مراقب باشید پرونده فساد دیگری مانند پرونده عیسی شریفی شکل نگیرد
به گزارش اقتصادنیوز ،شورای پنجم پر حادثه به اتمام رسید و شورای شهر ششم نیز اولین جلسه خود را برگزار کرد؛ جلسه‌ای که مهدی چمران دوباره بر صندلی ریاست آن نشست اما نه با اقتدار گذشته. هفته گذشته روزهای پرحاشیه‌ای برای شورای ششمی‌ها بود. قبل از آغاز نخستین جلسه رسمی شهردار آینده تهران انتخاب شد. علی زاکانی با 12 رای منتخب شورای ششمی‌ها شد و رقیب او مازیار حسینی گزینه مورد حمایت محمدباقر قالیباف بود که در مرحله نخست رای‌گیری با 8 رای از زاکانی با 9 رای عقب افتاده بود که سه رای محسن پیرهادی به کمک زاکانی آمد و او را شهردار آینده تهران کرد. رای نرجس سلیمانی هم حاشیه‌ساز بود، در اخبار غیررسمی اعلام شده بود که سلیمانی به مازیار حسینی رای داده، اما او عصر روز گذشته در بیانیه‌ای اعلام کرد بدون هیچ فشاری به زاکانی رای داده است. اینکه زاکانی شهردار تهران است یا مازیار حسینی، قرار نبود تا روز یکشنبه اعلام رسمی شود. این خواست مهدی چمران از اعضای شورای ششم بود و آنها هم‌‌‌پیمان شده بودند که خبری از جلسه روز چهارشنبه آنها درز نکند، اما خبرها منتشر شد. خبرهایی که مهدی چمران، رییس 80 ساله شورای شهر ششم را بی‌خواب کرد و به گفته خودش یکی از سخت‌ترین شب‌ها حتی از شب‌های زمان جنگ را پشت سر گذاشت.
چمران در زمان برگزاری انتخاب هیات‌رییسه شورای شهر، زمانی که آرای اعضا را برای انتخاب رییس شورا شمارش می‌کردند درحالی که بلندگویش باز بود و به صورت زنده از آپارات پخش می‌شد، به نرجس سلیمانی که خواستار شفاف شدن آرای انتخاب شهردار بود، می‌گوید: عده‌ای فشار می‌آورند، البته در قانون نوشته شده رای را مخفی بگیرید که این هم دلایلی دارد. یک عده را می‌ترسانند، اصلا تهدیدشان کرده‌اند، همین حالا که رای مخفی هم داده‌اند به آنها گفته‌اند که اگر رای ندهید چنین می‌کنیم و به من گفتند و من چند وقت پیش تذکر داده‌ام که این کارها را نکنید.
این سخنان چمران که ناآگاهانه از پخش آن گفته شد حاشیه‌های زیادی را به دنبال داشت. از اینکه چه جریانی برای انتخاب شهردار به اعضای شورا فشار می‌آورد و این فشارها از سوی کدام کاندیدا است؟
در خبرها این برداشت شد که فشارها ازسوی گزینه برنده است، اما چمران تاکید کرد منظور او گزینه خاصی نبوده و تنها از اعلام اشتباه آرای اعضا گلایه‌مند بوده است. نکته قابل توجه دیگر آنکه در جریان رای‌گیری ترکیب هیات‌رییسه مهدی اقراریان، سخنگوی منتخب شورای ششم درخصوص رای‌گیری رسمی برای انتخاب سخنگو و خزانه‌دار نیز به چمران اصرار داشت. او در جریان برگزاری جلسه نزد چمران آمد و اعلام کرد که رای‌گیری درخصوص خزانه‌دار و سخنگو نیز انجام شود که چمران اعلام کرد چنین آمادگی‌ای وجود ندارد و او نام خود به عنوان سخنگو و آخوندی به عنوان خزانه‌دار را مطرح کرد که چمران به وی گفت در صندلی خود بنشیند و نمی‌تواند برای او تعیین تکلیف کند.
این حاشیه‌ها نشان می‌دهد چمران مانند شورای دوم، سوم و سه‌ساله شورای چهارم نمی‌تواند صحن شورا را قاطعانه اداره کند و مانند گذشته اختلافات را پشت درهای بسته نگه دارد. سبک اداره‌ِ چمران، پرهیز از افشای حاشیه‌ها است؛ اما به نظر می‌رسد هنوز شورای ششم آغاز نشده این اختلافات نمایان شده است.
حبیب کاشانی در تمام سال‌هایی که چمران رییس شورای شهر بود به عنوان خزانه‌دار فعالیت می‌کرد. حالا باید دید چمران خود خزانه‌دار را انتخاب می‌کند یا این سمت به رای گذاشته خواهد شد.
در جلسه تحلیف شورای ششمی‌ها که محسن هاشمی آخرین سخنان خود را در صحن شورا قرائت کرد، او بر دو نکته توجه به حمل‌و‌نقل عمومی به‌ویژه اتوبوس برقی تاکید کرد. او پیش از این بر افزایش آسیب‌های اجتماعی در شهر تهران نیز اشاره کرده و گفته بود تجهیز حمل‌و‌نقل عمومی و آسیب‌های اجتماعی دو نکته‌ای است که باید پیگیری شود. او در این مراسم تخریب به دوره‌های گذشته را باعث تضعیف سرمایه‌های اجتماعی نظام و حاکمیت دانسته؛ موضوعی که سیدرضا تقوی نماینده مردم تهران هم در این مراسم به آن اشاره می‌کنند و می‌گوید: مدیر جدید نباید فعالیت مدیران گذشته را زیر سوال ببرد و برای تطهیر خود افراد و کارهای گذشته را زیر سوال برده زیرا اخلاق بد و نامناسبی است. ممکن است برخی از تصمیمات مدیران گذشته ناراضی باشند و این آدم‌های ناراضی با آمدن مدیر جدید خود را به او نزدیک می‌کنند و مدام بر طبل بدبینی گذشته می‌کوبند و مدیر جدید باید مراقب این خناس‌ها باشد. انوشیروان محسنی‌بندپی، استاندار تهران نیز هم بر ناشناخته بودن 75 درصد جرم و سرقت‌ها در تهران اشاره و تاکید می‌کند که اعضای شورا ازسوی مجلس پیگیر مصوبه‌ای باشند تا شهردار و استاندار تهران عضوی از هیات دولت شوند؛ زیرا حل مشکلات تهران نیازمند حضور شهردار و استاندار در هیات دولت است و این اقدام نباید سلیقه‌ای باشد. موضوع امنیت و کمبود کلانتری‌ها نیز ازسوی فرمانداری برای پیگیری بیشتر به اعضای شورای ششم پیشنهاد شد. اما اعضای شورای ششم چه اولویت‌هایی را باید در دستور کار خود قرار داده و با چه موانعی برای حل چالش‌ها روبرو هستند؟
با محمدجواد حق‌شناس، رییس کمیسیون فرهنگی - اجتماعی شورای شهر پنجم که بارها در صحن شورا درخصوص مشکلات شهر تهران و ناکافی بودن اختیارات شوراها برای حل این مشکلات تذکر داده بود، در این خصوص گفت‌وگویی کرده‌ایم که می‌خوانید.
از نگاه شما بزرگ‌ترین موانع شورای جدید برای حل مشکلات تهران چیست و فکر می‌کنید چه اولویتی را باید در دستور کار قرار دهند؟
- با توجه به همراهی دولت و مجلس با شورای جدید در اولین و جدی‌ترین اقدام باید از طریق مجلس قانون شوراها مورد بازنگری قرار گیرد و بتوانیم مدیریت یکپارچه شهری را به نتیجه برسانیم. اینکه وظایف مدیریت شهری که در اختیار سایر نهادها و سازمان‌های دولتی است را برای اداره بهتر شهر در اختیار بگیریم. سالیان سال است که این نهادها با دخالت‌های خود در اداره شهر چالش‌های اساسی ایجاد کرده‌اند؛ درحالی که باید تصدیگری دولت کاهش پیدا کند و به سمت سیاست‌گذاری‌های کلان برود و مباحثی مانند آب، برق، گاز و امورات روزانه شهروندان به حوزه مدیریت شهری واگذار شود. ما نمی‌توانیم اختیارات حیاتی شهر را در دست نداشته باشیم و از مدیریت شهری جدا باشد، اما از مدیران شهری انتظار داشته باشیم که شهر را به خوبی اداره کنند. گرفتن این اختیارات که با مقاومت طولانی‌مدت دولت روبرو شده می‌تواند یک اولویت مهم برای مدیران تازه‌ِ شهر باشد. همچنین ارتقای جایگاه شوراها به پارلمان محلی تا شوراها قدرت گرفته و ارتقا پیدا کنند. شهر بزرگ تهران را با جمعیت نزدیک به 10 میلیون نمی‌توان با 21 عضو شورا اداره و نظارت را به‌طور کافی انجام داد. ما حتی با این تعداد امکان نظارت کامل بر امورات شهرداری را هم نداریم چه برسد به سایر سازمان‌ها و نهادهای خدمات‌دهنده. مدیریت شهری فعلی را می‌توان به شترمرغ تشبیه کرد، سازمان بزرگی که بدنه‌ای به بزرگی شتر و سری به کوچکی مرغ دارد. برای اداره صحیح، هوشمند و روزآمد شورایی که وظایف گسترده‌ای ازجمله سیاست‌گذاری، بررسی بودجه، وضع مقررات، ارتباط با مردم و... را برعهده دارد دست‌کم به 100 عضو نیاز دارد. در حال حاضر که رابطه خوبی میان شورا و مجلس برقرار است، مجلس اشتباه گذشته که کاهش اعضای شورا از 31 نفر به 21 نفر بود را جبران کند و تعداد اعضا را به 100 نفر افزایش دهد. همچنین در حوزه شهرسازی، سیاست‌های ضدشهرفروشی را دنبال کند. مبارزه با فساد سیستماتیک، دیگر اولویت مدیریت شهری است که در دوره پنجم به‌طور جدی دنبال می‌شد و این دوره نیز باید این راه را ادامه دهند تا در شورای ششم اشتباهات دوران سوم و چهارم تکرار نشود و مراقب باشند پرونده فساد دیگری مانند پرونده عیسی شریفی شکل نگیرد. همچنین افزایش سهم درآمدهای پایدار شهری از دیگر اولویت‌های مدیریت شهری جدید باید باشد؛ موضوعی که در شورای پنجم نیز به‌طور جدی آن را دنبال می‌کردیم. اداره سلامت شهر بدون باندبازی و برای بهتر کردن حال مردم مبنای کار اعضای شورای شهر در هر دوره‌ای باید قرار گیرد. ما هر اقدامی که انجام می‌دهیم برای آرامش و رفاه شهروندان است.
یکی از چالش‌های تهران افزایش آسیب‌های اجتماعی عنوان شده؛ موضوعی که ازسوی محسن هاشمی مطرح و اعلام شد تلاش‌هایی برای بهبود وضعیت آسیب‌های اجتماعی انجام شده و کار بر زمین مانده‌ای نیست اما همچنان باید پیگیری شود.
ما در رابطه با مشکلات آسیب‌های اجتماعی با چالش‌های ساختاری روبرو هستیم. چندین سازمان در حوزه آسیب‌های اجتماعی فعالیت می‌کنند که گاهی فعالیت‌های‌شان موازی و گاهی نیز متضاد است و دچار عدم انسجام و هماهنگی هستیم. سازمان بهزیستی، کمیته امداد، نیروی انتظامی و فرمانداری. هر کس در این حوزه ساز خودش را می‌زند. شهرداری در این رابطه کمترین مسوولیت را دارد. به نظر می‌رسد برای حل یا کاهش آسیب‌های اجتماعی نیاز به تمرکز تصمیم‌گیری و فعالیت‌های اجرایی وجود دارد. همان‌طورکه گفتم باید امورات شهر به دست مدیریت شهری بیفتد؛ درحالی‌که در حال حاضر کمترین سهم را در این حوزه دارد.
در سخنان‌تان به بهتر شدن حال شهروندان در تصمیم‌گیری‌های شهری اشاره کرده‌اید. دیدگاهی کاملا متفاوت از شورای پنجم بر مدیریت شهری حاکم شده. در کوچک‌ترین مساله که مورد اختلاف است، شورای پنجم از شهر بیدار و زیست شبانه می‌گفتند و شورای ششم از زیست شبانه مومنانه. به نظر می‌آید این نوع تصمیم‌گیری‌ها می‌تواند حال تمام مردم تهران را خوب کند.
تفاوت نگرش‌ها نباید باعث شود بخشی از مردم شهر و نیازهای‌شان نادیده گرفته شود؛ همان‌طورکه در دوره ما چنین نبود. شهر تهران برای همه شهروندان تهرانی است و اعضای شورا موظف هستند تصمیماتی که می‌گیرند برای تمام مردم شهر باشد. نباید این دیدگاه که مردم را با زور هم شده به بهشت ببریم، تقویت شود. اگر چنین اتفاقی بیفتد، شاهد تعارض جدی و شکاف عمیق میان کسانی که در جایگاه نمایندگی مردم نشستند و ساکنان این شهر خواهیم بود. ما نباید وارد حریم خصوصی مردم شویم. یاد بگیریم روابط خانوادگی و درون خانه‌های مردم در حوزه تصمیم‌گیری ما نیست. اگر خانواده‌ای به هر دلیلی حیوان خانگی دارد، نباید با آن مقابله کنیم و نگذاریم در فضاهای شهری تردد کند. نباید حیوان خانگی مردم را از داخل ماشین بیرون بکشیم و از صاحبش جدا کنیم. اینها حوزه اختیارات شهروندان است و به سلیقه و سبک زندگی آنها برمی‌گردد. نباید با تصمیمات‌مان موجب تعارض و تقابل مردم با حاکمیت شویم و یاد بگیریم به سبک زندگی مردم احترام بگذاریم و بدانیم که ممکن است این سبک زندگی باهم متفاوت باشد.
شهر تهران شهر تمایزهاست. یک ایران کوچک است که فرهنگ‌های مختلف را در خود جای داده و این فرهنگ‌ها را باید محترم شمرد و با توجه به همه دیدگاه‌ها برای آن تصمیم گرفت که امیدواریم این دقت، هوشندی و وسعت نظر در مدیریت شهری حاکم باشد.
امنیت در تهران یکی از مواردی بود که مدیران دولتی شهر بر آن تاکید داشتند و معتقد بودند نیاز به افزایش کلانتری‌ها در شهر است. در دوره مدیریت پنجم برای امنیت در شهر چه فعالیت‌هایی انجام شد؟
- تا آنجا که در حوزه وظایف مدیریت شهری بود، تلاش‌هایی برای افزایش امنیت در شهر انجام شد ازجمله معابر پرخطر برای زنان، کودکان و افراد دارای محدودیت‌های خاص شناسایی شد و از طریق توجه به نور و اصلاح موانعی که در فضاهای شهری و فضاهای سواره‌رو وجود داشت، ایمنی این افراد را افزایش دادیم. در مکان‌هایی که امکان استقرار کلانتری‌ها وجود داشت، همکاری لازم را با نیروی انتظامی انجام دادیم هرچند که نیاز به توجه بیشتر در این حوزه داریم.
اولویت مدیریت شهری فعلی با توجه به رابطه خوب با دولت چه موضوعی را به جز نقد کردن طلب‌های مدیریت شهری و توجه به ناوگان حمل‌و‌نقل عمومی و غیره می‌تواند در دستورکار قرار دهد.
موضوعی را از ابتدای شورای پنجم دنبال می‌کردم و آن «هزینه پایتخت در بودجه ملی» است؛ هزینه‌ای که شهر تهران به دلیل پایتخت بودن می‌پردازد، آسیب‌ها و عوارضی که اگر تهران پایتخت نبود به آن دچار نمی‌شد. در این دوره باید تلاش شود هزینه پایتخت بودن از دولت گرفته و رسما این ردیف در بودجه سالانه منظور شود و حق مردم این شهر در این رابطه نادیده گرفته نشود. همچنین یکی از مهم‌ترین اولویت‌های مدیریت شهری توجه به حقوق مردم در برابر نهادهای قدرت و حاکمیتی است که به‌طور علنی خطا می‌کند و حقوق مردم شهر را نادیده می‌گیرد مانند تصرف خیابان مردم در زمان شهرداری محمدباقر قالیباف با علی لاریجانی که خیابان را به روی مردم بستند و هنوز هم حقوق مردم پرداخت نشده است. پارلمان ملی که باید پیگیر حقوق ملت باشد، حق مردم را در این حوزه پایمال کرد یا ساختمان جدید پلاسکو که توسط بنیاد مستضعفان ساخته شد و به‌طور کلی اعتقادی به دریافت پروانه نداشت و در روزهای پایانی پروانه ساخت گرفت. یا نهاد ریاست‌جمهوری که خلاف طرح تفصیلی در حال ساخت‌و‌ساز بود و وقتی مدیریت شهری در مقابل آن ایستاد، از حضور شهردار تهران در هیات دولت ممانعت کردند. شورا و مدیریت شهری باید در برابر این قدرت‌ها محکم بایستد. نهادهای نظامی نیز ساخت‌و‌سازهای زیادی بدون مجوز مدیریت شهری دارند که باید مقابل این صاحبان قدرت که حق مردم را پایمال می‌کنند، بایستیم.
شورای شهر پنجم، سه شهردار با سه دیدگاه متفاوت را انتخاب کرد. از شهردار ملی در میان شهرداران این دوره وجود داشت تا شهردار متخصص. به نظر شما تهران به چه شهرداری نیاز دارد؟
قطعا جایگاه شهردار تهران یک جایگاه ملی است نه جایگاه محلی. کسی که برای شهرداری تهران انتخاب می‌شود باید زبان سیاست را بفهمد، زبان قدرت را بداند و جزو مدیران تراز اول باشد تا بتواند در زمان نیاز چالش‌های بزرگ شهر را برطرف و بحران‌ها را با همکاری تمامی نهادها پشت‌سر بگذارد. ما چه بخواهیم و چه نخواهیم پست شهرداری تهران جایگاهی بزرگ و ملی است و براساس علاقه ما کوچک و بزرگ نمی‌شود و باید متناسب با این صندلی، فرد مناسب را انتخاب کنیم. قطعا برای شهر تهران ما به مدیری متخصص و آگاه به مسائل شهری نیاز داریم؛ مدیری که باید برای اداره شهر ایده داشته باشد و ازسوی تمامی نهادها که با مدیریت شهری در ارتباط هستند محترم باشد و بتواند با تخصص‌ها و افکار متفاوت کار کند. باید چهره‌ای به عنوان شهردار انتخاب شود که در تراز جایگاه شهرداری تهران باشد.
