حمله تند روزنامه حامی رئیسی به وزیر آموزش و پرورش!
به گزارش اقتصادنیوز در این مطلب آمده است: آموزش و پرورش تا قبل از به صدا در آمدن زنگ مدارس این فرصت را داشت که مشکلات را سروسامان دهد، حال، اما وقتی حدود دو هفته از شروع مدارس گذشته است، زمان پرداختن به کاستی‌ها نیست.اینکه گفته می‌شود در دو شیفت کاری به اعتراضات رتبه‌بندی معلمان رسیدگی می‌شود یا اینکه وعده جبران کمبود معلم را تا قبل از آبان ماه می‌دهند و تمام حرف‌هایی که وزارت آموزش و پرورش را به تکاپو برای جبران کاستی‌ها و کمبود‌ها انداخته‌است، همه این‌ها پس از آغاز سال تحصیلی انجام می‌شود، که البته کاش مقطعی و به خاطر ترس از استیضاح نباشد، چراکه چند روزی است زمزمه استیضاح وزیر آموزش و پرورش به گوش می‌رسد. وگرنه تا پیش از آن، خبری از رسیدگی به اعتراضات رتبه‌بندی نبود و معلمان با بلاتکلیفی سر کلاس درس حاضر می‌شدند.
هر چه این معلمان فریاد زدند که وضعیت رسیدگی به اعتراضاتشان همچنان نامعلوم است و هنگام مراجعه به سایت با جمله «در حال رسیدگی به پرونده» مواجه می‌شوند، هیچ گوشی شنوای آن نبود. از طرفی وضعیت کلاس‌های بدون معلم که جنجال‌های زیادی را به پا و بخشی از مدارس را با مشکل مواجه کرده، وزیر آموزش و پرورش را به فکر نوشدارو پس از مرگ سهراب انداخته‌است.
انتظار می‌رفت وزیر با آینده‌نگری پیش از آغاز مهر به فکر جبران کمبود معلم می‌افتاد، نه اینکه در ماه مهر که دانش‌آموزان سر کلاس درس حاضر شده‌اند، به فکر این باشد که حالا چگونه کمبود معلم را جبران کند.
این درست که کمبود معلم به عوامل متعددی مربوط می‌شود و تقصیر آن تنها بر گردن آموزش و پرورش نیست، اما وزیر بهتر از هر کسی از آمار کمبود معلم در کشور باخبر بود و باید پیش از این درصدد حل این مشکل برمی‌آمد.
سطح دغدغه‌مندی وزیر باید افزایش کیفیت و برقراری عدالت آموزشی باشد، نه بیم از دست دادن جایگاه. تنها در این صورت است که می‌تواند سر بزنگاه با تدبیری اصولی چاره‌ای برای حل مشکلات بیندیشد، در غیر این صورت عملکرد مؤثری نخواهد داشت. اینکه جهت گرفتن رأی اعتماد از نمایندگان مردم در خانه ملت، شعار‌های دهان‌پرکن بدهد، اما پس از عبور از این مرحله، قدم‌های کوچک بردارد، باید هم با حجم گسترده‌ای از انتقادات مواجه شود.
وزیر آموزش و پرورش بدون شک یکی از کلیدی‌ترین وزرای هر دولتی است، چراکه مسئولیت قشری از جامعه را بر دوش دارد که مهم‌ترین است؛ قشر کودک، قشر نوجوان و قشر جوان، یعنی همان قشر آینده‌ساز. به معنای واضح‌تر آینده کشور در دستان وزیر آموزش و پرورش است و همین کافی است که رفتار و گفتار او همیشه زیر ذره‌بین و همچنین انتظارات از او خیلی بالا باشد. به همین دلیل قانع‌کننده نیست که چنین وزیری خواسته یا ناخواسته دچار اشتباهاتی شود که مدارس، معلمان و دانش‌آموزان را تحت‌الشعاع قرار دهد.
