیما را مورد انتقاد قرار داد و گفت: «ما می‌خواهیم جوانان ما با صدای بلند سخن بگویند، دورانی که فقط یک صداوسیما بخواهد بر افکار مردم حاکم باشد تمام شده است. ما با زیرساخت‌های شبکه ارتباطی کاری خواهیم کرد که یک‌یک جوانان بتوانند با موبایل خود یک صداوسیما باشند.»
معاون اول و وزرای دولت نیز بارها و حتی در برنامه‌های زنده تلویزیونی به این رسانه انتقاد کرده‌اند. روحانی تنها رئیس دولتی است که در دوران ریاست‌جمهوری‌اش با سه رئیس سازمان صداوسیما مواجه شده و هیچ‌کدام روی خوشی به دولت نداشته‌اند.»
