سیدحسن خمینی:نزاع پیروان ادیان کوچکترین دعوای جهان است

با اشغال فلسطین، جگر اسلام چند پاره شد

یادگار امام افزود: در این میان گروه هایی در هند، مصر و جاهای دیگر هم بوده اند که همواره هشدار داده اند به همدیگر مشغول نشوید، چرا که این مسیر سرانجامی ندارد. وقتی با اشغال فلسطین، جگر اسلام چند پاره و جغرافیای جهان اسلام هم دچار تغییر شد دغدغه هایی پیدا شد. البته اینکه جریان های تکفیری ها سر بر آورده اند دلیل بر جمع شدن عقلای اسلام کنار یکدیگر و احساس خطر این گروههاست.

وی اظهار داشت: نوع دیگر وحدت فقط عملگرا و معطوف به این هدف نیست که دشمنان را بیرون کنیم. واقعیت این است که بخش زیادی از نزاع های ما اتفاقا از سر این است که دشمنانی نداشته ایم و به خودمان مشغول شده ایم. در تاریخ هم شیعیانی داشته ایم که افراط کرده اند و از سوی دیگر اهل سنتی داشته ایم که شیعیان را کشته اند. البته شیعیانی هم داشته ایم که شیعیان را کشته اند و اهل سنت هایی داشته ایم که سنّی ها را کشته اند. اساسا به اسم دفاع از پیامبر(ص) گروههای زیادی همدیگر را کشته اند.

سید حسن خمینی تأکید کرد: اگر منتظر رسیدن روزی هستید که هیچ شیعه ی سنی کُش و سنی شیعه کُشی در دنیا پیدا نشود، به این زودی نخواهد بود اما باید به آن سو حرکت کنیم و گروه یاد شده را به یک جمعیت قلیل ناهنجار تبدیل کنیم، اما آنقدر در این مسیر ظرائف و دقت ها وجود دارد که همه باید بنشینند و صحبت کنند. این اولین و شاید بزرگترین شرط برای این است که انسان ها نسبت به عقاید هم کینه نورزند.

دعوای پیروان ادیان با هم کوچکترین دعوای دنیا بوده است

وی یادآور شد: دعوای پیروان ادیان با هم کوچکترین دعوای دنیا بوده و انسان ها به دلایل دیگر بیشتر همدیگر را کشته اند. یعنی اینکه فکر کنید هرچه جنایت در دنیا شده به خاطر ادیان است، این طور نیست. البته خیلی ها خودشان را پشت ادیان پنهان کرده اند، ولی این گونه نبوده که جنگ های تاریخ فقط جنگ پیروان ادیان باشد. پس فکر نکنید اگر دعواهای پیروان ادیان از بین برود، جنایت از بین می رود.

یادگار امام ادامه داد: نزاع های انسانی که ریشه در اختلافات عقیدتی دارد تابع یک نکته است که فلاسفه معاصر به آن اشاره دارند. آنها می گویند شرط اول دوری از این نزاع ها این است که مطلق انگاری را کنار بگذاریم و باور کنیم «حقیقت» یک گوهر دست نیافتنی است.

یادگار امام اظهار داشت: فلاسفه گفته اند باید به این نکته برسیم که حقیقت دست نیافتنی است و اینکه من چیزی می فهمم و تو نمی فهمی ریشه در «بداهت» ندارد. اگر این درک وجود داشته باشد عصبانیت کنار می رود. اما این سخن را به پیروان فلاسفه و فقها می توان گفت، ولی به پیروان ادیان نمی توان گفت، چرا که ادیان با فرض حق بودن شکل می گیرند. اما این را می توان گفت که این مسأله آنقدر هم بدیهی نیست. اگر طرف مقابل این را نفهمید، معاند نیست؛ بلکه فقط حقیقت را نفهمیده است. به آن طرف هم گفت اگر این فرد دین دار این عقیده را دارد، از روی عناد نیست.

وی در پایان گفت: این مقدار را بدانیم که این برهان ها به آن درجه از وضوح نیست که هرکس آن را قبول ندارد لجباز است و می فهمد که این سخن درست است و آن را عمدا نمی پذیرد.